Ondanks de tegenwerking van conservatieve communisten wist hij met behulp van de progressieve en hervormingsgezinde communisten enkele belangrijke democratische hervormingen door te voeren. Vanaf het voorjaar van 1989 stond hij voortdurend in contact met de oppositie. Hij gaf zijn toestemming voor rondetafelconferenties tussen de communistische partij (MSZMP) en de oppositie. In de loop van 1989 hief hij het eenpartijstelsel op en legaliseerde zijn regering de andere partijen.