De hoofdingang van de LSE aan Houghton StreetDe New Academic Building van de LSEThe British Library of Political and Economic Science van de LSE
De London School of Economics and Political Science, ook wel de London School of Economics of kortweg LSE, is een universiteit in hartje Londen gespecialiseerd in de sociale wetenschappen en onderdeel van de Universiteit van Londen. De instelling wordt regelmatig genoemd als een topuniversiteit die internationaal in ranglijsten vaak hoog aangeschreven staat. Zo behaalde het vijf jaar op rij, van 2016 tot en met 2020, de tweede plaats op het gebied van de sociale wetenschappen op de QS World University Rankings, net onder Harvard.[2] Toegang tot de LSE is zeer selectief. Voor de populairste opleidingen gold in 2018 een toelatingspercentage van 5,7%.[3]
Geschiedenis
De LSE werd opgericht in 1895 door de Fabian Society leden Sidney Webb en Beatrice Webb, Graham Wallas, en George Bernard Shaw, met geld uit liefdadigheid, waaronder een schenking van £20.000 van Henry Hunt Hutchinson. De intellectuele beweging van de Fabians geloven in het naar voren brengen van socialistische ideeën door middel van hervormingen in plaats van revolutie. De LSE werd opgericht in de Fabian traditie met als doel het verbeteren van de maatschappij en focuste sterk op problemen als armoede en ongelijkheid. Hierdoor werden de Fabians, en de LSE, van grote invloed op de Britse arbeidspartij.[4] Waar de LSE eerst een reputatie had als een socialistisch instituut veranderde dit met de tijd.
De LSE werd opgericht met als doelstelling de verbetering van de scholing van de Britse politieke en bedrijfselite, die toentertijd door inadequaat les en onderzoek te wensen overliet. Bovendien riep de British Association for the Advancement of Science al een jaar voor de oprichting voor het systematisch studeren van de sociale wetenschappen. Als deel van hun inspiratie gebruikten Sidney Webb en Beatrice Webb de lesmethoden en inhoud van het Institut d'Etudes Politiques de Paris (beter bekend als Sciences Po), die het volledige spectrum van de sociale wetenschappen dekte. De LSE opende in oktober 1895 aan John Street 9, Adelphi.
Studenten
De LSE telt bijna 7000 fulltime en ongeveer 750 parttime studenten. Hiervan komt 38% uit het Verenigd Koninkrijk, 18% uit een ander land van de Europese Unie en 44% uit meer dan 130 andere landen, op een bepaald moment werden zelfs meer landen vertegenwoordigd dan de VN leden heeft.[5]
52% van de studenten zijn postgraduates, een opmerkelijk hoge proportie voor veel universiteiten. Postgraduates zijn onder te verdelen in Taught-Masters (MSc) en Onderzoeksstudenten (MPhil, PhD). Ongeveer 48% van alle studenten is vrouw.
De LSE Students' Union telt meer dan 160 verschillende verenigingen en sociëteiten, met een breed aanbod voor uiteenlopende interessegebieden. LSE-studenten zijn opmerkelijke gebruikers van hun campus-bibliotheek, ze lenen vier keer zoveel boeken als het nationale gemiddelde.[6]
Ranglijsten
In universiteitsvergelijkingen van Britse kranten werd de LSE tot de lijst van 2009 in de top vier geplaatst van academische instituten in het Verenigd Koninkrijk, maar in de vergelijking voor 2010 is de school gezakt naar de zevende (Times) of negende (Sunday Times) plaats.[7] In een recent onderzoek kwam de LSE naar voren als tweede, na Cambridge, op het gebied van onderzoek, en eerste op het gebied van onderzoek in de sociale wetenschappen.[bron?]
Een onderzoek door The Times naar de meningen van docenten en professoren plaatste de LSE als beste universiteit in het Verenigd Koninkrijk om Economie te studeren.
Op de lijst van het jaar ervoor stond de LSE eveneens als 2e van de wereld voor de sociale wetenschappen en 11e in de wereld over het algemeen. De LSE werd toen 10e op het gebied van menswetenschappen (de werkgevers ranglijst bestond toen nog niet).
De Guardian's 2006 Universiteitsgids plaatste de LSE als 3e beste universiteit in het Verenigd Koninkrijk.[8]
Volgens de ranglijst van The Complete University Guide voor 2013 is de LSE de tweede beste universiteit van Groot-Brittannië, en wat betreft 'graduate prospects' zelfs de beste. Ook werd de London School of Economics als beste plaats beoordeeld om economie te studeren.[9]
Onder de alumni en (oud-)docenten van de LSE bevinden zich onder meer zeventien Nobelprijswinnaars (voor de economie, de vrede en de literatuur), achtendertig staatshoofden en regeringsleiders, waaronder zes huidige (Italië, Denemarken, Kenia, Jamaica, Costa Rica, Kiribati), 64 huidige leden van het Britse Lagerhuis en 29 leden van het Britse Hogerhuis. Bekende alumni zijn onder meer de Amerikaanse president John F. Kennedy, een Duitse kanselier, de Deense koningin, twee Canadese ministers-presidenten, de Noorse kroonprins en een aantal miljardairs en beroemdheden.
Vooraanstaande politici verbonden aan de London School of Economics[10]
Staat
Naam
Affilatie
Functie
Errol Walton Barrow (1920–1987)
BSc (Economie) 1950
Premier 1962–1966; 1966–1976; 1986–1987
Mia Amor Mottley
LLB (Rechten) 1986
Premier 2018-heden
Pierre Trudeau (1919–2000)
Onderzoekstudent 1947–1948
Premier 1968–1979; 1980–1984
Kim Campbell
PhD-student 1973 (graad niet behaald)
Premier Juni–November 1993
Alfonso Lopez Pumarejo
Gelegenheidsstudent 1932–1933
President 1934–1938, 1942–1945
Juan Manuel Santos
MSc Economie 1975
President 2010–
Dame Eugenia Charles
LLM 1949
Premier 1980–1995
Professor Romano Prodi
Onderzoekstudent 1962–1963
President van de Europese Commissie 1999–2004;
premier van Italië van 1996-98 en 2006-08
Ratu Sir Kamisese Mara (1920–2004)
Diploma Economie & Sociale Admininstratie 1962
Premier 1970–1992; President 1994–2000
Heinrich Brüning
BSc Economie-student 1911–1913
Rijkskanselier 1930–32
Dr Kwame Nkrumah (1909–1972)
PhD 1946
Eerste president 1960–1966
Hon Dr Hilla Limann (1934–1998)
BSc (Economie) 1960
President 1979–1981
John Atta Mills
LLM 1967–68
President 2009
George Papandreou
MSc Sociologie 1977
Premier 2009–2011
Dr Constantine Simitis
Onderzoekstudent 1961–1963
Premier 1996–2004
Shri KR Narayanan (1921–2005)
BSc (Economie) 1945–1948
President 1997–2002
Moshe Sharett (1894–1965)
BSc (Economie) 1924
Premier 1953–1955
Professor Romano Prodi
Onderzoekstudent 1962–1963
Premier 1996–1998; 2006–2008
Michael Manley (1924–1997)
BSc (Economie) 1949
Premier 1972–1980; 1989–1992
P J Patterson
LLB 1963
Premier 1992–2006
Taro Aso
Gelegenheidsstudent 1966
Premier 2008–2009
Jomo Kenyatta (1891–1978)
ADA 1936
Eerste president 1964–1978
Mwai Kibaki
BSc Economie 1959
President 2002–
Anote Tong
MSc Sea-Use Group 1988
President 2003–
Sir Veerasamy Ringadoo (1920–2000)
LLB 1948
Eerste president van Mauritius Maart–Juni 1992
Dr Navinchandra Ramgoolam
LLB 1990
Premier 1995–2000; 2005–
Sher Bahadur Deuba
Onderzoekstudent International Relations 1988–1989
Premier 1995–1997; 2001–2003; 2004–2005
Harmodio Arias (1886–1962)
Gelegenheidsstudent, 1909–1911
President 1932–1936
Pedro Gerardo Beltran Espanto (1897–1979)
BSc (Economie) 1918
Premier 1959–1961
Beatriz Merino
LLM 1972
Premier 2003
Marek Belka
Zomerschool 1990
Premier 2004–05
Goh Keng Swee (1918–2010)
BSc Economie 1951; PhD Economie 1956
Vicepremier 1959–84
John Compton (b. 1926)
LLB 1952
Premier 1964–1979; Premier Februari–Juli 1979 & 1982–1996
Yu Kuo-Hwa (1914–2000)
"Composition-fee"-student 1947–1949
Premier 1984–1989
Tsai Ing-wen
PhD Rechten 1984
Vice-premier 2006–2007
Thanin Kraivichien
LLB 1953
Premier 1976–1977
Lord Attlee (1883–1967)
"Lecturer" in de sociale wetenschappen, 1912–1923
Premier, 1945–1951
John F Kennedy (1917–1963)
"General Course"-student 1935
President 1961–1963
Nobelprijswinnaars verbonden aan de London School of Economics[11]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
