Volgens de bekendste versie van het verhaal was de jonge Europa op een dag met haar vriendinnen aan het spelen op het strand in de buurt van Sidon toen Zeus getroffen werd door de charmes van het meisje. Om aan het oog van zijn echtgenote Hera te ontsnappen, maar ook om het meisje met zijn goddelijke verschijning niet af te schrikken, veranderde Zeus zich in een witte stier. Toen Europa spelenderwijs op de rug van het schitterende, zich vriendelijk voordoende dier was geklommen, liep hij met haar de zee in en zwom in één stuk door naar het eiland Kreta, zijn geboorteplaats. Als de stier op Kreta aankomt, onthult Zeus zijn identiteit. De prinses kan de avances van de god niet weerstaan en de twee hebben gemeenschap. Europa baart hierna drie kinderen: Minos, Rhadamantus en Sarpedon (volgens de Ilias is laatstgenoemde de zoon van Laodamia en Zeus).
Etiologie
De reis die Zeus in stierengedaante met Europa maakte zou misschien een etiologische verklaring kunnen zijn voor een cultureel en economisch gegeven dat verschillende eilanden in het oostelijke deel van de Middellandse Zee ooit als uitvalsbasis werden uitgekozen door migrerende bevolkingsgroepen uit het Midden-Oosten. Omdat ook het Grieks alfabet teruggaat op het Fenicische, lijkt het niet zo vreemd dat de mythologie Europa voorstelt als de moeder van Minos en daarmee van de Minoïsche cultuur, de oudste bekende beschaving in het werelddeel Europa.
Etymologie
In de oude Griekse mythologie, was Europa een Fenicische prinses die door Zeus, in de gedaante van een hemelstier, werd ontvoerd en naar het eiland Kreta werd meegenomen, waar zij haar zoon Minos baarde. Voor Homerus was Europa (Grieks: Ευρώπη) een mythologische koningin van Kreta, maar geen geografische benaming.
Tegenwoordig gaat men ervan uit dat de naam Europa wel degelijk een geografische oorsprong heeft: in de oudste tijden was in het gebied van Boeotië tot aan Macedonië Europa de naam van een aardgodin en kwam deze naam daar ook als plaats- en riviernaam voor. Nadat men eerst het noordelijke deel van Griekenland met de naam Ευρώπη/Europè is gaan aanduiden, werd dit vervolgens de naam voor het hele vasteland van Griekenland en uiteindelijk voor het hele Europese vasteland zoals dat door de Hellespont en de Bosporus van Azië en door de straat van Gibraltar van Afrika gescheiden was.
De term 'Europa' wordt over het algemeen herleid tot Grieks woord voor breed (eurys) en voor gezicht (ops). Een minderheid, echter, ziet een Semitische of Fenicische oorsprong, afgeleid van het Semitische woord erebu dat "zonsondergang" betekent of het Fenicische woord ereb dat "avond" betekent. Met het Midden-Oosten als gezichtspunt gaat de zon onder in Europa: het land in het westen, het zogenoemde avondland.
