Eddie Costa

Eddie Costa
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Edwin James Costa
Geboren Atlas, 14 augustus 1930
Overleden New York, 28 juli 1962
Overlijdensplaats New YorkBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) piano, vibrafoon
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Edwin James Costa (Atlas (Pennsylvania), 14 augustus 1930 - New York, 28 juli 1962)[1][2][3] was een Amerikaanse jazzmuzikant (vibrafoon, piano) van de modernjazz. In 1957 werd hij gekozen als de nieuwe ster van DownBeat-jazzcritici op piano en vibrafoon, de eerste keer dat een artiest in hetzelfde jaar twee categorieën won. Hij werd bekend om zijn percussieve, stuwende pianostijl die zich concentreerde op de lagere octaven van het toetsenbord.

Costa had een opnamecarrière van acht jaar, waarin hij op meer dan 100 albums verscheen, waarvan vijf onder zijn eigen leiding waren. Als sideman trad hij op in orkesten onder leiding van Manny Albam, Gil Evans, Woody Herman en anderen. Hij heeft gespeeld in kleinere bands onder leiding van muzikanten, waaronder Tal Farlow, Coleman Hawkins, Gunther Schuller en Phil Woods en begeleidde vocalisten, waaronder Tony Bennett en Chris Connor.

Carrière

Eddie Costa werd geboren in Atlas, in de buurt van Mount Carmel, in Northumberland County. Hij kreeg pianoles en werd beïnvloed door zijn oudere, muzikaal geschoolde broer Bill en een plaatselijke pianoleraar. Eddie nam vanaf 15-jarige leeftijd een betaalde baan als pianist aan. In tegenstelling tot zijn piano-opleiding was hij autodidact op vibrafoon. In 1949 speelde en toerde Costa een paar maanden met violist Joe Venuti. Daarna werkte hij voor zijn broer in New York totdat Costa in 1951 werd opgeroepen voor het leger. Tijdens zijn tijd bij de strijdkrachten trad Costa op in Japan en Korea. Na zijn ontslag na twee jaar werkte Costa opnieuw in de omgeving van New York, onder meer voor bands onder leiding van Kai Winding, Johnny Smith en Don Elliott.

1954–1957

In 1954 maakte Costa zijn eerste opnamen met gitarist Sal Salvador, aan wie hij was aanbevolen door trombonist Winding. De eerste van deze sessies bevatte een van Costa's composities Round Trip. Het jaar daarop nam Costa een reeks pianoduetten op met John Mehegan[4]. Door verschillen in speelstijl waren er meerdere repetities nodig om te bepalen welke pianist voor welke aspecten van de uitvoeringen verantwoordelijk zou zijn.

Costa's eerste opname als leider was in 1956, met zijn trio met bassist Vinnie Burke[5] en drummer Nick Stabulas. Dit werd uitgebracht onder enigszins verschillende titels door Josie Records en Jubilee Records en werd goed ontvangen. Costa kreeg van Burke de bijnaam 'The Bear' vanwege zijn krachtige spel. Ook in 1956 voegden Costa en Burke zich bij gitarist Tal Farlow voor de formatie van een resident trio om te spelen in de Composer, een club op West 58th Street in New York. Het trio bleef bij elkaar en nam verschillende albums op onder de naam Farlow, totdat in 1958 de Composer werd gesloten. Costa was rond deze tijd vaak als sideman in opnamestudio's: hij verscheen op ongeveer 20 albums in zowel 1956 als 1957. Deze omvatten kleine groepsinstellingen met Herbie Mann, Oscar Pettiford en Phil Woods, en begeleidende vocalisten zoals Tony Bennett en Chris Connor.

In 1957 was Costa opnieuw leider en nam als Eddie Costa Quintet[6] op met Woods, Art Farmer, Teddy Kotick en Paul Motian. Hun repertoire omvatte interpretaties van I Didn't Know What Time It Was en de recente compositie In Your Own Sweet Way van Dave Brubeck; de laatste concentreerde zich op Costa's vibrafoon en Farmers gedempte trompet, waarbij Woods overschakelde van zijn gebruikelijke altsaxofoon naar de piano. Een trio-optreden op het Newport Jazz Festival in 1957 bracht Costa ook meer aandacht. Een deel van zijn spel op het festival, als trio met Ernie Furtado[7] (bas) en Al Beldini[8] (drums) en als kwintet met de toevoeging van Rolf Kühn[9] en Dick Johnson[10], werd later in 1957 uitgebracht als onderdeel van een Verve-album.

1958–1962

Costa's volgende opname als leider, dit keer exclusief op vibrafoon, was Guys and Dolls Like Vibes uit 1958, opgenomen gedurende drie sessies in januari met Bill Evans, Wendell Marshall en Motian. Dit album bevatte zes nummers van de show Guys and Dolls, die bij luisteraars bekend was van de musical- en filmversies die een paar jaar eerder waren geopend. Van 1958 tot 1959 was Costa met de band van Woody Herman aan en uit, ook als onderdeel van een sextet. Gedurende deze twee jaar bleef Costa veelvuldig opnemen, ook in orkesten onder leiding van Herman, Manny Albam (één album, A Gallery of Gershwin, inclusief een pianokwartet van Costa, de niet-verwante Johnny Costa, Hank Jones en Dick Marx), Michel Legrand en Ernie Wilkins. Costa's laatste opname als leider was het pianotrio-album The House of Blue Lights met Marshall en Motian in 1959. Daarna, hoewel hij bleef spelen in clubs zoals de Half Note op Hudson Street, concentreerde Costa zich vooral op studiowerk, zowel op piano als op vibrafoon voor andere leiders. Er was veel vraag naar hem voor opnamesessies vanwege de uitmuntendheid van zijn 'sight-reading' en het spelen op zijn beide instrumenten.

De hoeveelheid studiowerk zorgde voor een conflict tussen Costa's behoefte en verlangen om zijn gezin te onderhouden, soms bereikt door dag en nacht in studio's te werken en zijn geloof in het ontwikkelen van zijn jazztalenten, waarvoor hij meer in clubs had moeten spelen en met de mensen om moest gaan – agenten, clubeigenaren, artiesten en repertoiremannen, enzovoort – wiens doelen zelden overeenkwamen met die van creatieve muzikanten. Voorbeelden van Costa's studiowerk uit deze periode zijn een deel van Gigi Gryce's laatste opnamen als leider, optredens op het third stream-album Jazz Abstractions van Gunther Schuller, een reeks kleine groepsopnamen met saxofonist Coleman Hawkins en twee nummers van Shelly Manne's 2-3-4, met Costa op piano voor het ene nummer en vibrafoon op het andere, beide met alleen George Duvivier en Manne. Costa droeg ook bij aan de vibrafoon van Gryce's muziek voor de korte dansfilm On the Sound van Fred Baker. Een lange samenwerking met pianist en arrangeur Ralph Sharon betekende dat Costa de vibrafonist was in het Sharon-orkest op 9 juni 1962, toen het met Bennett speelde in de Carnegie Hall. Costa's laatste opnamesessie was op 12 juli 1962, als onderdeel van een band samengesteld door saxofonist Al Cohn, voornamelijk van de Benny Goodman-band die eerder dat jaar door de Sovjet-Unie had getoerd.

Verder

Costa nam platen op met Bobby Jaspar, Mundell Lowe, Teo Macero, Herbie Mann, Hal McKusick, Oscar Pettiford, Joe Puma, Sal Salvador, Chuck Wayne en nam vier albums op onder zijn eigen naam. Hij werkte mee aan meerdere bigband-projecten van Gunther Schuller, Ernie Wilkins, Michel Legrand, Harry Edison en Buck Clayton.

Zijn samenwerking met Bill Evans zal in herinnering blijven bij de albums Guys And Dolls Like Vibes (1958) en zijn medewerking bij de opnamen van de arrangeur Johnny Carisi op het Gil Evans-album Into the Hot (1961).

In zijn achtjarige opnamecarrière verscheen Costa op meer dan 100 albums. Hij heeft nooit een soloalbum opgenomen.

Overlijden

Op 28 juli 1962 laat in de nacht kwam Costa om het leven bij een auto-ongeluk, waarbij geen andere voertuigen betrokken waren, op de Westside Highway in New York op 72nd Street. Hij werd overleefd door zijn vrouw en vier kinderen. Dit verlies aan muziek werd jaren later samengevat in de albumnotities bij een van zijn opnamen. Hij werd 31 jaar.

Erkenning

Costa werd in 1957 gekozen als de nieuwe ster van DownBeat-jazzcritici op piano en vibrafoon; dit was de eerste keer dat een artiest in hetzelfde jaar twee categorieën had gewonnen. In 1962 werd hij uitgenodigd om te spelen op het eerste International Jazz Festival in Washington D.C. door de President's Music Committee van het People to People-programma. Een indicatie van de waardering die Costa door muzikanten had, is het kaliber van degenen die op 8 oktober 1962 optraden tijdens zijn herdenkingsconcert in The Village Gate: Charlie Byrd, Al Cohn, Art Farmer, Benny Golson, Jim Hall, Coleman Hawkins , Mundell Lowe, Zoot Sims en Clark Terry waren onder degenen die speelden. Het spel van de bands onder leiding van Hawkins en Terry werd opgenomen en uitgebracht als een lp. Hawkins speelde gewoonlijk niet bij benefietconcerten, maar zijn gevoelens voor Costa betekenden dat hij deed wat hij kon om het zeven uur durende evenement tot een succes te maken.

Discografie

Als leader

Als sideman

  • 1959-1961: Ornette Coleman: Beauty Is a Rare Thing (Rhino Records)
  • 1961: Gil Evans: Into the Hot (Impulse! Records)
  • 1956: Tal Farlow: First Set (Xanadu Records), Jazz Masters 41 (Verve Records/Finest Hour (Verve Records)
  • 1960: Coleman Hawkins: The Hawk Swings (Fresh Sound Records)
  • 1958: Michel Legrand: Legrand Jazz (Phillips)
  • 1957: Hal McKusick: Triple Exposure (OJC Records)
  • 1957: Herbie Mann: Yardbird Suite (Savoy Records)
  • 1952-1957: Oscar Pettiford: Discoveries (Savoy Records)
  • 1961-1962: Clark Terry: Mellow Moods (Prestige Records)
  • 1956: Phil Woods: Young Woods (Fresh Sound Records)

Read other articles:

Museum Musik IndonesiaTampilan depan Gedung Kesenian Gajayana di Jalan Nusakambangan, MalangDidirikan8 Agustus 2009LokasiJalan Nusakambangan, MalangKoordinat7°59′17″S 112°37′36″E / 7.987984°S 112.626721°E / -7.987984; 112.626721Koordinat: 7°59′17″S 112°37′36″E / 7.987984°S 112.626721°E / -7.987984; 112.626721Jenismuseum musik, museum seni, museum ilmu pengetahuanDirekturHengki HerwantoSitus webhttp://www.museummusikindone...

 

Akar kelapaKue Akar kelapaNama lainKue Akar pinang, Kue Kaktus, Stik yuyuJenisKue keringTempat asalIndonesiaDaerahPopuler oleh Suku Betawi dan di Kalimantan SelatanMasakan nasional terkaitIndonesiaDibuat olehSuku BetawiSuhu penyajianHangat dan suhu ruangBahan utamaTepung ketan, telur, penyedap rasaBahan yang umum digunakanMinyak gorengKue akar kelapa adalah kue kering yang berasal dari Betawi dan sekitarnya.[1] Kue ini umumnya disajikan bersama rengginang dan kacang goreng s...

 

Pour les articles homonymes, voir Jouvet. Si ce bandeau n'est plus pertinent, retirez-le. Cliquez ici pour en savoir plus. Certaines informations figurant dans cet article ou cette section devraient être mieux reliées aux sources mentionnées dans les sections « Bibliographie », « Sources » ou « Liens externes » (décembre 2023). Vous pouvez améliorer la vérifiabilité en associant ces informations à des références à l'aide d'appels de notes. Louis ...

Nkole Otros nombres ankole, nkore, ankore, nyankoleDescendencia c. 1.500.000Idioma nyakoleEtnias relacionadas Pueblo hima, Tutsi, HutuAsentamientos importantes Uganda Uganda Tanzania Tanzania[editar datos en Wikidata] El pueblo nkole (también conocido como ankole, nkore, ankore, nyankole) habita el territorio situado entre los lagos Edwardo y Victoria, en el suroeste de Uganda y noroeste de Tanzania. Nkole también es el nombre de su reino histórico. En su conformación ...

 

هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (أغسطس 2022) أعمال الشغب ضد السيخ 1984معلومات عامةالبلد الهند المكان بنجابدلهي بتاريخ 3 نوفمبر 1984 تاريخ البدء 31 أكتوبر 1984 تاريخ الانتهاء 3 نوفمبر 1984 المشاركون المؤتمر الوط...

 

Canyon Fire 2LocationAnaheim, California, U.S.Coordinates33°52′13″N 117°42′35″W / 33.87041°N 117.70975°W / 33.87041; -117.70975Statistics[1]Date(s)October 9, 2017 (2017-10-09) – October 17, 2017 (2017-10-17) 9:20 A.M.– (PST)Burned area9,217 acres (14.402 sq mi)CauseEmbers from the previous Canyon FireLand useResidential; Open spaceBuildings destroyed25 homesNon-fatal injuries3 civiliansMapLocation of f...

9-та дивізія протиракетної оборони — з'єднання протиракетної оборони Повітряно-космічних сил Росії у Західному військовому окрузі. Входить до складу 1-ї армії ППО-ПРО ПКС Росії. Скорочена найменування — 9 дпро. Умовне найменування — Військова частина № 75555 (в/ч...

 

Pour les articles homonymes, voir CMA. Agence météorologique chinoiseSiège-socialHistoireFondation Décembre 1949Prédécesseur Bureau météorologique de la Commission militaire centrale (RPC)CadreType Service météorologique gouvernemental, institution de niveau vice-ministériel, Établissement public appartenant directement au Conseil d'ÉtatForme juridique Établissement public appartenant directement au Conseil d'ÉtatSiège PékinPays  ChineOrganisationEffectif 53 000Orga...

 

Šmarje pri JelšahSankt Marein bei Erlachstein Basisdaten Staat Slowenien Slowenien Historische Region Untersteiermark / Štajerska Statistische Region Savinjska (Sanngebiet) Koordinaten 46° 14′ N, 15° 31′ O46.22861111111115.519166666667234Koordinaten: 46° 13′ 43″ N, 15° 31′ 9″ O Höhe 234 m. i. J. Fläche 107,7 km² Einwohner 10.375 (2021[1]) Bevölkerungsdichte 96 Einwohner je km² Postleitza...

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: 2016 D.C. United season – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2016) (Learn how and when to remove this template message) D.C. United 2016 soccer seasonD.C. United2016 seasonGeneral managerDave KasperHead coachBen OlsenStadiumRFK StadiumMLSConfere...

 

Shift in cultural norms In sociology, feminization is the shift in gender roles and sex roles in a society, group, or organization towards a focus upon the feminine. It can also mean the incorporation of women into a group or a profession that was once dominated by men.[1] Examples of feminization in society Feminization of education – Majority female teachers, a female majority of students in higher education and a curriculum which is better suited to the learning process of women....

 

Існує декілька осіб з таким іменем та прізвищем. Ця сторінка значень містить посилання на статті про кожну з них.Якщо ви потрапили сюди за внутрішнім посиланням, будь ласка, поверніться та виправте його так, щоб воно вказувало безпосередньо на потрібну статтю.@ пошук поси...

Painting by Giovanni Girolamo Savoldo Mary Magdalene (c. 1535-1540) by Savoldo The Getty version The Berlin version The Florence version Mary Magdalene is a c.1535-1540 oil on canvas painting by Giovanni Girolamo Savoldo, now in the National Gallery, London, which acquired it in 1978.[1][2] It is generally considered to be the first of a series of four paintings of the subject, which was popular among private Venetian commissioners. The other three are in the: Contini Bonacoss...

 

SNMP Название Simple Network Management Protocol Уровень (по модели OSI) Прикладной Семейство UDP Порт/ID 161/UDP,162/UDP Назначение протокола Управление сетевыми устройствами Спецификация RFC 1155, RFC 1212, RFC 1213, RFC 1157, RFC 3411 Основные реализации (клиенты) Встроен во все сетевые ОС  Медиафайлы на Викисклад...

 

Mosque in Marrakesh, Morocco Mouassine MosqueView at the northwestern corner of the mosque, with its short, broad minaret (right)ReligionAffiliationSunni IslamStatusActiveLocationLocationMarrakesh, MoroccoGeographic coordinates31°37′46″N 7°59′22″W / 31.62944°N 7.98944°W / 31.62944; -7.98944ArchitectureTypeMosque complexStyleSaadian, Moroccan, IslamicFounderMoulay Abdallah al-GhalibGroundbreaking1562–63 CE (970 AH)Completed1572–73 CE (980 AH)Specificatio...

2007 Indian filmKrishnaFilm posterDirected byM. D. SridharWritten byB. A. Madhu (Dialogues)Screenplay byM. D. SridharStory byVikramanProduced byRamesh YadavStarring Ganesh Pooja Gandhi Sharmila Mandre CinematographyShekhar ChandraEdited byP. R. Sounder RajMusic byV. HarikrishnaProductioncompanyROYAL PICTURES in association with Ramesh Yadav MoviesDistributed byJayanna FilmsRelease date 5 October 2007 (2007-10-05) Running time160 minutesCountryIndiaLanguageKannada Krishna is a 2...

 

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Egyptian National Military Museum – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (February 2015) (Learn how and when to remove this template message) Military museum in Cairo, EgyptEgyptian National Military Museum المتحف الحربيStatue of Ibrahim Pash...

 

Bag attached to a saddle For the dragonfly genus, see Tramea. Saddlebags on a Western saddle Traditional Blackfoot women's saddlebag Saddlebags are bags that are attached to saddles. Horse riding World War I pannier-style saddlebags containing a first aid kit In horse riding, saddlebags sit in various positions, on the back, side, or front of the saddle. Most attach to the saddle by straps and ties. They can be made from various materials. Although leather was the traditional material, it is ...

Portrait of Gerrit Braamcamp with items from his collection, 1766 engraving by Jacob Xavery and Reinier Vinkeles The Visit to the Nursery (1661) by Gabriel Metsu (Metropolitan Museum) - it was bought by Gerrit Braamcamp in 1749.[1] The Storm on the Sea of Galilee by Rembrandt (1633), bought by Braamcamp around 1750. Stolen from Isabella Stewart Gardner Museum, Boston on March 18, 1990 Logement 't Wapen van Amsterdam Kloveniersburgwal 64 by Caspar Philips Gerrit Braamcamp (18 November ...

 

1994 Indian filmParugo ParuguTitle cardDirected byRelangi Narasimha RaoWritten byKaasi Viswanath (dialogues)Screenplay byRelangi Narasimha RaoBased onJaane Bhi Do Yaaroby MalikProduced bySudhakarStarringRajendra PrasadSruthiCinematographySarathEdited byRavindra BabuMusic byRaj–KotiProductioncompanySatyadev Movie MakersRelease date 13 October 1994 (1994-10-13) [1]Running time131 minutesCountryIndiaLanguageTelugu Parugo Parugu (transl. Running running) is a 1994 I...

 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!