Bi de meisten Aarden vun düt Geslecht, sunnerlich in dat matige Klima up de Noordhalfkogel, dreegt de Waarten vun’n Harfst bit hen to’n Fröhjohr en staatsch Fedderkleed. Ganz anners seht se na dat Ruden ut. Bi de Seken verscheelt sik Farv un Feddern nich so duchtig.
Carolinakricke (Anas carolinensis), warrt vun de meisten Forschers nich as egen Aart ankeken, man as Unneraart vun de Kricke. Dor heet se denn Anas crecca carolinensis.
In Düütschland is sunnerlich de Graue Aant tohuse. In’n Winter is de Kricke to Gast. Se is de Aantenaard, de in Middeleuropa an’n tweetmeisten vörkummt. Just, as de Pielsteert un de Smunt brott se in Noordeuropa. De Blauen Kricken maakt dat just annersrum un brööt in’n Summer bi us un fleegt to’n Overwintern na Afrika. Dat ganze Johr kann een de Slubbaant bi us finnen, man dat gifft ok Aanten vun düsse Aart, de treckt weg. Dör Düütschland dörtrecken deit de Snateraant.
Literatur
Hartmut Kolbe; Die Entenvögel der Welt, Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1
Heinz-Sigurd Raethel; Wasser- und Wasserziergeflügel, Oertel und Spörer-Verlags GmbH + Co, Reutlingen 2003, ISBN 3-88627-513-2
Erich Rutschke: Die Wildenten Europas. Deutscher Landwirtschaftsverlag 1989 Berlin (Oost). ISBN 3-331-00320-4
