Tasmanien (engelsch Tasmania}}, in de rekonstrueerten Aborigines-Spraak lutruwita[1][2] un in dat austraalsch Engelsch faken Tassie; bit Enn’n 1855[3][4]Van-Diemens-Land) is en to den Staat Australien hörend Eiland an’n östlichen Rand vun den Indischen Ozean. Se is ruch weg 240 km südlich vun de austraalsch Kontinentalmasse vörlagert. Tasmanien heet ok de austraalsch Bundsstaat, de över de Hööftinsel herut noch mehrere lütt, meestens nich bewahnt Inselgruppen in de Region umfaat. Sien Hööftstadt un gröttste Stadt is Hobart, de tweetgröttste Stadt Launceston.
Geographie
As Bundsstaat umfaat Tasmanien mit 68.400 km² 0,89 % vun de Gesamtflach vun Australien. Ahn de vörlagert Inseln bedrocht de Flach vun de Hööftinsel 64.519 km² un wiest en Längt vun 296 km vun Norden nah Süden un en Längt vun 315 km vun Osten nah Westen up. Se is mit Afstand de gröttste Insel vun den Austraalschen Bund.
Di Bass-Straat, de dat Eiland vun dat austraalsch Fastland trennt, wurr in’n Nordwesten dör King Island, an de Nordosttipp vun Flinders Island flankeert. Landschaplich domineeren Gebirge un Hoochebenen bit circa 1600 m Hööcht de Insel. De hööchste Barg is de Mount Ossa (1617 m).
Tasmanien liggt up de Südtipp vun dat austraalsch Kontinentalschelf, tüschen 40° un 44° südlich Breedt as ok tüschen 144° un 149° östlich Längt. Se is bi wieden gröttste vun de över hunnert Eilannen vun dat Bass-Archipel un hett etwa dree Veertel Grött vun de Insel Irland.
Literatur
Dirk Halfmann: Die Tasmanischen Aborigines – Quellenkritische Bestandsaufnahme bisheriger Forschungsergebnisse, GRIN Verlag, 1998, ISBN 3-638-10031-6.
Lloyd Robson, Michael Roe: A Short History of Tasmania, 2. Auflage, Oxford University Press, Melbourne 1997, ISBN 0-19-554199-5.
Nicholas Shakespeare: In Tasmanien (Roman), 2005, Marebuchverlag, Hamburg, ISBN 3-936384-40-1.
↑Barbara Boron: Natur- und kulturtourismuswirtschaftliches Destinationsmanagement am Beispiel von Tasmanien. GRIN Verlag, 2006, ISBN 978-3-638-46258-7, S. 10. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche