Lena Valaitis (Memel, 7 september1943 als Anelė Luise Valaitytė) is een Duitse schlagerzangeres. Haar muzikale doorbraak beleefde ze op het Eurovisiesongfestival van 1981 met het nummer Johnny Blue.
Biografie
Afkomst en opvoeding
Valaitis kwam als klein kind naar West-Duitsland toen haar moeder tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog met haar en haar broer uit de door luchtaanvallen verwoeste Oost-Pruisische stad Memel vluchtte. Haar vader was tijdens de oorlog gesneuveld.
Na twee jaar te hebben gewoond op het eiland Fehmarn, vestigde het gezin zich aanvankelijk in Memmingen. Lena Valaitis ging daar naar de basisschool en later naar het Litouws gymnasium in Hüttenfeld. Ze verliet de school echter twee jaar voor haar eindexamen en ging in de leer bij de Deutsche Bundespost in Frankfurt am Main. Lena nam privé zanglessen toen ze nog op school zat. Ze vervolgde deze in Frankfurt en nam deel aan verschillende talentenjachten.
1970-1980: Begin en eerste successen
Ze startte haar muzikale carrière met haar band Frederik Brothers. In 1970 kreeg ze een platencontract bij Philips en haar eerste single Halt das Glück für uns fest werd uitgebracht op 13 juli 1970. In hetzelfde jaar maakte Lena Valaitis haar eerste televisieoptreden in het ZDF-programma Die Drehscheibe. Haar eerste succes kwam in 1971 met de Duitse opname van het Nikkellied (Ob es so oder so, oder anders kommt). In de daaropvolgende jaren bracht ze succesvolle nummers uit met Jack White zoals So wie ein Regenbogen, Bonjour mon amour en Wer gibt mir den Himmel zurück.
In 1976 bereikte de zangeres voor het eerst de top 20 van de Duitse hitlijsten met de nummers Da kommt José der Straßenmusikant en Ein schöner Tag, de Duitse versie van Amazing Grace. In hetzelfde jaar nam ze deel aan de Duitse voorronde van het Eurovisiesongfestival met het lied Du machst Karriere. Ze leende ook haar stem aan de chansons in de succesvolle speelfilm Der Mädchenkrieg (1977).
1981-1993: Doorbraak en terugtrekking
Valaitis vierde haar muzikale doorbraak in 1981 toen ze inschreef voor Ein Lied für Dublin, de Duitse preselectie voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Johnny Blue, gecomponeerd door Ralph Siegel. Ze won en moest de eer van haar land hoog houden nadat Katja Ebstein een jaar voordien het beste Duitse resultaat ooit behaalde, namelijk de 2de plaats.
Met het liedje Johnny Blue eindigde ze uiteindelijk als 2de achter de groep Bucks Fizz, die de 4de overwinning voor het Verenigd Koninkrijk binnen haalde. Valaitis nam in de jaren daarna nog een paar platen op, waaronder een duet met Costa Cordalis, maar daarna werd het wat rustiger voor haar.
In 1982 nam ze het slotlied van de animatiefilmMrs Brisby and the Secret of NIMH (oorspronkelijk Flying Dreams, gezongen door Paul Williams) in het Duits op. Ze vertolkte het lied Mein Schweigen war nur Spiel in september 1986 in het laatste programma van Dalli Dalli.
In 1992 nam ze voor de derde keer deel aan de Duitse voorronde van het Eurovisiesongfestival met Wir seh'n uns wieder. Eind 1993 trok ze zich terug uit de showbusiness. In 2001 maakte ze een comeback.
Sinds 2001: Comeback en einde carrière
In 2001 begon Valaitis aan een comeback met het nummer Ich lebe für den Augenblick. Vooral het duet Was kann ich denn dafür (2002) met Hansi Hinterseer was een groot succes. In de zomer van 2006 werd wederom met Hinterseer het duet Muss i denn zum Städtele hinaus opgenomen.
In het voorjaar van 2008 verscheen haar nieuwe single Du bist nicht allein, waarmee ze ook te horen was in verschillende tv-programma's. Na het overlijden van haar echtgenoot Horst Jüssen op 10 november 2008 werd een nieuw album niet uitgebracht zoals gepland. Pas op 9 mei 2009 keerde Lena Valaitis terug in de muziekwereld met een nieuwe versie van de hit Ein schöner Tag in het tv-programma Willkommen bei Carmen Nebel.
Het nieuwe album Liebe ist ... werd uitgebracht in februari 2010. Het bereikte nummer 74 in de Duitse albumlijst op 19 februari en nummer 90 op 26 februari. Het nummer Und ich rufe deinen Namen, dat ze opnieuw presenteerde in het programma Willkommen bei Carmen Nebel, bereikte eind februari nummer 1 in de Duitse conservatieve pop-airplaylijsten en nummer 85 in de conservatieve pop-jaarlijsten. Dit comebacknummer was geschreven door het schrijversduo Kay Dörfel en Ronald E. Müller, samen met Norbert Hammerschmidt.
Lena Valaitis beëindigde haar carrière in 2020. Haar laatste album Meine Sprache ist die Musik kwam uit in 2018 en ze maakte haar laatste grote optreden op ZDF-Fernsehgarten in september 2020.
Privéleven
Lena's vader sneuvelde als soldaat in de Tweede Wereldoorlog. De moeder van Lena vluchtte kort na die oorlog met haar en haar broer uit de verwoeste stad Memel (nu: Klaipėda, Litouwen) en kwam naar Duitsland. Sinds 1979 is ze met een acteur getrouwd. Ze heeft twee kinderen.
Discografie
Singles
1970: Halt das Glück für uns fest
1970: Und das Leben wird weitergehen
1971: Ob es so oder so oder anders kommt
1971: Alles was dein Herz begehrt
1971: Die kleinen Sünden und die kleinen Freuden
1972: Und da steht es geschrieben
1972: Lächeln ist der Weisheit letzter Schluß
1973: So wie ein Regenbogen
1973: Die Welt wird nicht untergeh’n
1973: Ich freu’ mich so auf morgen
1974: Bonjour mon amour
1974: Wer gibt mir den Himmel zurück
1974: Ich möchte die Gitarre sein
1975: Was der Wind erzählt
1975: Immer die schönen Träume
1975: Im Regen kann man keine Tränen sehen
1976: Da kommt José, der Straßenmusikant
1976: Ein schöner Tag (Amazing Grace)
1976: Komm wieder, wenn du frei bist
1977: Heinz, lass doch die Pauke stehn
1977: … denn so ist Jo
1977: Cherie je t’aime
1978: Ich spreche alle Sprachen dieser Welt
1978: Oh Cavallo
1978: Ich bin verliebt
1979: Auf der Straße ohne Ziel
1979: Nimm es so wie es kommt
1980: Jamaika Reggae Man
1981: Johnny Blue
1981: Johnny Blue (Engelse versie)
1981: Jeder Mensch hat seinen Traum
1981: Rio Bravo
1981: Sag noch mal ich liebe dich (duet met Rex Gildo)
1982: Highland oh Highland (met de Duitse nationale voetbalploeg)
1982: Peru (met de Duitse nationale voetbalploeg)
1982: Gemeinsam mit Dir
1982: Gloria
1983: Worte wie Sterne
1984: Farewell
1984: So sind meine Träume
1984: Wenn der Regen auf uns fällt (duet met Costa Cordalis)
1985: Mein Schweigen war nur Spiel
1986: Männer sind ’ne verrückte Erfindung
1987: Ich liebe dich
1988: Hier stand einmal sein Klavier
1992: Wir sehn uns wieder
1993: Menschen mit Herz
2001: Ich lebe für den Augenblick
2002: Was kann ich denn dafür (duet met Hansi Hinterseer)
2002: Und wenn ich meine Augen schließ
2003: Still rinnt die Zeit
2004: Morgen soll die Hochzeit sein
2005: Komm lass uns tanzen (Arabische Nächte)
2006: Muss i denn zum Städtele hinaus (duet met Hansi Hinterseer)
