Во својата автобиографска книга Животен автопат, тој вели: „Што се однесува до самото пеење, знам само дека тоа е во мене од раѓање. На училиште, на настани, во автобус, кога одевме на излет, цело одделение го забавував со песна. Ми се чинеше дека ми е судено да станам пејач.“ [1]
На неговото прво јавно појавување во 1977 г. На фестивалот „Првиот карловачки глас“ во Карловац го освоил првото место со песната „Малинконија“ од Оливер Драгојевиќ. Потоа добил покана од Здружението на карловачки музичари да го претстави својот град Карловац на Хрватскиот фестивал на пејачи аматери во Сисак, каде ја извел песната „Единствената жена на светот“ од Ѓело Јусиќ. После тоа бил снимен првиот албум наречен „Ален 1“, кој го снимил на 16 години. Веднаш потоа следел вториот албум „Ален 2“. Следните 6 албуми ги снимил со Ѓорѓе Новковиќ во 1983 година. „Биди добар“, 1986. „Скали кон рајот“, 1987 година. „Шарени очи“, 1988 година. „Под твојата перница“ и 1989 г. — Ти ја дадов душата. [2]
Поаѓање за Канада и САД
Кон крајот на 1989 година, на покана на Џон Лончаревиќ, заминал во Канада, каде што настапувал за новогодишната ноќ 1990 година, а заедно со Кичо Слабинац заминал на турнеја низ Канада, а одржал и неколку самостојни концерти. По завршувањето на турнејата и враќањето во Хрватска, тој се вратил во Канада по само два месеци, што се претворило во единаесет години живот помеѓу шест месеци во Канада и шест месеци во Хрватска.[3]
Врати се
На фестивалот „Далматинска шансона 2006“ го одбележил своето враќање на музичката сцена со песната „Маслајн“, а одржувал различни концерти и настапи низ Хрватска, Македонија и Србија.[2]
Фестивали
Ален Славица настапувал на многу фестивали, неколку пати:
Победник на фестивалот во Торонто во 1990 година, Торонто, Канада
Почесна награда на меѓународниот фестивал Wonderland во Торонто (претставник на Хрватска)
За најпопуларниот екс-ЈУ пејач од 90-тите, 2011 година, Краљево, Србија
Награда за животно дело во поп музика, 2011 година, меѓународен „Еврофест“ во Скопје, Македонија
Награда за најдобар кантавтор песна на популарна музика 2014 година, во Мостар, за песната „Стари мој“ (посветена на таткото на покојниот Ален, Мирјан Славица)
Добитник на разни награди за продукција, интерпретација, аранжмани и текстопис на различни фестивали.
Автобиографска книга Животен автопат
На крајот на 2014 г година Ален ја објавил автобиографската книга „Животен автопат“, која ја претставува на 59. Меѓународен саем на книгата во Белград. Книгата и ја посветил на својата ќерка Ејми. Пишувал и на други луѓе како Вице Вуков, Дино Дворник, Тоше Проески, Жељко Сабол, татко му Мирјан, ќерката Ема, Хусеин Куртагиќ, Дивље Јагоде и многу други луѓе и уметници кои ги познавал и соработувал. [4]
Занимливости
Член на Хрватското музичко друштво и ХГУ (Хрватскиот музички сојуз)
Член на Хрватското друштво на композитори (ХДС)
Статусот на истакнат уметник во Босна и Херцеговина
Приватно
Во Лос Анџелес, на концертот на Дубровнички трубадури во 1999 година. Ја запознал својата идна сопруга Сандра Дедиќ, ќерка на Арсен Дедиќ од првиот брак. Ален и Сандра имаат 4. август 2011 година Во Шибеник ја добиле ќерката Ема, на која и се посветени две песни „Ќе направам се“, како и нивната книга „Животен автопат“. [5]
