In zijn jeugd werd hij compleet overschaduwd door zijn jongere broer Bobby Charlton, die al een contract bij Manchester United kreeg toen Jack nog in militaire dienst zat. Eén dag werkte hij in de mijnen, daarna solliciteerde hij bij de politie. In een amateurwedstrijd was hij echter opgevallen, zodat Leeds United hem een proefwedstrijd aanbood. Deze viel samen met zijn sollicitatiegesprek; Charlton koos voor het voetbal en met succes.
Jack Charlton speelde zijn eerste wedstrijd voor Leeds, dat toen nog in een lagere divisie uitkwam, in 1953. Hij zou twintig jaar bij de club blijven. Het eerste succes kwam in 1957 met de promotie naar de First Division. In 1964 werd Leeds tweede in de competitie en haalde de FA Cup-finale.
Hetzelfde jaar werd Charlton voor het eerst, door manager Alf Ramsey, gevraagd voor de Engelse nationale ploeg. Met Bobby Moore vormde hij jarenlang een sterk verdedigingsduo. Hoogtepunt van zijn carrière was de winst van het wereldkampioenschap voetbal 1966. In de finale tegen West-Duitsland scoorde hij bijna, maar Martin Peters was net eerder bij de bal en tekende de 2-1 aan.
In 1968 volgde de eerste hoofdprijs met de club, de Jaarbeursstedenbeker. Een jaar later werd Leeds landskampioen. Het wereldkampioenschap voetbal 1970 werd een teleurstelling, maar in 1972 won Charlton de FA Cup. Een jaar later beëindigde hij op 38-jarige leeftijd zijn spelersloopbaan.
Daarna werd Charlton trainer van clubs als Middlesbrough FC, Sheffield Wednesday en Newcastle United. Het bekendst werd hij als bondscoach van Ierland, een positie waar hij tot zijn eigen verbazing voor werd gevraagd. Het eerste toernooi waar hij voor Ierland bij betrokken was, was het Europees kampioenschap voetbal 1988. Daar versloegen de Ieren verrassend Engeland en waren in de wedstrijd tegen Nederland slechts acht minuten van de halve finale verwijderd toen Wim Kieft de Ierse droom aan diggelen kopte.
Het Ierse succes was nog groter tijdens het wereldkampioenschap voetbal 1990, toen de ploeg de kwartfinale wist te halen, waar het door gastland Italië werd verslagen. Vier jaar later was de wraak zoet, toen Ierland won van Italië in de groepsfase, maar in de tweede ronde was het Nederlands elftal te sterk. Op 13 december 1995 werden de Ieren, opnieuw door Nederland, verslagen (2-0) in Liverpool in de play-offs voor het EK. Daarna nam Charlton, die inmiddels in Ierland bijzonder populair was geworden, ontslag.
Hij had vissen en jagen als hobby. Af en toe liet hij nog van zich horen als analist en "after dinner speaker". Hij was een "honorary citizen" van de Ierse Republiek en sinds 1994 ereburger van de stad Dublin.
In 2019 werd bij Charlton lymfeklierkanker vastgesteld. Aan het eind van zijn leven leed hij ook aan dementie, net als drie andere leden van de Engelse winnende WK-ploeg van 1966, Nobby Stiles, Martin Peters en Ray Wilson.[1] Charlton overleed op 85-jarige leeftijd.[2] Op 22 juli 2020 was de uitvaart in zijn geboorteplaats.[3]
Interlands
Interlands Ierland onder leiding van Jack Charlton