Jambatan Rosendale ialah 940 kaki (290 m) jambatan kekuda selanjar dan lintasan kereta api lama di Rosendale Village, dusun kecil di bandar Rosendale dalam Ulster County, New York. Asalnya dibina oleh Wallkill Valley Railroad untuk meneruskan landasan kereta api dari New Paltz ke Kingston, jambatan dinaikkan 150 kaki (46 m melebihi Rondout Creek, yang merangkumi kedua-dua Route 213 dan kawasan lama Delaware dan Hudson Canal. Pembinaan jambatan yang bermula pada akhir tahun 1870, dan diteruskan sehingga awal tahun 1872. Apabila ia dibuka kepada lalu lintas kereta api pada 6 April, 1872, jambatan Rosendale adalah jambatan rentang yang paling tinggi di Amerika Syarikat.
Jambatan ini telah dibina semula pada tahun 1895 oleh King Bridge Company kerana kerisauan orang awam dalam kestabilan, dan telah berulang kali dinaiktarafkan sepanjang kewujudannya. Kebimbangan terhadap kekukuhan jambatan ini telah dikatakan sejak hari pembukaan, dan merupakan sebab utama Conrail menutup landasan kereta api Wallkill Valley pada tahun 1977. Selepas penutupan landasan kereta api itu, Conrail menjual jambatan tersebut pada tahun 1986 untuk satu dolar kepada seorang ahli perniagaan swasta yang diambil alih tetapi tidak berjaya dalam menukarkan jambatan itu kepada pelantar bungee jumping pada 1990-an. Satu percubaan serupa dilakukan dekad yang berikutnya. Jambatan itu telah disita oleh majlis daerah pada tahun 2009 kerana tidak membayar cukai, dan telah diubahsuai sebagai laluan pejalan kaki untuk Wallkill Valley Rail Trail. Gambar di sebelah kanan menunjukkan rel penghadang seperti yang dibina oleh pemilik sebelumnya. Dek dan pagar yang kini pada sepanjang jambatan, dan aksesnya bermula dari sebuah tempat letak kereta kira-kira 1/4 batu ke utara di Binnewater Road. Ia dibuka kepada orang ramai dengan keraian pada 29 Jun 2013.
Sejarah
Pembinaan
Pada tahun 1870, Wallkill Valley Railroad mengoperasikan kereta api antara Montgomery dan New Paltz,[1] dan mula dibina 413 kaki (126m)[2] jambatan selatan Rosendale, di Springtown Road untuk menyeberangi Wallkill River.[3] Jambatan Springtown telah siap sepenuhnya pada tahun 1871, dan landasan kereta api dibuka di bahagian utara ke bandar Rosendale.[1] Rosendale mengeluarkan $ 92,800 dalam bon pada 13 Mei 1869 untuk membiayai bahagian mereka pada kereta api .[4]
Walaupun jambatan itu sukar untuk dibina,[5] dan dilihat lemah dalam piawaian moden,[6] ia amat mengagumkan pada ketika itu,[7] dan boleh dikira sebagai "bahagian yang paling menarik" pada barisan rel Wallkill Valley Railroad.[8] Pembinaan di zon penampan jambatan bermula pada bulan Ogos 1870 oleh A. L. Dolby & Company, tetapi kerja-kerja struktur utama oleh Watson Manufacturing Company tidak bermula sehinggalah tahun berikutnya disebabkan masalah pasir jerlus semasa penggalian.[9][10] Bahagian struktur utama dibina di Paterson, New Jersey.[11]Jambatan itu asalnya mempunyai tujuh rentang besi tempa dan dua rentang kayu yang lebih pendek;[8] rentang panjang itu masing-masing[12]105 kaki (32m) ukurannya.[11] Jambatan ini menelan belanja $ 250,000 bagi membinanya,[13] dan diikuti reka bentuk kekuda Post.[14] Kira-kira 1,000 tan besi (910xt) pendek dan 420,000 kaki papan (990 m3) kayu termasuk dalam pembinaan. Pada masa siap dalam bulan Januari 1872, ia mempunyai rentang tertinggi berbanding semua jambatan di Amerika Syarikat.[9][10] disebabkan ketinggiannya, ia "hampir-hampir tidak dapat dilintasi buat kali pertama".[15] Jambatan itu membenarkan landasan kereta api untuk terus pergi utara ke Kingston.[8]
Perkhidmatan keretapi yang aktif
Jambatan ini dibuka pada 6 April 1872 pada satu majlis yang dihadiri oleh 5,000 orang,[9] termasuk lelaki yang terkenal dari seluruh Ulster, Orange, dan daerah-daerah Dutchess. Satu daripada penonton adalah James S. McEntee, Esq., Seorang jurutera yang bekerja di Delaware and Hudson Canal pada 1825.[16] Sebuah lokomotif 4-4-0 dengan lima gerabak barang dan dua gerabak penumpang membuat larian yang julung kali diadakan. Ramai penonton meragui kekuatan jambatan itu, dan percaya jambatan itu akan runtuh disebabkan beban kereta api. Jambatan itu muncul tidak terjejas dengan ketegangan, dan semakin ramai penumpang di atas jambatan semasa larian kedua dan ketiga .[8]
A. L. Dolby & Company dikontrakkan untuk menyiapkan landasan kereta api antara jambatan tersebut dan Kingston. Landasan itu mencapai Union Station Kingston pada November 1872.[4] Pada masa ini, kereta api beroperasi secara tetap berulang alik dari Kingston.[lower-alpha 1]
Sejak 1885, penampung jambatan diperkukuhkan dan landasan telah ditukar dari tolok luas ke tolok standard.[14] Pada tahun 1888, Wallkill Valley Railroad menerima permit dari bandar Rosendale untuk "membina dan mengekalkan zon penampan untuk menyokong jambatan" selagi kerja itu tidak mengganggu lalu lintas di sepanjang lebuh raya di bawah (kini NY 213). Pada tahun yang sama, Delaware and Hudson Canal membenarkan kereta api menggunakan sebahagian hartanya untuk sementara waktu kepada Rondout Creek untuk meletakkan bents dalam membaiki jambatan.[17] Jalan air di bawah jambatan itu agak berbahaya; banyak orang lemas di kawasan yang dikenali sebagai "Stretch Dead Man". Terdapat laporan "penampakan" berhantu di kawasan itu, selalunya kelibat anjing putih .[18]
Jambatan yang selebihnya dibina semula King Bridge Company antara tahun 1895 dan 1896;[19]satu-satunya jambatan kereta api yang ditampilkan dalam katalog King Bridge Company dari tahun 1880-an dan 1890-an yang masih tinggal.[20] Kerja pengubahsuaian menukar struktur jambatan daripada besi dan kayu ke keluli aloi dibuat kerana kebimbangan orang ramai terhadap kekukuhannya;[8] Ketinggian jambatan mungkin akan mendatangkan kerobohan seperti bencana Tay Bridger.[15] kelulinya disediakan oleh Carnigie Steel Company[19] pengubahsuaian tersebut menaikkan tambangan jambatan ke 8 feet (2.4m)[21] dan membuat jambatan lebih lurus kerana reka bentuk asalnya ada keluk pada terminal selatan.[22] Salah satu rentang bahagian utara telah disiapkan pada Februari 1896,[23] dan seluruh pembinaan semula telah selesai menjelang Jun.[24] Susun atur rentangan tidak berubah dari reka bentuk asal tahun 1872.[8] Berikutan dengan pembinaan semula, jambatan itu tidak terjejas ketika terjadi runtuhan besar dalam gua yang berhampiran Rosendale simen kuari pada 26 Disember 1899,[25] kerana ia bergegar disebabkan letupan berdekatannya yang berlaku sehari sebelum keruntuhan.[26]
Sejak waktu pembinaan semula sehinggalah ketika penutupan akhirnya, penumpang selalu merasa risau pada jambatan itu. "Kelajuan, berat, dan kedudukan stok berjalan di jambatan perlu dipantau, ,[8] dan ia berulang kali diperkukuhkan untuk "membawa beban yang lebih berat dalam penghantaran barang keretapi moden".[19] Pada tahun 1940-an, enjin wap membawa beban berat di atas jambatan menyebabkan pentas peragaan di sebelah barat jambatan itu bergegar.[27] Menjelang 1975, landasan kereta api semakin merosot ke tahap di mana peraturan-peraturan persekutuan hanya membenarkan 8 batu per jam (13 km / h) sepanjang laluan di jambatan,[28] walaupun jurutera diarahkan supaya hanya pergi secepat 5 batu sejam (8.0 km / h).[29] Kekukuhan jambatan terutama pada kestabilan tiangnya, antara faktor apabila Conrail (pemilik landasan kereta api Wallkill Valley) menutup Wallkill Valley Railroad pada tahun 1977.[28]
Kegunaan moden
Conrail mula membida jambatan itu seawal 1983.[30] Tawaran awal diberi ke bandar Rosendale dan mereka menolak kerana tidak bersedia untuk menanggung liabiliti.[31] Conrail menjual jambatan itu bersama-sama dengan 11.5 batu (18.5 km) koridor Wallkill Valley Railroad pada tahun 1986 kepada seorang ahli perniagaan swasta, John Rahl, untuk satu dolar.[32] Rahl mengambil nama jambatan dan koridor pada 11 Julai 1986.[30] Termasuk dalam pembelian Rahl ini ialah sebuah stesen kereta api perkampungan desa Rosendale di Binnewater;[33] stesen itu merupakan sebahagian daripada Bahagian Bersejarah Binnewater.[34]Seorang persatuan pemilik rumah Rosendale pernah cuba untuk membeli hartanah tersebut sebelum Rahl untuk satu dolar juga, tetapi Conrail menolak tawaran mereka.[31]
Rahl dilahirkan pada 1948[31] di Washingtonville, seorang pekerja pembinaan dan auto mekanik.[31] Beliau tinggal berhampiran jambatan, dalam "gudang yang membuat alang dan pernah membentuk pembinaan struktur luaran untuk kru jambatan".[30] Sebab Rahl membeli landasan kereta api itu asalnya untuk membuka "Restoran makan bersetkan keretapi" di sepanjang koridor,[31] dan untuk mewujudkan tempat lawatan keretapi dari Kingston ke jambatan itu.[6] Beliau mendakwa pembelian itu memberikannya hak untuk "mengembalikan perkhidmatan kereta api di seluruh Wallkill Railroad",[35] dan pemilikannya bersama Conrail.[36] Rancangan untuk mengembalikan semula pengoperasian kemudiannya "tidak berhasil".[6] Dalam tempoh satu tahun pembelian, Rahl menjual 11 ekar (4.5 hektar) harta itu kepada pemaju perumahan.[30] Pada 16 Mei 1989, kejadian ribut menyebabkan kerosakan teruk pada stesen Binnewater dengan sebahagiannya telah rosak dan jatuh ke jalan raya;[33] pembinaan itu kemudiannya dirobohkan oleh Jabatan jalan raya bandar Rosendale .[37]
Antara 1989 dan 1991, Rahl memasang papan dan pengawal rel di bahagian selatan jambatan,[38] yang kemudiannya dibuka kepada orang ramai.[32] Dia membenarkan bungee jumping di jambatan itu[35][39] sehinggalah Januari 1992 perintah mahkamah memutuskan bahawa ia melanggar undang-undang pengezonan.[40][41] Terdapat seseorang cuba bungee jumping dari jambatan tanpa tali penghalang.[42] Jambatan itu sedikit rosak disebabkan kebakaran pada musim panas tahun 1999, tetapi ia telah dibaiki pada September tahun itu.[43]
Douglas Haseseorang usahawan yang menjalankan bungee jumping dan syarikat belon udara panas,[44][45] tidak berjaya mencuba pada tahun 2003 dan 2004 untuk mendapatkan kelainan untuk satu lagi penerokaan jumping bungee.[38][41][46] Semasa sesi pendengaran awam mengenai cadangan Hase, seorang penggubal undang-undang daerah menjerit untuk mensimulasikan bunyi yang akan didengari berulang-ulang kepada perjiranan jika ada orang melompat dari jambatan itu.[40]
Akibat Rahl gagal membayar $ 13,716 cukai harta dalam tempoh tiga tahun,[39] Ulster County merampas keseluruhan 63.34 ekar (25.63 hektar) hartanya pada 15 April 2009. Wallkill Valley Trust Land dan Open Space Conservancy berhasrat untuk meletakkan tawaran di atas tanah yang disita pada hari lelongan, 22 April 2009.[47][48] Walau bagaimanapun, lelongan itu dibatalkan oleh Jawatankuasa Ways & Means daripada Perundangan Ulster County tujuh hari sebelum lelongan.[48] Tawaran itu sah selama sepuluh hari,[48] membuatkan perubahan secara tiba-tiba itu amat mencurigai. Mempengerusikan pembatalan lelongan itu ialah Pengerusi Ways & Means Alan Lomita [48]—penggubal undang-undang daerah yang sama yang tersentap denga penerokaan bungee jumping Rahl. Lomita iaitu jiran Rahl dan musuh peribadi saingannya, dengan segera bersara daripada jawatan awam. Perlu diambil perhatian dengan peguam daerah yang mempengerusikan transaksi mencurigakan kepada Open Space Institute ialah Beatrice Havranek, bekas penyelia bandar Rosendale dan musuh peribadi Rahl dan yang bekerja dengan Lomita sepanjang tahun untuk menghentikan bungee jumping serta mencegah Rahl daripada dapat membayar cukai. Open Space Institute dianugerahkan tanah tanpa lelong atau bidaan melalui kaedah ini. OSI telah lama dituduh mengambil tanah melalui cara penipuan dan tidak beretika.[49][50] Pembelian itu diluluskan pada oleh majlis daerah pada bulan Julai,[51] dan selesai pada akhir Ogos 2009.[52] The Land Trust bersetuju untuk membayar semua cukai yang tertunggak sebelum menerima pemilikan penuh dan penambahan kepada Wallkill Valley Rail Trail.[53] Pemilikan jambatan dipindahkan kepada Persatuan Wallkill Valley Rail Trail.[52]
Mengikut kajian kejuruteraan oleh Bergmann Associates[54] – firma sama yang diperiksa Jambatan Poughkeepsie sebelum penukaran kepada laluan pejalan kaki[55] – jambatan itu ditutup kepada orang ramai pada bulan Jun 2010 untuk pembaikan.[56] Kerja pengubahsuaian pada asalnya dijangka menelan belanja $ 750,000 dan bermula pada musim bunga 2011, dengan masa siap 12 bulan. Pejabat Negeri New York Taman, Rekreasi dan Pemuliharaan Bersejarah memberikan $ 150,000 ke arah pengubahsuaian.[57] Menjelang November 2010, tambahan $ 300,000 telah dinaikkan daripada penderma swasta, dan sumber-sumber lain.[58] Menjelang akhir tahun 2010, lebih 10 1/2 tan pendek (9.5 t) tayar telah dikeluarkan dari rel bahagian Rosendale.[59]
Permukaan laluan pejalan kaki akan menjadi sama ada kayu atau konkrit.[58] Apabila kerja-kerja pengubahsuaian selesai, Wallkill Valley Rail Trail akan diteruskan hampir 24 batu (39 km) dari Gardiner ke Kingston,[60] dan jambatan akan dibuka sepenuhnya kepada orang ramai untuk kali pertama sejak landasan kereta api itu ditutup.[61] Pada 17 Februari 2011,[62] pekerja Bergmann Associates menggunakan jambatan itu sebagai kajian kes di seminar mengenai penggunaan semula kaedah penyesuaian jambatan kereta api yang tidak berfungsi.[63] Menjelang akhir bulan Mac 2011, anggaran kos pengubahsuaian jambatan itu itu telah meningkat kepada $ 1.1 juta dollar,[64] dan masa yang dijangkakan siap meningkat kepada dua tahun.[59]
Satu kempen untuk meningkatkan $ 500,000 bagi pemulihan itu bermula pada 27 Mac 2011;[59] 30 Jun, kira-kira $ 50,000 telah dinaikkan.[65] Pada 2009 dua tindakan undang-undang dibawa John E. Rahl terhadap New York Telephone Company berhubung dakwaan bayaran yang kena dibayar kepadanya untuk garisan gentian optik untuk menyeberangi jambatan itu telah ditolak oleh dua mahkamah rendah (di Vermont dan New York). Pada 18 November 2011, Mahkamah Rayuan Second Circuit telah menolak rayuan Rahl.[66]Sehingga Julai 2011, tuntutan mahkamah yang dibawa oleh John Rahl mengenai pemilikan jambatan itu masih belum selesai di hadapan Mahkamah Second Circuit. Rahl mendakwa beliau mengekalkan pemilikan harta itu kerana hanya negeri, dan bukan daerah ini yang mempunyai hak untuk merampas jambatan itu yang "selama-lamanya kereta api domain sebelum abad ke-19 yang terkemuka dalam doktrin undang-undang yang lama diabaikan oleh perundangan moden".[65] Jambatan itu menjadi tapak banyak perkelahan, barbeque, dan sekurang-kurangnya satu perkahwinan.[42]
Pada akhir bulan Jun 2012, kontraktor memulakan kimpalan pagar baru untuk jambatan itu dan menjalankan kerja-kerja persediaan lain untuk membuka laluan pejalan kaki.[67] Satu majlis berdekatan Willow Kiln Park telah diadakan pada 29 Jun 2013 untuk meraikan pembukaan rasmi jambatan itu kepada orang ramai.[68]
^Mabee 1995, m/s. 124. sfn error: no target: CITEREFMabee1995 (help)
^ abcd"Rosendale railroad owner whistles development tune". Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "railroad-developer" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
^ abcdeHall, Wayne A. (1986-07-16). Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "dollar-deal" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
^ abSergeant, Jacqueline (1989-05-18). Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "binnewater-collapse" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
^Larson, Neil G. (September 1982). "Binnewater Historic District"(Java). National Register of Historic Places Registration. NYS OPRHP. m/s. 5. Dicapai pada 2010-11-09.
^DeLony, Eric (2008-12-02). "Walk back in time". Bridge Design & Engineering. Hemming Information Services (53). Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-12-15.