PROFILBARU.COM

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Number Seventeen
Düütsch Titel:	Nummer Siebzehn
Produkschoonsland:	Grootbritannien
Johr vun’t Rutkamen:	1932
Läng:	63 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Alfred Hitchcock
Dreihbook:	Alma Reville; Alfred Hitchcock; Rodney Ackland
Produkschoon:	John Maxwell för British International Pictures
Musik:	Adolph Hallis
Kamera:	John J. Cox; Bryan Langley
Snitt:	A. C. Hammond
Dorstellers
	Leon M. Lion: Ben, Tippelbroder; Anne Grey: Nora; John Stuart: Barton, Detektiv; Donald Calthrop: Brant; Garry Marsh: Sheldrake, Deef; Ann Casson: Rose Ackroyd; Henry Cane: ehr Vadder; Berry Jones: Henry Doyle;

Number Seventeen (op plattdüütsch: „Nummer Söventeihn“; dt. Titel: Nummer Siebzehn) is de Titel vun en britischen Speelfilm vun Alfred Hitchcock ut dat Johr 1932. De Film baseert op dat gliek nöömte Theaterstück vun Joseph Jefferson Farjeon un passt an ehsten to dat Genre Kriminalgroteske.

Inholt

In en düster un veralten Huus draapt sik een na’n anner verschedene Lüüd. Dat fangt an mit en Tippelbroder un en Detektiv, de op de Trepp ok noch en drüdden Mann vörfinnen doot, de sik nich röögt. De schient en över’n Kopp kregen to hebben. Wiel se dat Huus un de Liek ünnersöökt un doröver nadenkt, wat passeert is, höört se wietere Schreed: En Fro duukt op, de ehrn Vadder söcht. Se vertellt vun en Telegramm, dat ehr Vadder kregen harr. Dor steiht wat vun en Halskeed un dat vermoodt warrt, dat de Deef in de Nacht in dat Huus kamen will. Intwüschen is de vermeentliche Liek verswunnen – de Mann weer neemlich gor nich doot.

Slag Middernacht klingelt dat an de Döör un en snaaksch Poor kummt rin. Jem folgt en wieteren snaakschen Kerl, de sik as jemehr Neffe utgeven deit. De Frömmen weet aver woll nix de Lüüd antofsangen, de al dor sünd, vunwegen dat de Detektiv dat Losungswoort nich kennt. Gau stellt sik rut, dat dat de Verbrekers wesen mööt, de op den Deef mit de Halskeed töven doot. Den duukt de vermeentliche Liek wedder op, de sik de Frömmen gegenöver as Sheldrake vörstellt, in Wohrheit aver de Vadder vun de jungen Fro Rose is. Man, ok Sheldrake töövt al in’t Huus.

De Verbrekers wüllt mit en Tog utneihn: Dör en Utgang in’n Keller kamt se na buten direkt na en Bahnlien. Dor stiegt se op en Tog, de jem na dat Fährschipp bringen schall, dat na’t Fastland föhrt. Op de Fohrt gifft dat aver twüschen de Deven Striet üm de Halskeed, de jeedeen för sik hebben will. Man, ok de Detektiv Barton neiht jem in en Bus achteran, vunwegen dat he de Fro in de Verbrekerbande redden will, de em vörher holpen hett. So kummt dat to en richtige Verfolgungsjagd gifft. De Reis nimmt ehr Enn an’n Fährhaven. Vunwegen dat de Deven de Lokföhrers doodschaten hebbt, kann de Tog nich mehr anhollen warrn un knetert in dat Schipp. Eerst nu, as all Lüüd reddt sünd, gifft sik de Detektiv Barton to kennen un kann blangen de Keed ok noch een vun de Deven fastnehmen.

Kritik

De Filmkritiker Hans-Christoph Blumenberg hett veel later över den Film schreven, dat man em gegen sien Schriever schulen müss, un dat he wiet beter weer, as sien Roop. Er meen sogor, dat weer een vun de besten Filmen ut Hitchcock sien engelschen Johren.

Achtergrünnen

De Film weer en Opdragsarbeit vun de Produkschoonsfirma British International Pictures, de Hitchcock blots mit Wedderwillen annahmen hett, vunwegen dat he to de Tiet al twee Projekten anfungen, de em mehr intressert hebbt. Dat weer to’n een de half-autobiograafsche Film Rich and Strange, den he denn torüch stellt hett, un de Verfilmen vun dat spoodrieke Theaterstück London Wall, de denn vun den Speelbaas Thomas Bentley ünner den Titel After Office Hours övernahmen hett. Komischerwies harr Bentley dorgegen veel lever Number Seventeen dreiht.

Na Hitchcock sien Ansicht weer ut dat klischeehaftige Theaterstück blots wenig ruttohalen. An’t Enn harr he den Infall, den Film to redden un togliek de Basesn vun BIP antosmeren, dordör dat he de Vörlaag to den Parodie op Gangster un Spionaaschfilmen maakt hett. He wull dat mit de Klischees op de Spitz dreven, wull dat aver so vigeliensch maken, dat de Basen bi BIP dorvun nix marken deen. Alfred un Alma Hitchcock hebbt opletzt tosamen mit den Dreihbookschriever Rodney Ackland en snaaksch Dreihbook schreven, dat gegen jede Dramaturgie un jede Logik stünn aver liekers doch vun de Produzenten annahmen weer.

De Geschicht bargt en Reeg vun Motiven, de sik as’n roden Faden dör Hitchcock sien Filmwark teht: De MacGuffin – wat in dissen Fall en sünnerbore Halskeed is –, achter de all Lüüd achterran sünd, en düster’t, snaaksch Huus, en wille Verfolgungsjagd – licht to sehn, dat se mit Modelfohrtüüch dreiht worrn is –, as ok en Mann un en Fro, de ahn egen Verschulln in Gefohr kamt un twüschen de sik en Leef entwickelt. As dat tyypsch is för Hitchcock, speelt he ok hier veel mit Licht un Schadden, mit schrage Kamerainstellen un mit vele lütte Details. Number Seventeen is Hitchcock sien veerten Thriller, man de eerst mit Kummedie-Elementen. Dat is, woför de Naam Hitchcock vele Johrteihten lang bekannt warrn schüll.

Kommerziell harr de Film keen Spood, wohrschienlich as he för en Thriller to veel Klamauk bargen de un to unlogisch weer, wiel he as Kummedie to wenig Pointe harr un nich toletzt ok, as sik de Verfolgungsjagd an’t Enn as vullstännig sinnlos rutstellen deit. Hitchcock beteken den Film later sülvst as en „Katastrooph“ un hett nich gern doröver snackt.