Maria Aaltje (Marianne) Timmer, (Sappemeer, 3 oktober1974) is een voormalig Nederlandseschaatsster. Ze was gespecialiseerd in de 500, 1000 en in het begin van haar carrière ook in de 1500 meter.
Carrière
Timmer brak door tijdens het WK voor junioren in 1994 waar ze brons haalde. In de jaren die daarop volgden specialiseerde zij zich op de korte afstanden en schreef ze geschiedenis door als eerste Nederlandse schaatser op twee verschillende Olympische Winterspelen goud te winnen. Op beide Spelen gebeurde dat op 19 februari, de sterfdatum van haar beste vriendin Renske Vellinga ten tijde van de Olympische Winterspelen 1994 in Lillehammer.
Op 21 januari 2008 maakte Timmer bekend haar contract bij DSB te willen verlengen tot de Winterspelen van 2010 in Vancouver. Hierover was ze in onderhandeling met DSB-directeur Toon Gerbrands[1] en is officieel bekrachtigd op 21 februari 2008.[2] In mei 2010 besloten Timmer, Annette Gerritsen en Margot Boer weg te gaan bij Control en een eigen ploeg te starten. De sponsor van deze ploeg werd Liga, vandaar de naam van de ploeg, Team Liga. Nadat Timmer op 28 december 2010 bekendmaakte te stoppen met de schaatssport gaf ze aan wel bij dit team betrokken te willen blijven, aangezien zij degene is die het initiatief tot het starten van het team heeft genomen.[3] Tijdens het Wereldkampioenschap schaatsen sprint 2011 in Heerenveen nam Timmer op 22 januari 2011 officieel afscheid. Daarbij werd ze benoemd tot erelid van de KNSB.[4]
Timmer won in 1998 de gouden medaille op de 1000 en de 1500 meter bij de Olympische Winterspelen in het Japanse Nagano. Ze versloeg Chris Witty op de 1000 meter en de onverslaanbaar geachte Gunda Niemann op de 1500 meter. 'Timmertje, Timmertje, wat ga je doen?' riep Studio Sport-commentator Frank Snoeks, wat Timmer de bijnaam 'Timmertje' opleverde.
In 2002 tijdens de Olympische Winterspelen in Salt Lake City behaalde Timmer een achtste plaats op de 500 meter, een vierde plaats op de 1000 en een 21ste plaats op de 1500 meter.
Op 18 januari2004 werd Marianne Timmer in Nagano wereldkampioen sprint, als eerste Nederlandse vrouw in de schaatsgeschiedenis. Op dit kampioenschap wist ze geen afstand te winnen, maar ze was wel de meest constante schaatsster, met drie derde plaatsen en één vierde.
Bij de Nederlandse afstandskampioenschappen (tevens kwalificatietoernooi) wist Timmer zich te plaatsen voor de Olympische 500 meter en de 1000 meter, via respectievelijk een eerste en een tweede plaats. Op de 500 meter (14 februari) werd ze in Turijn echter vanwege valse starts gediskwalificeerd. Een week later (19 februari) won ze verrassend de gouden medaille op de 1000 meter, door de favorieten Cindy Klassen en Anni Friesinger met minimaal verschil te verslaan. Door dit resultaat mocht ze tevens starten op de 1500 meter, waar ze veertiende werd.
Seizoen 2009/2010
Op 13 november2009 brak Marianne Timmer tijdens een val haar hielbeen op meerdere plaatsen.[5] Dit gebeurde op de 500 meter sprint bij de World Cup wedstrijden in Heerenveen. Ze moest hierna 12 weken rust houden,[6] echter, op 21 december 2009 werkte ze al een lichte training af in Thialf.
Tijdens het AKT II stond Marianne Timmer weer in wedstrijdverband op het ijs. Zij wist zich echter niet te plaatsen voor Vancouver 2010.
Seizoen 2010/2011
Tijdens het NK Afstanden 2011 in Thialf reed Timmer de derde tijd op de 500 meter in de eerste omloop. Bij de tweede omloop reed ze tegen Marrit Leenstra en viel zij in de eerste binnenbocht. Dankzij de tijd in haar eerste omloop plaatste Timmer zich op 36-jarige leeftijd opnieuw voor de wereldbekerwedstrijden. Op de 1000 meter een dag later werd ze slechts tiende.
Op 19 november 2010 presenteerde Timmer een biografie Timmertje, Timmertje wat ga je doen?, geschreven door Telegraaf-journalist Frank Woestenburg.
Na een tegenvallende 500 meter trok zij zich op 27 december 2010 terug van de NK Sprint. Een dag later maakte zij bekend met onmiddellijke ingang te stoppen met wedstrijdschaatsen. Op 22 januari 2011, de eerste dag van het WK Sprint in Thialf, werd Timmer benoemd tot Erelid van de KNSB.
Overige resultaten
Timmer is een recordaantal keren Nederlands sprintkampioen geworden, namelijk tien keer (1997, 1998, 1999, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008). Op de Nederlandse afstandskampioenschappen haalde ze in totaal 13 gouden, 14 zilveren en 3 bronzen medailles op 500, 1000 en 1500 meter.
Timmer is geboren in Sappemeer. Ze groeide op in de buurtschap Achterdiep. Ze was van 2001 tot 2003 getrouwd met haar coach Peter Mueller.[7]
Op 4 oktober 2012 hertrouwde Timmer met voormalig voetballer Henk Timmer. Sinds 2019 zijn ze gescheiden.
Timmer nam deel aan het in 2022 uitgezonden tv--programma Special Forces VIPS, waarbij ze probeerde een door commando's opgezet trainingsprogramma te doorlopen.
.jpg)
.svg){kind=small}
