De grauwe buulbuul (Pycnonotus barbatus) is een zangvogel uit de familie van de Buulbuuls (Pycnonotidae). Het is een algemene standvogel in een groot deel van Afrika boven de evenaar.
Kenmerken
De grauwe buulbuul is 19-21 cm lang met een lange staart. Hij lijkt sterk op de Arabische buulbuul. De soort heeft een vaal- tot donkergrijs verenkleed. De kop is roetzwart, tussen het oog en de snavel bijna geheel zwart. de vleugels zijn donkergrijs en de staart is dofzwart. De buik is lichtgrijsbruin met een witte anaalstreek. Bij de Arabische buulbuul is de anaalstreek geel en is er een lichte ring rond het oog, die bij de grauwe buulbuul ontbreekt. De vlucht is recht en enigszins zijwaarts schommelend.[2]
Leefwijze
Hun voedsel van deze omnivoor bestaat in hoofdzaak uit vruchten, maar insecten worden ook gegeten.
Voortplanting
Het legsel bestaat meestal uit 2 tot 3 eieren, die in 12 dagen worden uitgebroed. De jongen worden door beide ouders grootgebracht.
Verspreiding en leefgebied
Over de onderverdeling in ondersoorten is geen consensus. De Dodsons buulbuul (P. dodsoni), driekleurbuulbuul (P. tricolor) en de Somalische buulbuul (P. somaliensis) die verder zuidelijk in Afrika voorkomen, worden nog wel als ondersoorten van de grauwe buulbuul beschouwd, onder andere door BirdLife International. De IOC World Bird List onderscheidt nog vier ondersoorten:[3]
Het is een typische vogel van cultuurlandschap, dus van tuinen en parken en landbouwgebied rond oase's. Vaak te zien bij menselijke nederzettingen en gemakkelijk te observeren. Het is een luidruchtige vogel die in kleine groepjes rondtrekt.[2]
Status
De grauwe buulbuul is standvogel in een enorm groot verspreidingsgebied (waarbij de Dodsons buulbuul, driekleurbuulbuul en de Somalische buulbuul door de IUCN meegerekend worden). Daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar loopt in de miljoenen. De vogel neemt ook toe. Om deze redenen staat de grauwe buulbuul (inclusief genoemde 3 soorten) als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
- De grote dierenencyclopedie, (1993) Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar, België. ISBN 90-243-5204-5.
