Во продолжение на 35 години (во периодот од 1954 до 1989 година) бил партиски водач на водечката владејачка партија БКП — прв секретар, подоцна генерален секретар на Централниот комитет на Бугарската комунистичка партија (1954 — 1989), владин шеф (претседател на Министерскиот совет, 1962 — 1971) и шеф на државата (претседател на Државниот совет, 8 јули 1971 — 17 ноември 1989) на Народна Република Бугарија. Често бил нарекуван Тошо, бај Тошо и Татон.
На 4 март1954 година бил избран за прв секретар на Централниот комитет на БКП на местото на дотогашниот партиски водач на функцијата генерален секретар Валко Червенков. Подоцна (1981) неговата должност прв секретар била преименувана во генерален секретар. Тој бил премиер на Бугарија во 70-то (1962 — 1966) и 71-то (1966 — 1971) собрание — втор по времетраење период на овој пост во бугарската историја по Станко Тодоров. Од усвојувањето на Уставот во 1971 година до крајот на 1989 година бил претседател на Државниот совет, односно Шеф на државата.
