De vader van Ilse Thiele was arbeider en haar moeder een huishoudster. Haar broer, Heinz Neukrantz, was een functionaris van de Oost-Duitse vakbond FDGB. Ze volgde een middelbareschoolopleiding en was daarna werkzaam als stenografe. Van 1937 tot 1945 werkte ze voor het Deutsche Arbeitsfront.
In 1951 volgde Thiele's bevordering tot eerste secretaris van de DFD districtsleiding van Berlijn, daarna maakte ze snel carrière binnen de officiële Oost-Duitse vrouwenbond. In 1953 werd ze vicevoorzitter van de DFD en nog in datzelfde jaar voorzitter van de DFD. Deze laatste functie zou tot de val van de Berlijnse Muur in november1989 blijven bekleden. Van 1954 tot 1989 was ze tevens lid van het Centraal Comité van de SED en van 1960 tot 1989 lid van de vrouwencommissie van het Politbureau van de SED. Volwaardig lidmaatschap van het Politbureau zou zij nooit verwerven.