Australië is een van de landen die meedoet aan het Wereldkampioenschap voetbal 2006. Aan het roer staat de NederlanderGuus Hiddink, die de Aussies via de play-off tegen Uruguay voor de tweede keer in de geschiedenis van het land naar het WK leidde. Het laatste optreden was in 1974, ook in Duitsland.
Kwalificatie
Als lid van de OFC moest Australië zich via een groepsfase, play-off in de eigen bond en een play-off met de nummer 5 van Zuid-Amerika zien te plaatsen voor het Wereldkampioenschap in Duitsland. Australië begon in de tweede ronde van het OFC kwalificatietoernooi, dat van 29 mei tot en met 6 juni 2004 in Australië werd gehouden. Deelnemers zijn altijd Australië, Nieuw-Zeeland en de twee beste uit Groep A en Groep B van de eerste kwalificatieronde. In de tweede ronde spelen alle teams één keer tegen elkaar. De winnaar van de tweede ronde en de nummer twee spelen nogmaals tegen elkaar in een thuis- en uitduel voor een laatste play-off tegen de nummer 5 van de kwalificatie in Zuid-Amerika.
In de eerste speelronde versloeg Australië belangrijk concurrent Nieuw-Zeeland met 1-0. Alle andere wedstrijden werden ook gewonnen, behalve die tegen de Salomonseilanden in de laatste speelronde (2-2). In de play-offs, ruim een jaar later, won Australië twee keer van de Salomonseilanden (7-0 en 1-2), waardoor men zich kon voorbereiden voor de play-off tegen de nummer 5 uit Zuid-Amerika. Op 12 november 2005 speelde Australië in Montevideo onder leiding van Guus Hiddink het eerste duel, dat met 1-0 verloren ging. In de terugwedstrijd won Australië met diezelfde cijfers in het Telstra Stadium te Sydney. De verlenging bracht geen verandering in de stand, en penalty's moesten de doorslag geven. Held van de dag werd Australisch doelman Mark Schwarzer, die de penalty's van Varela en Estoyanoff stopte. John Aloisi maakte de beslissende penalty waardoor Australië voor het eerst sinds 1974 weer op een Wereldkampioenschap voetbal aanwezig zou zijn. Tijdens de voorronde van het WK in Zuid-Korea / Japan presteerde Australië de wedstrijd te winnen van Amerikaans-Samoa met 31-0, een record in de geschiedenis van het WK.
In Groep F was Australië ingedeeld met topfavoriet Brazilië, Kroatië en Japan. Brazilië leek op voorhand de belangrijkste gegadigde voor de groepswinst, en dus zou de strijd om de tweede plaats gaan tussen de drie overige landen. Onder leiding van Guus Hiddink bleek dat Australië in staat is een gelouterd voetballand als Uruguay uit te schakelen, en dus was er hoop op een plaats in de tweede ronde.
Het eerste duel speelde Australië tegen Japan. Bij winst zou een belangrijke stap gezet kunnen worden naar de tweede ronde. Voor het duel tegen Brazilië, dat met dezelfde kleuren speelt, was Australië de underdog. Het laatste duel in de groep was speciaal: niet alleen kon Kroatië-Australië de uitslag in de groep bepalen, ook betrof het een duel tussen de landen met sterke onderlinge banden. In beide teams zit een aantal spelers met familiebanden in het land van de tegenstander.
Groep F
Voor velen was titelverdediger Brazilië opnieuw de favoriet,[4] het herbergde vier van de beste voetballers allen spelend voor grote clubs: Adriano (Inter Milan), middenvelder Kaká (AC Milan), topscorer Ronaldo (Real Madrid) en vooral Ronaldinho (FC Barcelona) die met zijn wervelende acties verantwoordelijk was voor de Champions League winst.[5] Heel Berlijn keek verwachtingsvol uit naar de eerste wedstrijd tegen Kroatië, maar de wedstrijd was bleekjes en alleen een sterk moment van Kaká[6] was genoeg voor de winst.[7] Ook de wedstrijd tegen Australië viel voor de liefhebbers van samba-voetbal tegen, Australië kreeg na de 1-0 van Adriano genoeg kansen, maar het werd uiteindelijk 2-0 door invaller Fred.[8] Brazilië was al geplaatst, in de laatste wedstrijd tegen Japan maakte een veredeld B-team een veel frisser indruk, het won met 4-1 en de in de eerste wedstrijden zwaar tegenvallende Ronaldo scoorde twee doelpunten en was nu met Gerd Müller topscorer aller tijden.[9]
Japan, Kroatië en Australië streden om de tweede plaats, Japan kwam tegen Australië op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van de bij
Celtic spelende Shunsuke Nakuruma na verkeerd inlopen van de Australische doelman Mark Schwarzer en stond vijf minuten voor tijd nog steeds voor. De Nederlandse bondscoach Guus Hiddink, die eerder wonderen verrichtte op het vorige WK bij Zuid-Korea bracht Tim Cahill en John Aloisi in, zij zorgden voor drie doelpunten in vijf minuten tijd. Het waren de eerste doelpunten en de eerste zege van Australië op een WK.[10] Japan tegen Kroatië was doelpuntloos, mede omdat de Kroaat Darijo Srna een strafschop miste.[11]
In het beslissende duel tegen Kroatië zou Australië genoeg hebben aan een gelijkspel. Al vroeg in de wedstrijd kwam Kroatië voor door een vrije trap van Srna, na een overduidelijke handsbal kreeg Australië een strafschop die de gelijkmaker opleverde. Hiddink had voor de wedstrijd doelman Schwarzer gepasseerd ten gunste van ex-Roda JC doelman Željko Kalac, dat was geen gelukkige keuze, want hij blunderde opzichtig bij het tweede doelpunt.[12] De Australiërs hadden echter een geweldige fighting spirit en kwamen in de 77e minuut op gelijke hoogte na een doelpunt van Harry Kewell. Australië had zich geplaatst voor de achtste finales en Hiddink had opnieuw een huzarenstukje afgeleverd.[13] In de slotfase kreeg de Kroaat Josip Šimunić zijn tweede gele kaart, scheidsrechter Graham Poll vergat hem uit het veld te sturen en later stuurde Poll hem toch uit het veld na een derde gele kaart.[14] Poll besluit na deze opmerkelijke blunder zijn loopbaan te beëindigen.[15]
↑Doelman Fabián Carini van Uruguay evenaart het record van Cayetano Saporiti (1905-1918) door voor de zestiende keer zijn doel "schoon" te houden.
↑Australië onder leiding van bondscoach Guus Hiddink.
↑Australië plaatst zich onder leiding van bondscoach Guus Hiddink voor het WK voetbal 2006 in Duitsland, daar waar de ploeg vier jaar eerder nog in de play-offs verloor van Uruguay en werd uitgeschakeld.
↑Gearchiveerde kopie. Gearchiveerd op 20 oktober 2022. Geraadpleegd op 20 oktober 2022.