Living Things is het vijfde studioalbum van de Amerikaanse rockbandLinkin Park. Aan het door Mike Shinoda en Rick Rubin geproduceerde album werd begonnen in 2011 en na het album in 2011 en 2012 te hebben opgenomen, werd het album tussen 21 juni en 26 juni 2012 uitgebracht onder Warner Bros. en Machine Shop. De keuze voor de leadsingle viel op Burn It Down, dat 16 april 2012 uitkwam.
Het album is een versmelting van het geluid van de vorige vier albums met als doel hiermee een nieuw geluid te creëren. Dit ontstond uit het gevoel van de band dat ze weer op bekend terrein waren en zich comfortabel voelden met de positie waarin zij zich nu bevinden, na jaren van experimenteren op Minutes to Midnight uit 2007 en A Thousand Suns uit 2010. De albumtitel verwijst naar de persoonlijke onderwerpen die op het album behandeld worden.
Opname
De opnames van het album duurden een jaar.[4] Na de release van vierde album A Thousand Suns, stelde Mike Shinoda dat de band voor ogen had om vaker muziek uit te brengen door minder lang te toeren tussen de albumopnames door en dat dit ook mogelijk is door het feit dat de band tijdens het toeren zelf al met ideeën bezig was en muziek schreef.[5][6] Dit was ook de reden waarom de band eerder met een nieuw album op de proppen kwam.[7] Ook producer Rick Rubin, die samen met Shinoda voor de derde keer het album produceerde, bevestigde in juni 2011 de positieve ontwikkelingen van het album.[5] In juni 2011 was de band volgens Chester Bennington verder dan ze gepland hadden en er al veel goede nummers zijn, die bovendien mogelijk voor een verdeeld ontvangst zouden zorgen.[1] Toch voelde het enkele maanden later voor hem nog als een begin, door te zeggen dat ze pas net begonnen zijn.[8] Ook Shinoda erkende dat de band verder met het opnameproces was dan normaal het geval is. Oorzaak hiervan was dat de band al goede nummers en ideeën had doordat de band demo's bleef schrijven tijdens het toeren.[9] Muziek waarbij het niet lukte om er iets goed van te maken werd met rust gelaten en later weer opgepakt en er werd weer verder gekeken, waar bij de opnames van het vorig album veel geëxperimenteerd werd om een goed geluid te vinden. Rubin als producer was hiervoor een goede hulp, volgens Bennington, omdat hij de band ruimte gaf om hen te laten doen wat zij willen. Bij de luistersessies, die elke maandag plaatsvonden, gaf Rubin de band verdere instructies. Ook hielp hij ervoor te zorgen dat het geluid fris klonk en niet zoals de band op automatische piloot.[10] De keus voor Rubin viel vanwege zijn bekendheid met zowel het werk als de band als met een verscheidenheid in genres, wat kenmerkend is voor de band. De keus om Shinoda het album alleen te laten presenteren werd overwogen maar toch niet gekozen vanwege de externe perspectief die Rubin verschaft.
Brad Delson, gitarist van de band, had een grote rol in de productieproces als producer, waardoor hij minder bezig was met de gitaarstukken dan Bennington en Shinoda.
Stijl
Het album werd door de band als uptempo beschreven door de hoge mate van energie en geluiden en niet per se vanwege de aanwezigheid van elektrische gitaren.[11]
Thematisch gezien zouden de nummers controversiële zaken betrekken, nadat de band op het derde studioalbum Minutes to Midnight onderwerpen als de Irakoorlog en A Thousand Suns een conceptalbum was over een mogelijke nucleaire oorlog en diens gevolgen.[12] Desondanks verklaarde Shinoda in januari en februari 2012 en verder dat hij vond dat het album eerder sociaal dan politiek was, en weer persoonlijk zoals op de eerste twee albums Hybrid Theory en Meteora.[6] Hij verklaarde de albumtitel door te zeggen dat het een album is over mensen, over persoonlijke interacties. De sporen van sociaal bewustzijn van de vorige twee albums zijn nog steeds in sporen afwezig maar het persoonlijke aspect voert de boventoon.Ook spelen verschillende gemoedstoestanden een rol, waarbij woede, ook net als bij de eerste twee albums, een belangrijke factor is.[13]
Stilistisch is Living Things een mix van de oude en het nieuwe, maar maakte wel duidelijk dat het niet in de stijl van Hybrid Theory zou zijn.[6][14] De gevoelens voor het nu metalverleden zijn ook te horen in het album aangezien de band zich comfortabel voelt met deze kant, maar ook met de moderne en meer elektronische kant van de band. Geluiden die op de laatste twee albums werden vermeden werden omdat ze te veel bij de eerste twee albums zouden passen, werden niet meer zo snel van de hand gedaan.[15] Hierdoor is het album volgens Bennington een goede weergave van de band in de positie waarin zij zich nu bevinden.[7] Het verliest geen creativiteit die door de vorige twee albums ontstonden en heeft tegelijkertijd het hoge energieniveau die de oudere albums hadden, waardoor het een veelomvattend geluid omvat.[4] Het album heeft ook weer grote refreinen hebben maar dat deze niet per se het geval zouden zijn door het gebruik van elektrische gitaren. Wel zijn er sprake van meer elektronische geluiden die een grote golf van geluid creëren zonder metal te worden.[15] Ook zou het album stilistisch weer enigszins richting de muziek van de eerste twee albums gaan. Waar de muziek op Minutes to Midnight en vooral op A Thousand Suns zo min mogelijk op de bekende oude Linkin Park mocht lijken, was de band van mening dat deze afzet nu niet meer zo problematisch gezien werd. De hereniging met de thema's en geluiden van Hybrid Theory en Meteora ontstond om de reden dat de band zich na een lange tijd weer "op hun gemak voelen".[13] De nummers zouden van elkaar verschillen vanwege de verschillende soorten dynamiek, kleur en beweging, naast het feit dat de band geen elektronische elementen of samples gebruikte.[6] Wat opvallend is is dat de meeste nummers begonnen als organische door folk gedreven nummers, die uiteindelijk evolueerden tot nummers met een elektronisch en digitaal gevoel.[7]
De keuze voor Burn It Down als leadsingle viel vanwege de combinatie van het "knetterende, vernietigende verleden" en het "vluchtige en electrogetinte heden". Ook wordt het nummer gekenmerkt door een hoge mate van energie en sterke elektronische melodieën.[7]In My Remains duurde lang voor afronding terwijl het zich al snel in een gevorderd stadium bevond. Het haperen kwam doordat het tussenspel van couplet en refrein niet in harmonie was, waardoor steeds een van deze muziekonderdelen werd veranderd. Het nummer I'll Be Gone werd naar Owen Pallett verstuurd, die enkele uren later het nummer terugzond met snaarwerk voor het nummer. Castle of Glass is gedurende het opnameproces nauwelijks van gedaante veranderd. De vocalen van Shinoda zijn vrijwel hetzelfde gebleven in vergelijking met de demoversie. Ditzelfde geldt voor het eerste couplet en het refrein. Het enige waarmee de band zat, was de sample die in het begin te horen was. Zij liepen lang met een akoestisch gitaar rond terwijl ze de sample speelden om een goede geluid te vinden. Victimized bevat geschreeuw van Bennington die hij opnam op het moment dat hij ziek was. Until It Breaks is ontstaan uit een ander nummer dat niet wilde lukken en in de ogen van de band ook geen kans van slagen had. Een element uit het nummer vond de band wel bruikbaar en dat werd gebruikt om dit nummer te maken. Uiteindelijk bestaat het nummer uit vier onderdelen, twee rapcoupletten, een gezongen deel door Bennington en een gezongen deel door Delson. Powerless is een van de nummers waar de band het langst aan werkte. Het nummer begon als onderdeel van Tinfoil. Tijdens de opnames veranderde het nummer in een nummer van zes minuten die volgens de band te saai bevonden werd. Vervolgens werd het ingekort, na een jaar werk. Op een laat tijdstip, tijdens het mixen van het album, kwam drummer Rob Bourdon met een idee om de livedrums te vervangen met elektronische waardoor wat het nummer ten goede kwam. Uiteindelijk werd Tinfoil de inleiding voor Powerless.
De band is gedurende het opnameproces door verschillende stijlen en artiesten geïnspireerd. Roads Untraveled en Skin to Bone bevatten muzikale elementen die afkomstig zijn uit de folkmuziekwerken van Bob Dylan en zijn inspiratiebronnen.[16]Victimized, dat door Rolling Stone werd beschreven als "de bands meest agressieve nummer in jaren", is beïnvloed door punkrockbands als Pennywize en Dirty Rotten Imbeciles.[17] Dit verklaart ook de korte duur van 1:46 omdat punknummers volgens Shinoda in onderdelen minimaal zijn.[18] De aard van Victimized werd ook beschreven door bassist Phoenix, die met de demotitel Battle Axe (strijdbijl) aangaf dat dat een goede metafoor is: een grote "crack" en dan is het afgelopen.
Demotitels
Lost in the Echo - Holding Company
In My Remains - One Forty
Burn It Down - Buried at Sea
Lies Greed Misery - Piledriver (Breaking Point was een concepttitel)
Victimized - Battle Axe
Roads Untraveled - Roads Untraveled
Skin to Bone - Skin to Bone
Until It Breaks - Apaches
Powerless - Tinfoil
Release en promotie
Nadat de band halverwege 2011 gemeld had dat zij goed op weg waren naar een albumuitgave in 2012 en Bennington zelfs had gezegd dat het hem zou verbazen als dit niet gebeurde, kwamen in januari de eerste tekenen die erop wezen dat het album daadwerkelijk in 2012 uitgebracht zou worden. Op 9 januari plaatste Shinoda op Twitter een foto van een aantekeningenblok op een mengtafel. Op het blok stond de tekst "L.P. 2012.".[19] Ook werden er andere foto's uit de studio geüpload op Instagram, een vanuit The Stockroom met aangesloten synthesizers, pedalen, elektrische gitaren en een drumstel, "Effected" getiteld, en "'Studio - Chaos & Noise" met een sampler.[20][21] In een interview met Shinoda op 25 januari tijdens de Sundance Film Festival 2012, waar hij aanwezig was vanwege zijn betrokkenheid bij de filmmuziek voor The Raid, zei hij dat het album halverwege 2012 uitgebracht zou worden. Dit herhaalde hij enkele dagen later in een ander interview op hetzelfde festival. Per februari had het album nog geen duidelijke vorm en was de band nog aan het experimenteren en aan het uitvinden wat voor toon het album kreeg maar begin maart verwachtte gitarist Brad Delson wel een nieuwe single binnen enkele maanden en bevestigde nogmaals dat het album halverwege 2012 uit zou komen.[6][22]
Oorspronkelijk zouden op 12 maart de opnames beginnen voor de videoclip van de eerste single maar uiteindelijk vonden deze op 28 en 29 maart plaats.[23][24]
Naar aanleiding van onder andere de opnames van de videoclip, begon de band met het promoten van het album. Op 24 maart 2012 plaatsten de voor de radiowereld bestemde websites FMQB en All Access Burn It Down op de Triple A-pagina met als releasedatum 16 april 2012. Enkele dagen later werden deze data teruggetrokken van de website.[25][26]Rolling Stone plaatste in de editie van april (die eind maart uitkwam) een bericht waarin vermeld werd dat het album in juni 2012 zou uitkomen.[27] Op 27 maart maakte Shinoda via Twitter bekend dat er de dag erna een bekendmaking kwam over de single, maar op dezelfde dag werd via een filmpje op Viddy door Shinoda bekendgemaakt dat de eerste single Burn It Down op 16 april uitgebracht zou worden.[28][29]
Op 16 april 2012 kwam de single uit en werden de albumdetails bekendgemaakt. Living Things zou op 26 juni 2012 uitgebracht worden en was per direct beschikbaar voor voorbestelling via de website van de band. Ook werden er nieuwe tourdata bekendgemaakt.
Eind april vond er een luistersessie plaats voor weblogs, waar Lost in the Echo, In My Remains, Burn It Down, Lies Greed Misery, Castle of Glass en Until It Breaks aan de pers werden gepresenteerd.
Op 8 mei begon een wereldwijde jacht waarin fans werden raadsels moesten oplossen en zo objecten verkregen die weer leidden tot volgende aanwijzingen. In de Manning Bar vlak bij de Universiteit van Sydney was de eerste aanwijzing te vinden met daarop een QR-code met daarop een tekst in het Japans met de woorden "A Thousand Horizons". Deze tip leidde naar een locatie waar Linkin Park een speciale uitvoering van A Thousand Suns liet afspelen, getiteld A Thousand Horizons. Hier kregen fans te horen dat een bepaalde Twitteraccount drieduizend fans moest krijgen alvorens de volgende clue bekend werd: de skyline van Toronto. Hier werden fans benaderd door een persoon die hen leidde de Lincoln Park Zoo in Chicago. De achtste en laatste hint leidde tot het debuut van Lies Greed Misery van het album, die bij Zane Lowe van BBC Radio One in première ging.
Lies Greed Misery was te horen in de trailer voor Medal of Honor: Warfighter. Powerless werd in de trailer en in de eindkredieten van Abe Lincoln: Vampire Hunter gebruikt. Burn It Down werd in grote mate gebruikt ter promotie van NBA Playoffs van 2012. Ondertussen bracht de band een muzikale raceapplicatie uit, waarin spelers de Lotus E20 als auto kunnen gebruiken in races in de Formule 1-app van het Lotus F1 Team. Bovendien was het mogelijk het nummer te remixen aan de hand van muzieksporen. Op 19 juni deed de band mee aan de discussie van Rio+Social over de kruising van sociale media, technologie en duurzame ontwikkeling en de rol van muziek, gaming en social media om dit probleem bewust te maken. Bovendien trad de band in het eigen Third Encore Sessions op en werd het mini-concert tijdens getoond.[30]
De lyricvideo van Lies Greed Misery werd op 8 juni op het YouTube-kanaal van de band online gezet en bevatte artwork dat bij het nummer hoorde. Op 29 juni kwam de lyricvideo van Lost in the Echo online, ook met nieuw artwork.
In december 2011 werd bevestigd dat Linkin Park op zou treden op de Duitse festivals Rock am Ring en Rock im Park. Nadat Giel Beelen in januari 2012 in zijn radioshow GIEL op 3FM zei dat de band op Pinkpop 2012 zou staan, bevestigde Jan Smeets en de band kort na hem op 29 februari dat Linkin Park als headliner de zondag zou afsluiten.In februari en maart werden er meer festivals aangekondigd, waaronder Rock in Rio in Portugal, twee data in Rusland en een in Polen. Het concert op 5 juni 2012 werd opgenomen en in een select aantal bioscopen in de Verenigde Staten te zien. Ook deed de band mee als headliner tijdens de Honda Civic Tour 2012, waar ze optreden met Incubus en Mutemath. De band bleef vlak bij huis door enkele optredens in Mexico te spelen, waarvan er een opgenomen en uitgezonden werd voor MTV World Stage. Hierna vertrok de band naar Zuid-Afrika voor twee optredens. De band sluit het jaar 2012 af als headliner van de eerste nacht van KROQ Almost Acoustic Christmas.
Tourdata
Datum
Stad
Land
Locatie
Opmerkingen
Noord-Amerika
11 augustus 2012
Bristow
Verenigde Staten
Jiffy Lube Live
12 augustus 2012
Uncasville
Mohegan Sun
14 augustus 2012
Mansfield
Comcast Center
15 augustus 2012
Wantagh
Nikon at Jones Beach Theater
17 augustus 2012
Camden
Susquehanna Bank Center
De zesde Linkin Park Underground Summit vond hier plaats.
In Nederland is Living Things het eerste album van de band dat de eerste positie bereikte in de Nederlandse Album Top 100, nadat Meteora en Minutes to Midnight op de tweede positie piekten. Het verschil tussen Living Things en de nummer twee droeg 39%. In Vlaanderen debuteerde het album op de tweede positie, waardoor het net als Minutes to Midnight op de tweede positie debuteerde terwijl Meteora nog op een terechtkwam. Hetzelfde geldt voor de notering in Wallonië, waar het album echter op drie binnenkwam. In de Amerikaanse Billboard 200 kwam het album ook op de eerste positie terecht, waarmee door 230.000 verkochte exemplaren Maroon 5's Overexposed met duizend eenheden voorbleef.
Burn It Down werd de eerste single van het album. Het debuteerde in de eerste week op de dertigste positie in de Amerikaanse Billboard Hot 100. In de Alternative, Rock Songs en de Hot Mainstream Rock Tracks bereikte het nummer uit dat land, net als in de Britse UK Rock, de eerste positie. Ook in Duitsland deed het nummer het goed, door de tweede positie in de Musikmarkt Top 100 te bereiken. In de overige landen deed het nummer het gemiddeld. De top tien werd alleen in Portugal, Japan, Oostenrijk en Rusland behaald. De Nederlandse Top 40 werd opnieuw niet gehaald. Het kwam niet verder dan de twaalfde positie in de tipparade, terwijl het op zes bleef steken in de Vlaamse tegenhanger. Desondanks was de zestigste plek wel de piek in de Nederlandse Single Top 100, gebaseerd op fysieke en digitale verkopen. In de Britse UK Singles Chart kwam Burn It Down op 27.
Lost in the Echo was de tweede single. Het nummer werd wel internationaal uitgebracht maar matig gepromoot. Hierdoor bleef het bij lage positioneringen in een beperkt aantal landen, waaronder Duitsland (68), Vlaanderen (83 in de tipparade), de Verenigde Staten (95), Frankrijk (150) en het Verenigd Koninkrijk (175). Het succes is in de Amerikaanse en Britse rocklijsten groter, waar het nummer nog actief is als single.
Powerless werd begin november in Japan als single uitgebracht. Kort na de release van het album piekte het nummer op de veertigste positie in de UK Rock Chart.
Castle of Glass werd in november als de vierde single uitgebracht. In respectievelijk Italië en de UK Rock kwam het nummer op de zeventiende en de 24ste plek.
↑(en) Diehl, Matt (June 2012). Linkin Park Rage Again on New LP. 'Rolling Stone' (1157). “"We looked not just to Bob Dylan, but the music that inspired Dylan," says the singer. "Having a driving beat with this country-folk melody is weird - but it's totally Linkin Park."”.
↑Diehl, Matt (June 2012). Linkin Park Rage Again on New LP. 'Rolling Stone' (1157). “...the brutal headbanger "Victimized" is the band's most aggressive track in years.”.
↑(en) "Future Releases on Triple A (AAA) Radio Stations, Independent Artst Song Releases", AllAccess.com, geraadpleegd: 24 maart 2012. (alleen actuele versie beschikbaar)
↑(en) "Triple A", FMQB.com; geraadpleegd: 24 maart 2012.
↑"Linkin Park Title TBD June", Rolling Stone; gepubliceerd: 26 maart 2012, geraadpleegd: 29 maart 2012.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
