De concerten vonden plaats naar aanleiding van de moorden op de zwangere Malinese vrouw Oulematou Niangadou en het tweejarig Belgisch meisje Luna Drowart op 11 mei 2006 in Antwerpen door Hans Van Themsche, de mp3-moord op Joe Van Holsbeeck op 12 april 2006 in het Centraal-Station in Brussel en de doodslag op Guido Demoor op 24 juni 2006 tijdens een busrit in Antwerpen. Oorspronkelijk zou het enkel in Antwerpen plaatsvinden, maar ook Brussel, Gent en Charleroi organiseerden uiteindelijk het festival. De concerten werden gefilmd en live uitgezonden op de Vlaamse muziekzenders JIM en TMF en het Franstalige Plug RTL. Alles werd ook live uitgezonden op de radio: Studio Brussel aan Vlaamse kant, RTBF en RTL in het zuiden van het land.
De concerten kenden een groot populair succes. In totaal woonden ongeveer 100 000 mensen de verschillende concerten bij: 40 000 in Antwerpen, 25 000 in Gent, 23 000 in Brussel en 5000 in Charleroi. Hierbij werd de capaciteit van elke locatie maximaal benut, ook werden de toegangen op de piekmomenten tijdelijk afgesloten voor nieuw publiek.
De concerten werden onder andere gesponsord door de Nationale Loterij, maar ook sympathisanten konden vrijwillige giften doen via sms'jes. Andere muziekfestivals zoals Suikerrock, Dranouter, Pukkelpop, Lokerse Feesten, Marktrock en Crammerock toonden zich solidair met vernoemd initiatief en riepen op tot steun. Ook de verschillende televisiezenders deden hun bijdrage: de openbare omroep levert twee straalverbindingen, mediagroep VMM stelde twee satellietwagens ter beschikking. Studio Brussel posteerde drie radiowagens. Ook de geschreven pers (o.a. De Morgen) steunde het initiatief financieel.
Controverse
Er was nogal wat weerwerk geweest vanuit het Vlaams Belang tegen dit initiatief, omdat ze meenden dat het Festival voor de verdraagzaamheid ook tegen extreemrechts gericht was. Initiatiefnemers hadden dit in enkele interviews bevestigd. De concerten vonden dan ook niet toevallig één week voor de gemeenteraadsverkiezingen plaats.
Vooral het feit dat ook Vlaamse showbizzartiesten zoals Clouseau, Will Tura, Helmut Lotti en Laura Lynn dit initiatief actief steunden, kwam bij het Vlaams Belang hard aan. De partij schreef verschillende open brieven[2] naar de artiesten en dreigde zelfs met een boycot van hun platen. Voorzitter Frank Vanhecke: "Als Laura Lynn en Will Tura doorgaan met hun plan om deel te nemen aan de concerten die tegen ons gericht zijn, koop ik hun platen niet meer en ga ik niet meer naar hun concerten en als onze kiezers dat ook niet meer doen, dan zal ik ze geen ongelijk geven, integendeel." Er werd zelfs opgeroepen cd's van de aan de concerten deelnemende artiesten bij het Vlaams Belang in te leveren zodat ze die konden vernietigen. Als schadevergoeding zou men hiervoor een gratis pint krijgen.
Ook de meeste andere politieke partijen waren in de aanloop naar 1 oktober nogal terughoudend, in de vrees dat dit initiatief negatief en op een polarisatie zou uitdraaien. Op de dag zelf, toen het succes van de concerten duidelijk was, veranderde hun houding echter wel naar een openlijke steun.
Uitbreiding initiatief naar schrijvers en plastische kunstenaars
Mute
Een aantal Antwerpse kunstenaars zetten in navolging van de concerten samen "Mute" op, een expositie nabij de plek waar op 11 mei 2006 een doorgedraaide jongeman aanslagen pleegde. Dit op aansturen van Wim Waumans, een familielid van de ouders van het vermoorde tweejarige meisje Luna. De tentoonstelling is sterk organisch gegroeid. De door hem benaderde kunstenaars engageerden zich spontaan. In de twee weken die voorafgingen aan de gemeenteraadsverkiezingen stelden de volgende kunstenaars hun werk tentoon: Fred Bervoets, Guillame Bijl, Vincent Geyskens, Guy Rombouts, Luc Tuymans, Kris Fierens, Michaël Borremans, Anne-Mie Van Kerckhoven, Dirk Braeckman, Joris Ghekiere, Walter Swennen, beeldhouwer Philip Aguirre, Mohand El Gholabzouri en Wim Delvoye. In totaal werken er zo'n 23 kunstenaars mee. De titel Mute verwijst naar de verstomming die bij iedereen ontstond na de gruwelijke feiten.
Van de meeste geciteerde kunstenaars waren sterke beelden aanwezig, meestal onder de vorm van nieuw werk en een performance.
Luc Tuymans maakte een efemeer werk dat na de tentoonstelling verdwijnt. Op een wand heeft hij met stoepkrijt het schilderij Hart uit 1986 opnieuw gemaakt. Als inspiratie diende een ervaring van het zien van een hart in een winkel gemaakt van paars gekleurde twijgen: de liefde die omslaat in rouw
Van Vincent Geyskens, het werk Koro, dat als affiche van de tentoonstelling gaat fungeren
Van Fred Bervoets, het werk Liefde aan de Schelde
Van Erik Braeckman, een intimistische foto van een vrouw die een tongkus geeft
Van Joris Ghekiere, een collage
Van Walter Swennen, een assemblage
Van Philip Aquirre, een herwerkte versie van een eerder werk
Van Guillaume Bijl, een in ironie gedrenkt werk, voorstellende een micro, waarin de vermoorde Amerikaanse dominee Martin Luther King in 1963 zijn beroemde rede I Have a Dream uitsprak
Wim Delvoye zorgde ten slotte voor de luchtige noot met de Liefdesbrief van Mohammed aan Caroline, een werk in aardappelschillen dat hij bedacht om de vergaderingen van het Brusselse Parlement een artistiek tintje te geven.
De expositie ging door in een leegstaande ruimte aan de Hofstraat 1 en 2, achter de Grote Markt, niet ver van de plek waar de gruwelijke feiten zich voordeden. Tuymans was samen met Tom Barman zowat het gezicht van de 0110-acties.
Op donderdag 5 oktober kwam er nog een culturele afsluiter van 0110, genaamd "Sirene": op initiatief van Luc Tuymans loeide om 15 uur in honderd Belgische musea, kunstencentra en kunstacademies het brandalarm. De kunstenaars, curatoren, ambtenaren, docenten en leerkrachten, studenten, bezoekers en toeschouwers kwamen vijftien minuten lang op straat. Ook dit was als signaal bedoeld voor verdraagzaamheid en tegen racisme en extremisme. Tot de instellingen die aan de actie hebben deelgenomen, behoren het MuHKA in Antwerpen, het SMAK in Gent, het PMMK in Oostende, BOZAR in Brussel en een twintigtal onderwijsinstellingen.
Artsen Zonder Grenzen België (de algemeen directeur Gorik Ooms ervaart de commotie rond 0110 als een poging om onze samenleving het zwijgen op te leggen)
Niet iedereen heeft begrip voor het feit dat een naamloze vennootschap van publiek recht zoals de Nationale Loterij dit - volgens velen politiek geïnspireerd - initiatief met belastinggeld steunt. Zo reageerde senator Coveliers op 17 juni 2006 met een open brief aan gedelegeerd bestuurder Joseph-Emile Vandenbosch.
Boek
In 2008 verscheen bij Uitgeverij Houtekiet de misdaadroman 0110 van Bart Van Lierde. Het uitgangspunt is dat er een aanslag plaatsvindt tijdens de 0110-actie. De vraag is welke politieke partij hiermee zijn voordeel wil doen: het Vlaams Belang dat ervan overtuigd is dat de actie bedoeld is om de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen te beïnvloeden; of de andere partijen, die hopen dat het Vlaamse Belang de schuld zal krijgen, zodat de verkiezingsuitslag effectief in hun voordeel zal uitvallen.
.svg){kind=small}
