Ekonomi kesihatan adalah cabang ekonomi yang berkaitan dengan isu-isu yang berkaitan dengan kecekapan, keberkesanan, nilai dan tingkah laku dalam pengeluaran dan penggunaan kesihatan dan penjagaan kesihatan. Dalam istilah yang luas, ahli ekonomi kesihatan mengkaji fungsi sistem penjagaan kesihatan dan perilaku yang mempengaruhi kesihatan seperti merokok.
Artikel semulajadi 1963 oleh Kenneth Arrow, sering dikreditkan dengan menimbulkan ekonomi kesihatan sebagai disiplin, menarik perbezaan konseptual antara barang-barang kesihatan dan lain-lain.[1] Faktor-faktor yang membezakan ekonomi kesihatan dari kawasan lain termasuk campur tangan kerajaan yang meluas, ketidakpastian tidak dapat dipertahankan dalam beberapa dimensi, maklumat tidak simetris, halangan untuk kemasukan, kewarasan luar dan kehadiran ejen pihak ketiga.[2] Dalam penjagaan kesihatan, ejen pihak ketiga adalah doktor, yang membuat keputusan pembelian (contohnya, sama ada untuk memerintahkan ujian makmal, menetapkan ubat, melakukan pembedahan, dan lain-lain) semasa dilindungi dari harga produk atau perkhidmatan.
Ahli ekonomi kesihatan menilai pelbagai jenis maklumat kewangan: kos, caj dan perbelanjaan.
Ketidakpastian adalah intrinsik kepada kesihatan, baik dalam kesudahan pesakit dan kebimbangan kewangan. Jurang pengetahuan yang wujud di antara doktor dan pesakit mencipta keadaan yang berbeza untuk doktor, yang dipanggil maklumat asimetik.
Eksternaliti timbul dengan kerap apabila menimbangkan penjagaan kesihatan dan kesihatan, terutamanya dalam konteks penyakit berjangkit. Contohnya, usaha untuk mengelakkan diri daripada mengejutkan orang biasa akan mempengaruhi orang lain daripada pembuat keputusan.[3][4][5]