De National Hockey League, meestal als NHL aangeduid, is de organisatie die het professionele ijshockey in de Verenigde Staten en Canada organiseert. De NHL is de belangrijkste ijshockeycompetitie van de wereld. De winnaar van de play-off finale is ook de winnaar van de Stanley Cup. De huidige titelverdedigers zijn de Vegas Golden Knights (2022/23).
De NHL is gebaseerd op het franchisesysteem, een gesloten stelsel waarin de eigenaren van de clubs gezamenlijk bepalen welke clubs aan de competitie deelnemen, wat de regels zijn en wat het wedstrijdschema is. Teams kunnen niet degraderen uit of promoveren naar de NHL. Alle teams hebben een opleidingsteam in de American Hockey League, de competitie direct onder de NHL. Het derde en laagste niveau binnen het systeem waar veel teams ook een juniorenteam hebben is de East Coast Hockey League, officieel ECHL.
Teams
De National Hockey League bestaat uit tweeëndertig teams, verdeeld over twee conferences. Deze twee conferences zijn weer verdeeld over twee divisies. Het nieuwste team is de verder nog naamloze Utah Hockey Club dat in 2024/2025 het eerste seizoen in de competitie zal spelen.
Locaties van de teams, divisies en conferences in de National Hockey League
Elk team speelt in de competitie 82 wedstrijden, waarvan 41 thuis en 41 uit. Deze wedstrijden zijn niet gelijk verdeeld, een team speelt niet even vaak tegen elk team. Je speelt namelijk 24 wedstrijden in je divisie, zes wedstrijden per divisieteam. Dan speel je 40 wedstrijden tegen conferencegenoten die niet in je divisie zitten, vier wedstrijden per conferenceteam. De 18 wedstrijden die overblijven speel je tegen teams van de andere conference. Er wordt een keer tegen ieder team uit de andere conference gespeeld. De drie overblijvende wedstrijden worden gespeeld tegen willekeurig gekozen teams uit de andere conference. Voor de wedstrijden tegen de teams uit de andere conference wordt elk jaar afwisselend thuis en uit gespeeld. Dus de ploeg die het vorige seizoen op bezoek moest bij een team uit de andere conference, speelt het seizoen erop een thuiswedstrijd tegen datzelfde team. Deze opzet is van toepassing sinds het seizoen 2008 - 2009.
Play-offs
Na de competitie volgen de play-offs. Hieraan doen de beste acht teams van elke conference mee, dus in totaal 16 teams. Deze acht teams worden als volgt berekend: De beste drie van elke divisie nemen 12 plaatsen in beslag, en de overige plaatsen worden ingenomen door de overgebleven twee teams die in hun conference het hoogst geklasseerd staan aan het einde van het seizoen. De divisiewinnaar met de meeste punten speelt tegen het 2e wildcard-team, de andere divisiewinnaar tegen het 1e wildcard-team. De nummers 2 en 3 uit elke divisie spelen daarnaast tegen elkaar.[1]
De play-offs zijn eigenlijk het beste te zien als twee conferenceplay-offs, waarvan de beide winnaars tegen elkaar strijden om de Stanley Cup. Elke ronde bestaat uit een best of seven serie.
Na de eerste ronde blijven 8 teams over. De winnaars van deze serie spelen tegen elkaar in de conferencefinale. Het team dat deze serie wint krijgt alvast een prijs deze is dan namelijk kampioen van de conference, maar die prijs is niet veel waard vergeleken met de prijs waarom de twee conferencewinnaars spelen. De winnaar van deze tweestrijd wint namelijk de Stanley Cup.
Het hoogst geplaatste team speelt eerst twee keer thuis en dan twee keer uit. Als de serie dan nog niet beslist is, speelt het hoogst geplaatste team eerst thuis, indien nodig vervolgens uit en indien nodig opnieuw thuis in de beslissende, zevende wedstrijd.
Puntentelling
Het team dat een wedstrijd wint, verdient twee punten. Het maakt voor de punten niet uit, of je de wedstrijd wint in de reguliere speeltijd, in de verlenging of tijdens een shootout. Als je de wedstrijd verliest in de reguliere speeltijd, krijg je nul punten. Als je de wedstrijd verliest in de verlenging of tijdens een shootout, krijg je één punt. In feite is een verlenging dus een duel om een extra punt. Statistisch telt een verlies in verlenging anders dan een gewoon verlies.
In de play-offs zijn er geen punten zoals in de competitie, de winnaar krijgt een punt in de best of seven serie. In de play-offs maakt het niet uit of je de wedstrijd wint in de reguliere speeltijd of in de verlenging. Hierin zijn geen penalty shootouts, en elke overtime is een volwaardige periode van 20 minuten en als na een periode geen beslissing is gevallen volgt een volwaardige pauze van 15 minuten, net als voorafgaand aan de eerste overtime. Voor de invoering van penalty shootouts was een gelijkspel ook mogelijk. Lang geleden was een goal in overtime ook geen winnende goal, dus terugkomen was nog mogelijk.
Ieder jaar begint het ijshockey seizoen met de NHL Entry Draft. Hierbij kunnen de teams jonge talenten binnenhalen die nog nooit in de NHL hebben gespeeld. De draft bestaat uit zeven rondes en de volgorde is de omgekeerde eindstand van de reguliere competitie van het jaar daarvoor. Het team dat het voorafgaande seizoen de reguliere competitie als eerste eindigde, mag nu pas iedere als dertigste een speler uitkiezen.
In tegenstelling tot bij Europese sporten, worden in Noord-Amerika vaak spelersruilen toegepast in plaats van transfers. Het zal niet vaak voorkomen dat een speler van club verandert met als ruilmiddel geld, maar meestal is het ruilmiddel een gelijkwaardige speler. Ook kan het voorkomen dat meerdere spelers voor één speler geruild worden, of meerdere spelers voor meerdere spelers. Vaak worden ook de draft picks bij een ruil gebruikt. Het team dat de draft pick kwijt is, raakt dan zijn keuzemogelijkheid van de desbetreffende ronde in de Entry Draft kwijt aan het team dat de draft pick krijgt.
De NHL geeft ieder jaar, aan het einde van het seizoen, verschillende prijzen weg. Sommige prijzen zijn voor het hele team, andere voor een individuele speler.
Teamprijzen
Stanley Cup - uitgereikt aan de winnaar van de gehele play-offs.
Tot 1917 waren er in vooral Canada veel verschillende ijshockeycompetities. De middelen waren er toen simpelweg nog niet om in een uitgestrekt land als Canada een landelijke competitie te houden. De sterkste competitie was de National Hockey Association, met teams uit zuidoost Canada (Ontario en Quebec). De competitie was verdeeld in twee kampen: Toronto Blueshirts en de rest. In Toronto huisde namelijk Eddie Livingstone, eigenaar van de Blueshirts. Hij was een controversieel figuur, die van veel onconventionele middelen gebruik maakte om te winnen, zo gaf hij sommige spelers van tegenstanders contracten om juist niet te spelen. Livingstone dreigde echter ook om elders een competitie te starten, als de andere teams de Blueshirts uit de competitie zouden zetten. In 1917 bestond de competitie nog uit zes teams, de Blueshirts, Montreal Canadiens, Ottawa Senators , Montreal Wanderers, Quebec Bulldogs en een soldatenteam van het Canadese 228ste bataljon. Dit laatste team werd echter opgeheven toen de spelers werden opgeroepen voor dienst in de Eerste Wereldoorlog. De andere teams vonden het tijd voor een evaluatiegesprek, waar Livingstone wegens ziekte niet bij kon zijn. Een dag later hoorde hij dat de vier andere teams uit de NHA waren gestapt en een nieuwe competitie oprichtte, de National Hockey League. Zonder de Toronto Blueshirts, maar met het nieuw opgerichte Toronto Arenas (met dezelfde spelers als de Blueshirts). In het eerste seizoen woedde er echter een grote brand in het thuisstadion van de Bulldogs en de Wanderers. Beide teams kwamen de (financiële) klap niet te boven, en stopten voor 1920. Doordat er nu nog maar drie teams konden spelen in de competitie, werd er besloten tot een play-off opzet, ironisch genoeg een idee van Livingstone, die via de rechtspraak een aandeel in de Arenas wilde krijgen. Diezelfde Arenas wonnen in 1918 de Stanley Cup, die toen nog werd uitgereikt aan de beste club van Canada. Omdat aan de naam Arenas nog te veel de smaak van Livingstone hing, werd het team omgedoopt tot de Toronto St. Patricks in 1919 en uiteindelijk tot de Toronto Maple Leafs in 1927. In 1926 hadden de NHL teams zeven van de acht Stanley Cup gewonnen en waren de salarissen hoger geworden dan andere competities konden betalen. Hierdoor kreeg de National Hockey League de alleenheerschappij over de Stanley Cup. Ook was de competitie uitgebreid met Amerikaanse teams, voornamelijk uit plaatsen dicht bij Canada. De NHL bestond uit tien teams en werd opgedeeld in twee divisies: de "Canadese" en Amerikaanse Conference:
Een andere competitie, de Western Hockey League, wilde een professionele competitie worden en wilde dus ook aanspraak maken op de hoofdprijs van het ijshockey, de Stanley Cup. Als gevolg hiervan werd deze liga in 1967 toegevoegd als een geheel nieuwe divisie ín de NHL. De WHL werd dus eigenlijk overgenomen door de NHL. De nieuwe teams waren: Philadelphia Flyers, St. Louis Blues, Los Angeles Kings, Oakland Seals en Minnesota North Stars (die fuseerden en later de Dallas Stars werd) en Pittsburgh Penguins. Drie jaar later werden ook Vancouver Canucks en Buffalo Sabres toegevoegd aan de NHL. In 1967 voldeden ze nog niet aan de eisen van de NHL, maar in drie jaar later kregen ze wel toestemming.
Vanaf 1992 had de competitie te maken met conflicten tussen de NHL en de NHLPA, de spelersorganisatie. Alle drie de conflicten hadden te maken met arbeidsvoorwaarden.
In 1992 was er een staking van tien dagen, waarna de competitie weer verderging.
Het seizoen 1994-1995 werd maar voor de helft gespeeld, 48 in plaats van 82 wedstrijden, ook vanwege een staking.
Maar het seizoen 2004-2005 overtrof alles: het hele seizoen werd niet gespeeld. De spelersbond was het niet eens met de eisen van de NHL. Er is een contract tussen de spelersbond en de competitie, en dat contract zou dat jaar ten einde lopen. De NHL wilde in het nieuwe contract staan, dat het salarisplafond verlaagd zou worden, waar de NHLPA niet akkoord mee ging. Het bestaande contract verliep en er werd geen nieuw contract gesloten: de NHL was een competitie zonder spelers geworden. Uiteindelijk werd er een contract gesloten (met een verlaging van het salarisplafond), ingaand vanaf het seizoen 2005-2006. De NHL kon in dit seizoen gewoon weer van start gaan.
Op 15 september 2012 verliep het Collective Bargaining Agreement (CBA), getekend in 2005, zonder dat er een vervangend contract werd opgesteld tussen teams en spelers. De teams besloten dan ook opnieuw de spelers niet toe te laten tot de competitie. Probleem deze keer was de verdeling tussen teams en spelers van de opbrengsten van de matchen.
