PROFILBARU.COM

Albert Louis François Fert (* 7. März 1938 in Carcassonne, Aude) is en franzöösch Physiker. Hüm wurr 2007 de Nobelpries för Physik tospraken.

Leven un Wark

Albert Fert wurr as Söhn vun den Physiker Charles Fert un de Mestersche Irmine Fert borene Signoles boren.^[1] Ok sien een Johr jüngerer Bröer André is Physiker.

Nah den Besöök vun dat Pierre-de-Fermat-Gymnasium in Toulouse studeer he 1957 bit 1962 Mathematik un Physik an de École Normale Supérieure (Rue d’Ulm) in Paris. Van 1962 bit 1964 weer he Assistent an de Universität Grenoble un fertig sien Afslussarbeit Résonance magnétique nucléaire de l'hydrogène absorbé par le palladium (Kernspinresonanz vun up Palladium afsorbeerten Waterstoff) an. Van 1964 bit 1965 hett he sien Wehrdeenst leist, um denn as Böverassistent an de Universität Paris-Süd to gahn. Dor kreeg he 1970 mit en Arbeit över Transporteegenschapen vun Iesen un Nickel sien un övernehm de Leitung vun en Forschungsgrupp. Siet 1976 lehrt he dor as Perfesser. Siet 1995 is he tosätzlich wetenschaplerisch Direkter vun de vun hüm mitbegrünnd gemeensam Labor vun sien Universität un vun dat Centre national de la recherche scientifique.

De Grupp um Fert hett 1988 den GMR-Effekt in dünn Schichten ut Iesen un Chrom opdeckt.^[2] Wenig later hett de Grupp um Peter Grünberg ähnliche Versöökensergevnisse verapenlicht, de up unafhängigen Forschungen footen.^[3] Disse Effekt erloovt de Konstruktschoon vun extrem empfindlich Leesköpp, de hüüt in meest all Fastplaaten bruukt wurrn. So kunn de Spiekerdicht düchtig stiegert wurrn. För disse Opdecken kreeg he 2007, gemeensam mit Peter Grünberg, den Nobelpries för Physik. Buterdem hett Fert wichtig Bidrääg to de Spintronik leefert.

Privates

An' 20. Juli 1967 hett Marie-Josée Ortega heiraadt, mit de he twee Kinner hett. Sien Hobbys sünd Jazz, Fotografie und Kino, buterdem Rugby, Tennis un Windsurfen.

Warken

Albert Fert hett över 300 Artikel in wetenschaplich Tietschriften herutbrocht. Dorto kommen folgen Böker:

Propriétés de transport électrique dans le nickel et le fer. Dissertatschoon, Paris 1970
mit I. A. Campbell: Transport properties of ferromagnets. in: Erich Peter Wohlfarth (Hrsg.): Ferromagnetic Materials. Band 3, North Holland, Amsterdam [u. a.] 1982, ISBN 0-444-86378-8
mit P. Bruno: Interlayer coupling and magnetoresistances in multilayers. In: J. Anthony C. Bland (Hrsg.): Ultrathin Magnetic Structures. Band 2, Springer, Berlin 1994, ISBN 3-540-57687-8
mit A. Barthélémy un F. Petroff: Giant Magnetoresistance of Magnetic Multilayers. In: Kurt Heinz Jürgen Buschow (Hrsg.): Handbook of Magnetic Materials. Band 12, North-Holland, Amsterdam [u. a.] 1999, ISBN 0-444-50249-1

Priesen

1994 International Prize for New Materials (American Physical Society)
1994 Magnetism Award (Internationale Union für Reine und Angewandte Physik)
1994 Grand prix de physique Jean Ricard (Société française de physique)
1997 Hewlett-Packard Europhysics Prize (European Physical Society)
2003 Goldmedaille (Centre national de la recherche scientifique)
2007 Japan-Pries
2007 Wolf-Pries
2007 Nobelpries för Physik
2014 Gay-Lussac-Humboldt-Preis
Verscheeden Ehrendokterwürden

Liddmaatschapen

1970 Société française de physique
2004 Académie des sciences
2012 Ehrenlegion

Enkeld Nahwiesen

↑ För wiedere Informatschonen to sien Vader siehe: Hubert Coudanne und Paul Pastour: Hommage à Charles Fert. In: Bulletin de L'Association des anciens élèves et des élèves. Nr. 223, Juni 2004, S. 28f., http://www.aae.ens-cachan.fr/bulletin/Bulletin%20223%20(juin%202004).pdf, 20070930043727, pdf
↑ Baibich et al.: Giant Magnetoresistance of (001)Fe/(001)Cr Magnetic Superlattices. In: Physical Review Letters. Band 61, 1988, S. 2472-2475
↑ Binasch et al.: Enhanced magnetoresistance in layered magnetic structures with antiferromagnetic interlayer exchange. In: Physical Review. Band B 39, 1989, S. 4828-4830