Toen ze in 1952 zwanger was van haar tweede kind, werd ze wegens haar zwangerschap ontslagen. In 1958 trof ze op een reünie haar vroegere jaargenoten van haar high school, van wie ze de levenservaringen optekende. Omdat haar opviel bij hoeveel vrouwelijke jaargenoten de carrière voortijdig afgebroken was, schreef ze daarover een artikel voor een krant, dat zelfs na talloze herschrijvingen voor publicatie geweigerd werd. Daarop besloot ze het materiaal als basis voor een boek te gebruiken.
Nadien bleef ze tot op hoge leeftijd actief als feministe, onder meer als (mede)oprichter en voorzitter van vele vrouwenorganisaties. In tegenstelling tot Nathanson bleef ze ook actief in de pro-abortusbeweging.
Bronnen, noten en/of referenties
↑In het Nederlands verschenen onder de titel Het Misverstand vrouw (1971).