Als doctor in de rechten aan de UCL, kandidaat in de letteren en de wijsbegeerte aan de UCL en Master of Arts in Public Administration aan de Claremont Graduate School in Los Angeles in de Verenigde Staten werd hij beroepshalve hoogleraar aan de UCL. Van 1974 tot 1977 was hij ook kabinetsadviseur op het kabinet van de minister van Waalse Aangelegenheden.
Van 1978 tot 1979 was hij politiek secretaris van de PSC, waarna hij tussen 1979 en 1998 een lange ministeriële loopbaan volgde. Van 1979 tot 1980 was hij staatssecretaris voor het Waalse Gewest (toegevoegd aan de minister van het Waalse Gewest), van 1980 tot 1981 minister van Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid, belast met de coördinatie van het Leefmilieubeleid, van 1981 tot 1985 minister van Begroting, Wetenschapsbeleid en het Plan, van 1985 tot 1988 minister van Economische Zaken en van 1988 tot 1998 minister van Financiën (van 1995 tot 1998 eveneens belast met Buitenlandse Handel). Van 1986 tot 1988 en van 1995 tot 1998 was hij tevens vicepremier. Hij eindigde zijn politieke loopbaan als partijvoorzitter van de PSC, wat hij was van 1998 tot 1999. Als minister van Financiën begeleidde hij België bij de toegang tot de Eurozone en in 1990 ondertekende en bekrachtigde hij samen met 14 andere regeringsleiders een van de meest liberale abortuswetgevingen ter wereld, nadat koning Boudewijn I dit had geweigerd.
In combinatie met en na zijn politieke loopbaan was hij actief in de financiële wereld. Van 1978 tot 1979 was hij lid van de Conseil économique régional de Wallonie, van 1988 tot 1998 was hij in de hoedanigheid van minister van Financiën eveneens gouverneur van de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank, van de Aziatische Ontwikkelingsbank, van het Afrikaans Fonds voor Ontwikkeling, van de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling en van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank en van 1991 tot 1998 was hij gouverneur van de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling. Van 2000 tot 2011 was hij voorzitter van de Europese Investeringsbank.
.svg){kind=small}
