Verhoeven maakte deel uit van een groep architecten, die zich afzetten tegen het modernisme en het nieuwe bouwen en die streefden naar een terugkeer van de menselijke maat in de architectuur.
Verhoevens oeuvre bestaat uit ruim 160 projecten in Nederland, met name woningbouwprojecten en scholen. Tot zijn bekendste werken behoren LTS-school De Koppel in Amersfoort (1969-1971), zijn eigen woning met atelier aan Park Weldam in Hoevelaken (1964-1971), de woningbouw aan de Kyftenbeltlaan in Hoevelaken (1966-1972), de Rijksbrandweeracademie in Schaarsbergen (1975-1979), het woningbouwproject Hofdijk in Rotterdam (1977-1979) en de woonbuurt Zwaluw in Nieuwegein (1976-1980).
De gebouwen van Verhoeven kenmerken zich door een spiegeling van gelijkvormige delen. ‘Individuele delen’ liggen rond een ‘gezamenlijke ontmoetingsplek’: de afzonderlijke huizen liggen gespiegeld aan een meerhoekig plein, de individuele (slaap)kamers liggen rond de woonkamer. Het materiaalgebruik van Verhoeven is overwegend traditioneel met baksteen, houten balken, dakpannen en houtwolcementplaten.
In 1968 was Verhoeven een van de medeoprichters van de Werkgroep Stichting Nieuwe Woonvormen. De stichting verzette zich onder meer tegen de monotonie van de stedenbouw.
Bronnen, noten en/of referenties
↑Jan Verhoeven. Het Nieuwe Instituut. Geraadpleegd op 18 december 2022.