Der Tod Eugens III. in Le Miroir historial de Vinzenz von Beauvais. Tome III., 15. Johrhunnert. (Ms722, folio 296recto des Musée Condé)
Eugen III. (latiensch: Eugenius III.; * in Pisa; † 8. Juli1153 in Tivoli, Italien), eegentlich Bernardus Paganelli, weer van 1145 bit 1153 Paapst. Sien Paapstnaam bedüüd (greeksch): „de Eddelborene“.
Leben
Eugen III. weer de eerste Zisterzienserpaapst. Sien nipp un nau Herkunft is unseker, Borns ut sien Tiet geven blots „natione Pisanus“ an. Latere Gelehrte un Historiker hemm de Afstammen ut en Familie Paganelli di Montemagno tosommenklamüüstert. Tatsächliche Nahwiesen gifft dat dorför aber nich.
Eugen III. wurrd mit Recht as Schöler vun Bernhard von Clairvaux nömmt, wobi de sien Infloot übberscheedlich beoordeelt wurr. Vör Bernhard sien Inträe in Clairvaux weer Bernardo Paganelli all lang Mönk ween, 1115 is Paganelli in dat Camaldulenserkloster St. Zenon intreeden, 1128 wurr he dor Prior. 1135–1137 weer he Domherr in Pisa, is 1138 in Clairvaux intreeden, weer aber all 1145 Abt vun de Zisterzienserabtei Tre Fontane vör de Doren vun Rom.
Paapstwahl
Paganelli weer woll nich Bischop un all gor nich Kardinal, wurr aber liekers an' 15. Februar 1145 to'n Paapst wählt. Wenig Daag later muss he all en eerst Mal ut Rom flüchten, wiel de röömsch Senat de Paapstherrschap tegenöver feindlich sinnt weer. In de Folg kunn he ok den Agitatschonen vun sien Gegenspeler Arnold von Brescia, de en Machtverzicht vun de Kark fordern dee, wenig entgegensetten. Wiel Eugen mehrmals ut Rom flüchten muss, hett he dor blots en minn Deel vun sien Pontifikat tobrocht.
Krüüztoogpredigt
As Reaktschoon up den Fall vun Edessa, dat an' 25. Dezember 1144 dör EmirZengi vun Mossul un Aleppo erobert wurrn weer, hett Eugen III. an' 1. Dezember 1145 mit de Bulle „Quantum praedecessores“ to'n Tweeten Krüüutoog upropen. De keem aber eerst tostannen, as Bernhard von Clairvaux as Krüüztoogprediger 1146 König Ludwig VII. vun Frankriek un ok den röömsch-düütschen König Konrad III. för dit Ünnernehmen winnen kunn. De Tweet Krüüztoog is aber toletzt kläglich scheitert..
Eugen III. hett den sasschen Adligen ok en Krüüztoog gegen de heidnischen Wenden tolaaten. Den Ordensriddern vun den Templerorden hett he an' 27. April 1147 up dat Konzil vun Paris dat Recht inrüümt, ständig en root Krüüz up de linke Schuller vun hör witt Mantel to dragen, womit sück hör Habit nu bun dat vun de Zisterzienser unterscheeden dee.
Wenig Maand vör sien Dood hett Eugen III. an' 23. März 1153 mit König Friedrich Barbarossa den Vertrag vun Konstanz slooten, de hüm den Bistand vun de König gegen de upsternaatsch Römer sekern sull. In' Juli vun dat sülvig Johr is Eugen storven, noch bevör Barbarossa mit sien Heer nah Rom trecken kunn.
Vun Papst Pius IX. an' 28. September 1872 as Seliger bestätigt, is sien kathoolsch Gedenkdag de 8. Juli, sien Doodsdag.
Literatur
Friedrich Wilhelm Bautz: Eugen III.. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 1, Bautz, Hamm 1975. 2., unveränderte Auflage Hamm 1990, ISBN 3-88309-013-1, Sp. 1552–1553.
Michael Horn: Studien zur Geschichte Papst Eugens III. (1145–1153); Europäische Hochschulschriften III, 508; Frankfurt, Bern, New York, Paris: Peter Lang Verlag, 1992; ISBN 3-631-44194-0
Harald Zimmermann: Eugenio III, beato. In: Massimo Bray (Hrsg.): Enciclopedia dei Papi, Istituto della Enciclopedia Italiana, Band 2 (Niccolò I, santo, Sisto IV), Rom 2000, OCLC 313581688, S. 279–285 (italieensch)
James Loughlin Pope Blessed Eugene III In: Catholic Encyclopedia, Robert Appleton Company, New York 1913 (engelsch)
Pius Maurer: Eugen III. in: Biographia Cisterciensis – Ein Zisterzienserlexikon
