De eerste Akt van de Oper Don Carlos van Giuseppe Verdi, de nich up dat as Vörlaag verarbeit Drama van Friedrich Schiller torüchgeiht, speelt up Slott Fontainebleau, wobi de beschreeven Handlung historsch nich nahwiesbar is.
De Naam van dat Slott Fontainebleau, fröher ok „Fontainbleau“ schreeven, leit sück af van: „fontaine belle eau“, dat heet „Born (mit) mui Water“.
Baugeschichte
Louis de Silvestre: Ludwig XIV. empfangt den lateren König van Polen un Kurfürsten van Sassen, August III. in dat Slott Fontainebleau, 1714Binnenansicht
De Anlaag wurr ünner Franz I. un Heinrich II. an Stäe van en Borganlaag ut dat 13. Johrhunnert baut, de sien Donjon in den Bau inföögt un ünner König Franz I. to en Jagdslott utwiedt wurr. 1528 wurr mit den Bau van den Zentralbau anfungen. Dat Slott gellt as eerst Renaissancebau up franzöösch Grund. Dat wurr in de Tiet van de Könige Könige Heinrich IV., Ludwig XIII. un Ludwig XIV. mehrfack umbaut.
Slott Fontainebleau hett fief Höfe, en Kapell, Prunkrüüm, Fresken un Stuckaturen. De Arbeiten för dat Slott wurrn af 1530 van italieensch Künstlern as Rosso Fiorentino utführt. De hemm manieristisch Stilelemente un italieensch Formengoot nah Frankriek brocht.
Ludwig XIV. leet in de Gordens en nee Parterre in‘n Stil van den Barock, en grooten Kanal un en nee Park anleggen.
Kunst in dat Slott
Mit dat Slott Fontainebleau sünd de so nöömt Eerst un Tweet School van Fontainebleau verknütt. Beid Scholen sünd van italieensch Künstlern grünnd wurrn.
De tweet School hett sück af 1590 entwickelt. Dor weern överweegend franzöösch un fläämsch Künstler, as Bispeel de Antwarper Franzoos un Historienmaler Ambroise Dubois (* 1543 in Antwarp; † 1615 in Fontainebleau), de Pariser Toussaint Dubreuil (* 1561; † 1602) un de Pariser Martin Fréminet (* 1567; † 1619), tätig.[1]
Van beid Scholen finnen sück hüüd meest blots noch Warken in dat Slott, de mit dat Bauwark untrennbar verbunnen sünd, as Fresken oder Deckenmalereen.
Van herutragend künstlerisch, aber ok historsch Bedüüden is dat Möbleeren van de königlichen bzw. kaiserlichen Gemächer. Se is wietgahnd in den Tostand van de letzt binnenarchitektoonsch Umgestaltungto Tiet van Napoleon III. erhollen. Dordör überlagern sück Elemente van Renaissance bit to’n Historismus. Bi Wand- un Boddengestaltung domineeren Originalarbeiten ut de Tiet van Ludwig XIII. De Zimmerfluchten, de Napoleon I. för sück un den tietwies hier in Haft sitten PaapstPius VII. gestalten leet, sünd in hör dormalig Originaltostand erhollen.
In de Neetiet wurr dat Amerikaansch Konservatorium in dat Slott inricht, en Sömmerakademie för Kunst un Architektur.
Örgel
In de Slottkapell (franzöösch: Chapelle de la Trinité]] befindt sück en historsch Örgel. Dat Instrument weer 1772 van den Örgelbauer François-Henri Clicquot baut wurrn un deen as Begleitinstrument up de Singer- un Musikertribüne van de Kapell. Wiels de franzöösch Revolutschoon wurr dat Piepenmaterial zerstört. 1967 wurr de Örgel van den ÖrgelbauerAlfred Kern rekonstrueert. Dat hett hüüd 15 Register up dree Manualen. Dat Pedal (franzöösch: Pédalier „à la française“) is fast an dat Positif anhangt. Dat Instrument is mit en Gesamttremulanten utstatt.[2]
20. Juni 1812: Napoleon leet stillkens sien Fangenen Paapst Pius VII. in dat Slott bringen. Dor hett Pius ünner Druck an‘n 25. Januar 1813 dat 'Concordat de Fontainebleau' ünnerschreeven; an‘n 24. März 1813 hett he sien Ünnerschrift wedderropen.[3] An‘n 23. Januar 1814 hett Pius dat Slott weer verlaaten.
Philip Jodidio (Hrsg.): Fontainebleau. (= Connaissance des Arts. Sonnerheft). Société Francaise de Promotion Artistique, Paris 1991.
Aumary Lefébure: Fontainebleau. Slottführer, düütsch Utgaav. Art Lys, Versailles 1997, ISBN 2-85495-088-7.
Pierre Lemoine: Fontainebleau. Éditions Sun, Paris 1968.
Jean-Pierre Samoyault: Guide du Musée National du Château de Fontainebleau. Editions de la Réunion des musées nationaux, Paris 1996, ISBN 2-7118-3400-X.
Maurice Toesca: Les grandes heures de Fontainebleau. Albin Michel, Paris 1984.
↑Utführlich: Blazek, Matthias: Die Geschichte der NATO in Fontainebleau. In: F-Flagge – Magazin für den Fernmeldering e.V. 37. Jg., Nr. 3/2010, S. 49 ff.
