Begin 2001 verzocht een nabestaande van een slachtoffer van de treinramp bij Harmelen (1962) de NS om een monument voor dit ongeval. Wegens een vermeend gebrek aan 'collectieve behoefte' werd hier moeilijk over gedaan, maar een idee voor een monument voor spoorwegongevallen in het algemeen vond wel doorgang. De locatie is symbolisch gekozen naast kilometerpunt 0.[1] Door alle spoorwegongevallen op één plaats te herdenken wilde de NS tevens voorkomen dat er op plaatsen naast het spoor individuele gedenkplekken zouden worden opgericht.[2]
