Necmettin Erbakan (Sinop, 29 oktober 1926 - Ankara, 27 februari 2011) was een Turkse politicus, ingenieur en academicus die van 1996 tot 1997 premier van Turkije was. In 1995 vormde Erbakan een coalitieregering met de secularistische Partij van het Rechte Pad (DYP) van Tansu Çiller. Hij werd door het leger onder druk gezet om af te treden als premier. Erbakan was ook meerdere keren vice-premier onder de kabinetten van Bülent Ecevit en Süleyman Demirel tussen 1974 en 1978.
Millî Görüş, de politieke ideologie en beweging gesticht door Erbakan, roept op tot versterking van de islamitische waarden in Turkije en zich te afkeren van wat Erbakan de negatieve seculiere invloed van de westerse wereld zag ten gunste van nauwere betrekkingen met moslimlanden. De politieke opvattingen van Erbakan waren in strijd met het kernprincipe van laïcisme in Turkije, met als hoogtepunt zijn ontslag. Met de Millî Görüş-ideologie was Erbakan de oprichter en leider van verschillende prominente islamitische politieke partijen in Turkije van de jaren 1960 tot 2010, namelijk de Partij voor Nationale Orde (MNP), de Partij voor Nationale Redding (MSP), de Welvaartspartij (RP), de Deugdpartij (FP) en de Partij van het Geluk (SP).
Loopbaan
Necmettin Erbakan werd geboren in 1926 in Sinop, in het noorden van Turkije. Hij studeerde af als ingenieur aan de Technische Universiteit van Istanbul en hij heeft ook in Duitsland gestudeerd. Hij was president van de Kamer van Koophandel, waar hij woordvoerder voor de conservatieve ‘small business’ was. Erbakan zocht toenadering tot de regerende Gerechtigheidspartij van Demirel maar scheidde zich af toen de partijleiding zijn voorstel om de seculiere grondwet af te schaffen afwees.[1] In 1969 werd hij gekozen als onafhankelijke kandidaat voor het parlement. Daarna richtte Erbakan de Partij voor Nationale Orde op, een partij met islamitische kenmerken. Deze partij werd verboden en vlak daarna vervangen door de Partij voor Nationale Redding. Met deze partij deed Erbakan mee aan de coalitie van Ecevit (Republikeinse Volkspartij) en was hij vicepremier en staatssecretaris. Ook diende hij in de Nationalistische Front kabinetten van Demirel. In 1980 werd Erbakan uit de politiek verbannen, net als Ecevit en Demirel. Zeven jaar later kwam hij terug als leider van de Welvaartspartij. Erbakan werd de eerste islamistische minister-president van de Turkse Republiek, maar werd hij in 1998 definitief uitgesloten van het staatkundige toneel.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
