Лезли Сју Голдстајн (англиски: Lesley Sue Goldstein; 2 мај 1946 - 16 февруари 2015 година), естрадно позната како Лезли Гор (анг: Lesley Gore) ― американска пејачка, текстописец, глумица и активистка. На 16-годишна возраст, таа го снимила поп-хитот „It's My Party“, кој бил на прво место во САД во 1963 година. Потоа имала уште десет други топ 40 хитови на Билборд, како „Judy's Turn to Cry“ и „You Don't Own Me“.
Лезли Гор подоцна работела како глумица и ТВ водителка. Заедно со нејзиниот брат Мајкл Гор продуцирала песни за филмот „Слава“ од 1980 година, за кој Мајкл добил Оскар.
Живот и кариера
Лезли Гор е родена како Лезли Сју Голдстајн [1] во Бруклин, Њујорк,[2] во еврејско семејство од средна класа. Нејзиниот татко, Лео Гор, бил сопственик на фабрика за призводство на детски костими за капење и долна облека.[3] Детството го поминала во Тенафли, Њу Џерси.[4] Учела во колеџот Сара Лоренс.
Лезли Гор имала 16 години кога ја снимила нејзината прва песна „It's My Party“ во 1963 година. Песната станала хит на национално ниво и била сертифицирана како златна плоча.[5] Подоцна песната била номинирана за Греми.
По „It's My Party“ имала уште многу поп-хитови како продолжението на првата песна „Judy's Turn to Cry“ (САД број пет); „ Таа е будала “ (САД бр. 5); феминистички ориентираната песна продадена во милион примероци „You Don't Own Me“[5] (#2), „That's the Way Boys Are“ (САД бр.12); „ Maybe I Know“ (САД бр.14/Велика Британија бр. 20); „Look of Love“ (САД бр.27); и „Sunshine, Lollipops and Rainbows“ (САД бр.13; исто така номинирана за Греми).[6] Во 1965 година, се појавила и во комедијата Девојки на плажа (The Girls on the Beach), каде извела три нејзини песни: „Leave Me Alone“, „It's Gotta Be You“ и „I Don't Want to Be a Loser“.
Лезли Гор настапила во две последователни епизоди од телевизиската серија на Бетмен (19 и 25 јануари 1967 година), во која имала улога како Пусикет, една од придружничките на Жената Мачка.[2] Дипломирала на Сара Лоренс колеџот во 1968 година.[6][7]
По средното училиште, додека продолжил да се појавува како пејачка, Гор го посетувала колеџот Сара Лоренс, студирајќи англиска и американска литература. На колеџ, народната музика беше популарно пофалена како „шик“, додека поп музиката честопати беше исмејувана како „некул“.[2] „Да бев висок со руса коса, да бев Мери Траверс, добро ќе се сложував“.[8]
Лезли Гор во 1963 година потпишала петгодишен договор со Mercury Records, а по истекот договорот и бил продолжен на уште една година. Нејзиниот договор со Меркјури завршил по објавувањето на „98.6 /Lazy Day“ и „Wedding Bell Blues“ кои не се пласирале на топ листите.[9] Во 1970 година, потпишала со Crewe Records. 1970-тите и 1980-тите биле помалку плодни за Лезли Гор - таа снимила само три плочи, а исто така периодично одржувала концерти и се појавувала на телевизија.[6]
Лезли компонирала песни за саундтракот од филмот Слава (Fame) од 1980 година, за кој била номинирана за Оскар за „Out Here on My Own“, напишана со нејзиниот брат Мајкл. Мајкл ја освоил наградата Оскар за најдобра оригинална песна за тематската песна од филмот. Гор свиреше концерти и се појавуваше на телевизија во текот на 1980-тите и 1990-тите.
Во 2005 година, Гор го снимила албумот Ever Since (прв нејзин албум со нов материјал по Love Me By Name од 1976 година). Албумот добил позитивни критики од Њујорк Тајмс, Ролинг Стоун, Билборд и други.[6]
Во 2005 година, во едно интервју, признала дека е лезбејка и дека од 1982 година била во врска со дизајнерката на луксузен накит Лоис Сасон.
↑Laing, Dave (February 17, 2015). „Lesley Gore obituary“. The Guardian. Посетено на February 21, 2015. "Daughter of Ronny and Leo, she was born Lesley Sue Goldstein into a middle-class Jewish family in New York City and grew up in Tenafly, New Jersey."
