De Piper J-5 was de opvolger van de Piper J-3 Cub. De J-5 had een bredere romp en een grotere 75 pk-motor. De J-5 was de laatste uit de J-serie. Na de Tweede Wereldoorlog begon Piper met de PA-serie. De Piper J-5C werd hernoemd naar de Piper PA-12 Super Cruiser. De J-5 en de J-5A hadden Continental-motoren. Vanaf de J-5B kwamen de motoren van de firma Lycoming.
De J-5-constructie bestaat uit een geheel metalen frame dat is bespannen met doek. Het toestel heeft een viercilinder luchtgekoelde boxermotor. De piloot zit voorin met daarachter twee krap bemeten zitplaatsen voor de passagiers. Het J-5-toestel is zowel civiel als militair ingezet.
Piper AE-1 Ambulancevliegtuig, met een grote scharnierende klep in de rompachterkant.
J-5
Met 75pk Continental A-75-8-motor.
J-5A
Met Continental A-75-9-motor.
J-5A-80
J-5A aangepast met een 80pk Continental A-80-8-motor.
J-5B
Met een 75pk Lycoming O-145-B-motor.
J-5C
Variant met een 100pk Lycoming O-235-B motor.
J-5CA
Prototype ambulancevliegtuigvariant aangeduid als HE-1 voor de Amerikaanse Marine.
J-5CO
Prototype verkenningsvliegtuig, later aangepast naar de L-4X als prototype voor de militaire L-14-versie.
J-5D
In 1946 gebouwd vliegtuig met een 125 pk Lycoming-motor.
Militaire aanduidingen
YL-14
Prototype vliegtuig voor verbindingstaken voor de United States Army Air Force (USAAF), vijf gebouwd.
L-14
Productievariant van de YL-14, order voor 845 stuks geannuleerd. Negen stuks reeds in aanbouw zijn als civiele versie afgebouwd.
AE-1
HE-1 hernoemd in 1943 als ambulancevliegtuig.
HE-1
Militaire hospitaalvariant voor de Amerikaanse Marine met scharnierende deur in de bovenkant romp voor een stretcher, 100 gebouwd en later hernoemd naar AE-1.
UC-83
Vier J-5A-vliegtuigen voor militaire missies in Panama, later aangeduid als L-4F.
L-4F
Vier UC-83-toestellen hernoemd en 39 J-5A-vliegtuigen in dienst genomen.
↑(en) Peperell, Roger W. and Smith Colin R., Piper Aircraft and their forerunners, 1987, Air-Britain (Historians) Ltd, Tonbridge, Kent, ISBN 0-85130-149-5. Pagina 43.
