Господарот на мувите

„Господарот на мувите“ (англиски: Lord of the flies) — роман на британскиот писател Вилијам Голдинг од 1954 година. Авторот им го посветил романот на своите родители.[1]

Содржина

  • 1 глава. Звукот на школката: Дванаесетгодишниот Ралф и едно дебело дете кого на училиште го викале Пиги (Прасе) со мака се пробиваат низ џунглата и најпосле доаѓаат до една лагуна. Таму наоѓаат школка со која затрубува Ралф и наскоро од сите страни пристигаат повеќе деца, како и детски хор, предводен од Џек Меридју. Децаат гласаат и го избираат Ралф за водач, додека Џек останува одговорен за хорот. Потоа, Ралф, Џек и детето Сајмон се искачуваат на врвот од планината, уверувајќи дека се наоѓаат на ненаселен корален остров.[2]
  • 2 глава. Оган на планината: Децата повторно одржуваат состанок на којшто ја утврдуваат потребата од воспоставување определени правила на заедничкиот живот на островот. Имено, се работи за деца кои биле евакуирани од Британија затоа што во светот се води атомска војна, но авионот што ги превезувал се расипал и тие биле спуштени на островот, каде се принудени да чекаат да дојде некој и да ги спаси. За да ги привлечат бродовите што пловат во близина на островот, децата палат голем оган на планината, но огнот се проширува и ја зафаќа шумата. Од сите деца, единствено Пиги се однесува воздржано и разумно, но него никој не го слуша.[3]
  • 3 глава. Колиби на брегот: Џек безуспешно се обидува да улови дива свиња, а Ралф нема успех во градењето колиби во кои ќе се засолнат децата. За тоа време, останатите деца не работат, туку или си играат или се раштркани по островот во потрага по храна. Соочени со проблемите во преживувањето на островот, Ралф и Џек започнуваат кавга.[4]
  • 4 глава. Боени лица и долга коса: Ралф забележува брод во далечината, кој заминува без да ги забележи, зашто во меѓувреме изгаснал огнот на планината така што бродот не можел да го забележи сигналот. Поради негрижата на неговата група, Ралф е бесен на Џек, кој во меѓувреме успева да убие дива свиња и така, првпат по доаѓањето на островот, децата јадат месо.[5]
  • 5 глава. Ѕвер од водата: Поради недисциплината, Ралф закажува состанок на кој објавува неколку правила за уреден живот на островот. Исто така, на состанокот се разговара и за стравот на малите деца кои раскажуваат за некаков ѕвер кој излегува од водата. Поради сеопштиот страв, настанува голема кавга и раздор меѓу децата и тогаш Ралф ја губи самодовербата и сака да се откаже од водството, но Пиги го премислува.[6]
  • 6 глава. Ѕвер од воздухот: Ноќта, додека децата спијат, на островот паѓа падобранец. Во мракот, двете деца кои се задолжени да го чуваат огнот помислуваат дека се работи за чудовиште и исплашено бегаат од местото. Децата се многу исплашени и Ралф, Џек и неколку деца заминуваат во потрага по ѕверот. Тие пребаруваат едно карпесто место на брегот, но не наоѓаат ништо.[7]
  • 7 глава. Сенки и високи дрвја: Оттука, децата заминуваат кон планината во потрага по ѕверот. Патем, на нив налетува дива свиња која Ралф ја погаѓа со копјето, но таа успева да побегне. Кога се стемнува, повеќето до децата се враќаат на брегот, а Ралф, Џек и Роџер, по долго пешачење, пристигаат на планината. Таму, тие здогледуваат нешто големо и страшно и, мислејќи дека се работи за ѕверот, панично бегаат од местото.[8]
  • 8 глава. Подарок за темината: По веста дека на островот навистина постои ѕвер, децата ги обзема голем страв. Тогаш, Џек бара ново гласање, но штом не успева да биде избран за водач, ја напушта групата, а набргу нему му се продружуваат и други деца. Ралф и децата што остануваат со него одлучуваат да запалат нов оган, но на брегот, наместо на планината, зашто се исплашени од ѕверот. Џек и неговата група успеваат да уловат дива свиња и нејзината глава му ја оставаат на ѕверот, закачена на стап. Потоа, тие одат на брегот и крадат од огнот на групата што ја предводи Ралф. Скриен во грмушките, Сајмон ја гледа свинската глава, која му се причинува како Господарот на мувите, и се онесвестува.[9]
  • 9 глава. Поглед на една смрт: Откако се освестува, Сајмон се искачува на планината, го здогледува мртвиот падобранец и така ја открива заблудата за ѕверот. Во меѓувреме, водени од гладот и вкусот на месото, речиси сите деца ѝ се приклучуваат на групата на Џек. Кога таму пристигаат Ралф и Пиги, Џек им дозволува да јадат месо, а Џек се прогласува за водач. Тогаш, започнува големо невреме и децата почнуваат да играат дивјачки ловечки танц. Додека тие играат во транс, се појавува Сајмон, кој се обидува да им каже за падобранецот, но децата се нафрлаат врз него и го убиваат.[10]
  • 10 глава. Школката и очилата: По убиството, Ралф го гризе совеста, а Пиги го убедува дека тоа било само несреќен случај. Ралф е очаен, зашто со него остануваат сами Пиги, близнаците Сем и Ерик, како и неколку дечиња кои не можат да работат. Џек, пак, ги убедува децата од својата група дека, всушност, го нападнале ѕверот, но не го убиле. Ноќта, Џек и две деца го напаѓаат засолништето на групата на Ралф и ги крадат огнот и очилата на Пиги кои им се потребни за палење оган.[11]
  • 11 глава. Замок во карпата: Утредента, групата на Ралф одржува состанок на кој Пиги бара од него да преземе нешто. Така, Ралф, Пиги и близнаците одат во засолништето на другата група, каде ги запира стражата. Тогаш доаѓа Џек и започнува борба меѓу него и Ралф. Пиги се обидува да ја вразуми противничката група која најпрвин ги заробува близнаците, а потоа фрла голема карпа кон Пиги и тој погинува. Тогаш, противничката група со копјата го напаѓа Ралф кој, иако ранет, успева да побегне.[12]

Осврт кон делото

Според зборовите на Голдинг, „идејата за романот настана од непосредното набљудување на децата. Децата се лоши, сурови, порочни, гнасни, неспособни да живеат заедно. Но таа тлееше во мене од порано, зашто никогаш не можев да ги заборавам лицемерните и морално образовни книги за деца во кои децата секогаш се весели, добри, убави, снаодливи, послушни и мирни... Но, тоа не е точно. Децата не се добри, тие се немилосрдни. Сметам дека и причините за војната треба да се бараат во природата на децата. Војните не се водат затоа што нациите се лоши, туку затоа што луѓето се лоши. Тоа се обидов да го кажам на крајот од романот, кога... малиот Ралф, кој ја избегна смртта, плаче за губењето на невиноста, затоа што ги откри најтемните стравотии на човечкото срце...“ Непосреден извор на инспирација за „надворешната поставеност“ на „Господарот на мувите“ претставува романот „Коралниот остров“ (The Coral Island, 1858) на Р. М. Белентејн во кој децата се храбри, снаодливи и вистински христијани кои спроведуваат ред на островот. Иако во делото на Голдинг децата се анархични и диви, сепак тој не претставува испревртена слика на „Коралнито остров“. Напротив, „Господарот на мувите“ е слоевит роман кој не е политичка или религиозна алегорија, туку сведочи за универзалната вистинитост во човечкото искуство, го нагласува јазот меѓу надворешното и суштинското и дава одговор на прашањето каква е природата на човекот.[13]

Во делото, децата немаат контрола над настаните, туку се пиони на несвесните сили. Во тој процес на дехуманизација настанува постепена но сигурна деперсонализација на личноста и губење на индовидуалноста. На почетокот, Ралф поседува социјален идентитет, британски манири и морал, знаење за доброто и злото. Но подоцна, во чинот на губењето на невиноста неговата одвоена свест претрпува прогресивна деструкција како резултат на дегенерацијата на неговата хуманост и дезинтеграцијата на разумот и совеста. Дехуманизацијата, како резултат на елиминирањето на самосвеста, ги ништи сите деца. Темнината во човекот е ослободена и оправдана со маските, личноста е редуцирана на својто страв и непријателство, и животот станува несвесна сила за борба. И токму во оваа точка се открива она што Голдинг го нарекува човечка дилема, непријателство меѓу разумот и страста, едновременото чувство кога човекот се цени како разумно битие, но истовремено е фасциниран од слободата и од тежината што таа ја наметнува. Во таа смисла, наративната техника на басна му дозволува на Голдинг да даде тематско феноменолошки опис на човековата природа. Според тоа гледиште, човекот е поделен на четири аспекти, остварени низ главните ликови: Џек, Ралф, Пиги и Сајмон кои се претставници на страста, волјата, разумот и совеста. Со помош на овие ликови Голдинг ги открива антагонизмите на човекот. Голдинг верува дека човекот не може да си ја промени својата природа, а ваквиот став е дијаметрално спротивен на хуманистичките определби дека животот може да биде подобар. Тоа го објаснува и неговиот интерес за социјалната компонента на човекот што може да се нарече слепа точка на неговиот сензибилитет. Ралф плаче за темнината во човековата душа и во тој чин Голдинг сепак го афирмира умот како значајна сила која може да направи темнината да добие човечко лице. Во романот, светот е херметички затворен, намерно огрнаичен и нецелосен во кој сите трансформации се случуваат во односите а не во личностите. Раскажувачката постапка е остварена низ очите на децата и низ долгите поетични описи на сцените и таа тече така до самиот крај на романот, кога авторот безмилосно и сурово ја свртува точката на гледањето. Тогаш, тој прави остар рез, отворајќи јаз меѓу она што „во суштина е“ и „она што навидум изгледа“. „Господарот на мувите“ е голема поема за дезинтеграцијата и деструкцијата, поема која пленува со својата физичка присутност и со метафизичките апликации. Според Марк Кинкид Викис и Јон Грегор, „физичките реалности за Голдинг доаѓаат на прво место и треба да останат први и за читателот. Другите значења се наоѓаат во и низ нив...“ Во однос на остварувањето на делото, интересно е да се забележи односот меѓу ликовите и предметите: морето, џунглата и децата делат исти својства; и токму тука Голдинг се потврдува како голем стилист и мајстор на јазикот; стилот му е кристално чист, а зборовите избрани и прецизни со богат поттекст.[14]

Изданија на македонски јазик

Романот е објавен на македонски јазик во 1984 година, како издание на Наша книга во рамките на библиотеката „Нобеловци“. Преводот од англиски јазик го извршила Вера Чаповска, која е авторка и на поговорот, а ликовно-графичкото обликување е дело на Томислав Филипов. Книгата, со обем од 222 страници и димензии од 21 сантиметар, е испечатена во тврд повез во печатницата на НИП „Нова Македонија“, во тираж од две илјади примероци. Нејзиното издавање било финансиски поддржано од Републичката заедница на културата. Таа е каталогизирана во НУБ Климент Охридски“ — Скопје, но без меѓународната ознака ISBN.[15]

Наводи

  1. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 5.
  2. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 7-32.
  3. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 33-48.
  4. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 49-58.
  5. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 59-76.
  6. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 77-95.
  7. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 97-110.
  8. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 111-126.
  9. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 127-147.
  10. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 149-158.
  11. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 159-172.
  12. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 173-187.
  13. ↑ Вера Чаповска, „Кон животот и делото на Вилијам Голдинг“, во: Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 214-215.
  14. ↑ Вера Чаповска, „Кон животот и делото на Вилијам Голдинг“, во: Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984, стр. 218.
  15. ↑ Вилијам Голдинг, Господарот на мувите. Скопје: Наша книга, 1984.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!