Van 1930 tot 1940 was hij faculteitslid in Luik, en een nabije medewerker van Niels Bohr, die hij vaak bezocht in Kopenhagen. Hun samenwerking leidde onder andere tot hun analyse van de meetbaarheid van kwantumvelden, gepubliceerd in 1933. Vanaf 1930 doceerde hij in Luik theoretische fysica. In 1937 werd hij er gewoon hoogleraar. In datzelfde jaar identificeert hij als eerste een interstellair molecule.[3][4]
(de) Niels Bohr en Léon Rosenfeld, Zur frage der messbarkeit der electromagnetischen feldgrossen, Kgl. Danske Videnskabernes Selskab Mat.-Fys. Medd. 12, 1933, 8.
(en) Niels Bohr en Léon Rosenfeld, Field and Charge Measurements in Quantum Electrodynamics, Physical Review 78, 1950, 794.
(en) Abraham Pais, Niels Bohr's times, in physics, philosophy, and polity, Oxford university press, 1991, ISBN 0-19-852048-4
Bronnen, noten en/of referenties
↑Anja Skaar Jacobsen, Léon Rosenfeld’s Marxist defense of complementarity, [1]
↑Rosenfeld, Léon, (1948). Nuclear Forces. Interscience Publishers, New York, xvii.
↑Paul Delforge, Léon Rosenfeld. Institut Destrée (september 2012). Geraadpleegd op 31 januari 2014.