Роден на 20 септември 1859 година во Калофер. Од мал останал сирак. Го одгледало семејството на дедо му чорбаџијата Недо Начолу. По завршувањето на училиштата во родниот град и Габрово, завршил во Пловдивската гимназија. Во 1885 година учествува во Српско-бугарската војна во Легијата на студентите.
Станува учител во Кричим. Од 1886 година пет години е учител во земјоделски училиште во Садово. Помеѓу 1887-1891 година е директор на Солунската бугарска машка гимназија. Од 1891 година е учител во Софија. Како професор Никола Начов поминал триесет години од својот живот.
Учителите и учениците од Солунската гимназија во учебна 1888-1889 година. Никола Начов е петтиот седнат от лево на десно.
Во 1904 година го основал Калоферската културно-просветна друштво во Софија. Член е на правописната комисија при Министерството за народното просветителство. Библиотекар во библиотеката на Софискиот универзитет. Бил прогласен за дописен член на Бугарското книжевно друштво во 1884 година и во исто време добил и диплома за средно образование.
Подоцна, иако со средно образование, во 1906 година Никола Начов е избран за "вистински член на БКД" (денес еднакво на "академик" на БАН). Од 1917 година е член на Сојузот на бугарските научници, писатели и уметници. Од 1920 година е член на книжевна комитет на Славјанска беседа. Од 1922 година до 1928 година е чувар на универзитетската библиотека. Пишува поеми, раскази и историја, главно на теми од бугарската историја и народниот бит.
Историските му дела се на тема културната живот во Преродбата - "Калофер во минатото" - издадена за првпат во 1927 година ", Цариград како културен центар на Бугарите до 1877", "Хаџи Најден Јоанович". Автор е на учебници, библиографски студии, истражувања, студии, повести, биографии на истакнати калоферци итн. Подготвува наставни помагала за геометрија, словесност, стихосложение.
Ја утврдува научната библиографија во Бугарија со трудови "Библиографически преглед на нашата математичка литература од самиот почеток и до крајот на 1886 година" - 1889 година, "Додатоци и оправки до" Бугарски книгопис за сто години "- 1911", Новобугарската книга и печатеното дело кај нас од 1806 до 1877 "- 1921 и др. Автор е на јазичните и етнографските истражувања - "За побратимството", "Аџарски ракопис", биографии на Бото Петков и Христо Ботев. Работи под псевдонимот Нанчо Донкин.
Умира на 29 септември 1940 година во Софија на 81-годишна возраст.
Извори
↑ЯЗОВА, Яна. Един от първите : [Никола Начов]: [Статия]. // У ч и л. п р е г л е д, ХХХІХ, 1940, № 10, с. 1278-1292.
↑ИВАНОВА, Живка. Живот, отдаден на българската книжнина. // А Б В, № 7, 13 февр. 1990, с. 10. Приносът на Никола Начов в българската история, литература и библиография.
↑КЪНЧЕВ, Славчо и др. Никола Начов / С. Кънчев, Кънчо Пеевски. // Ч и т а л и щ е, 1985, № 5, с. 28. Литературна и библиографска дейност.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
