Pétau werd na zijn studies in 1603 hoogleraar in de filosofie in Bourges. In 1605 vertrok hij echter naar Parijs, waar hij toetrad tot de orde van de jezuïeten. In 1621 werd hij hoogleraar theologie. Hij publiceerde in 1627 zijn grote werk De doctrina temporum en in 1630 een vervolg hierop. Petavius’ systeem wordt vooral in de katholieke kerk gebruikt. Hij had talen gestudeerd, was zeer deskundig in de wereldgeschiedenis, goed onderlegd in de wiskunde en als astronoom in staat om zonsverduisteringen te berekenen. Een ander werk, Rationarium temporum, werd voor het eerst in 1633-1634 gepubliceerd als verkorte versie van De doctrina temporum.
Bestrijder van Scaliger
In de chronologie, de wetenschap van de tijdrekenkunde, legde hij de tekortkomingen van zijn rivaal Josephus Justus Scaliger bloot. Hij bestreed het gebruik om hiaten in kennis op te vullen met hypotheses en greep daarbij terug op de klassieke teksten.
