Ален Бенет

Ален Бенет (роден на 9 мај, 1934) е англиски писател, сценарист, глумец и автор. Тој е роден во Лидс и студирал на Универзитетот Оксфорд каде што студирал историја и соработувал со Весникот Оксфорд. Тој останал неколку години да ја изучува и истражува средновековната историја на универзитетот. Неговата соработка како писател и изведувач со Дадли Мур, Џонатан Милер и Питер Кук во сатиричниот весник Beyond the Fringе на Фестивалот во Единбург му донело брза слава. Тој се откажал од академијата, и се насочил кон пишувањето со полно работно време, неговата прва сценска изведба била Четириесет години создадена во 1968 година.

Ран живот

Бенет е роден во Армли во Лидс. Син на месар, Волтер, и неговата сопруга Лилијан Мери (моминско Тргни). Бенет одел во Христијанската црква, Горна Армли, Црквата училиште во Англија (во истиот клас како Барбара Тејлор Бредфорд), а потоа Лидс модерно училиште (сега eng. Lawnswood School ), научил руски во Школото за јазичари (eng. Joint Services School for Linguists) за време на неговата регрутација и го добил местото во Сидни Сасекс колеџ (eng. Sidney Sussex College, Cambridge), Кембриџ. Сепак, поминувајќи време во Кембриџ за време на регрутацијата, а делумно и сакајќи да го следат предметот на неговата невозвратена љубов, тој одлучил да аплицира за стипендија на Универзитетот во Оксфорд. Тој бил прифатен од Ексетер Колеџ (англ. Exeter College, Oxford), Оксфорд, каде што тој дипломирал историја во степен на прв-клас. Додека во Оксфорд настапил со комедија со голем број успеши глумци во Весникот Оксфорд. Тој требал да остане на универзитетот неколку години, каде што истражувал и предавал средновековна историја.

Кариера

Во август 1960 година Бенет, заедно со Дадли Мур, Џонатан Милер и Питер Кук, постигнале брза слава појавувајќи се на фестивалот во Единбург во изведба на Beyond the Fringe. По фестивалот, шоуто продолжило во Лондон и Њујорк. Тој, исто така, се појавува во Татко ми го знаеше Лојд Џорџ. Неговата високо ценета телевизиска комедија вклучуваше низа серии На маргина (1966) коа за жал беше избришана; на Би-Би-Си повторно да се користеле скапи видеокасети, наместо да ги задржат во архивите.

За време на овој период Бенет често се појавува во изведба на свештеник и тврдел дека како дете тој замислувал дека тој ќе порасне ќе биде свештеник во Црквата во Англија.

Првата сценска изведба на Бенет, „Четириесет години“ во режија на Патрик Гарланд е изведена во 1968 година. Многу телевизиски, сценски и радиодрами, со сценарија, раскази, новели, едно големо тело на неизмислен проза и многубројни настапи како глумец.

Карактеристичниот експресивен глас на Бенет (кој носи силен Лидс акцент) и остриот хумор и очигледната хуманост во неговото пишување ја направија неговата работа многу популарни, особено на автобиографските дела. Приказните на Бенет Вини Пух се исто така за уживање.

Многу од ликовите Бенет се несреќни и тормозени. Во многу случаи тие се сретнале со разочарување во областа на сексот и интимните врски, и во голема мера преку неуспехот да се спојат со други.

Бенет бил и немилосен и внимателна во врска со слабостите на неговите ликови. Ова може да се види во неговите телевизиски игра за LWT во доцните 1970-ти и на Би-Би-Си во почетокот на 1980-тите и во 1987 во серијата на монолози Talking Heads на телевизија кои подоцна беа настапи на комедијата во театарот во Лондон во 1992 година. Ова било секстет на тажни стрип парчиња, секое вклучувајќи неколку фази на пад на ликот од почетената состојба на негирање или непознавање на нивната ситуација, преку бавно реализирање на безнадежност на нивната ситуација, напредувајќи до мрачен или двосмислен заклучок. А вториот сет на шест Talking Heads која ќе се појави една деценија подоцна, беше помрачна и повеќе вознемирувачка.

Во неговата прозна колекција во 2005 Нераскажаните приказни Бенет ја имал напишано отворено и трогателно за менталната болест која ги измачувала неговата мајка и останатите членови на семејството. Драмата во Ван била заснована на неговто искуство со скитник наречен Мис Шепард кој живееле на патеката на Бонет во неколку трошни комбиња повеќе од петнаесет години. Радиодрамата со ист наслов била имитувана на 21 февруари 2009 година на Би- Би- Си Радио 4, со глумицата Меги Смит која ја игра улогата на госпоѓа Шеферд и Ален Бенет кој се игра самиот себе. Делото исто така беше објавено и во форма на книга. Ален Бенет исто така ја прилагоди “Дамата во Ван ” и за сценска изведба.

Бенет го адаптира на неговото 1991-но дело, Лудилото на Џорџ III, за изведба во кино. Именувано Лудило на кралот Џорџ (1994) филмот доби четири Оскар номинации: за пишувањето на Бенет и изведбите на Најџел Хоторн и Хелен Мирен. Тоја освои наградата за најдобар уметнички правец.

Бенет критички ја призна “Историските момци” која доби три Лоренс Оливие награди во 2005, за најдобра нова драма, најдобар глумец (Ричард Грифитс) и најдобра режија (Никола Хитнер), претходно освојувајќи Critics' Circle Theatre Awards and Evening Standard Awards за најдобар глумец и најдобра претстава. Бенет прими Лоренс Оливие награда за исклучителен придонес во британскиот театар. Историските момци исто така освоиле шест Тони награди (eng Tony Awards ) на Бродвеј, вклучувајќи ја и за најдобра претстава, најдобра изведба од страна на водечкиокт глумец во драмата (Ричард Грифитс), најдобра изведба од избраната глумица во драмата (Френсис де ла Тур), и најдобра режија на драмата (Никола Хитнер ). Филмската верзија Историски Момци беше остварена во Велика Британија во октомври 2006 година.

Бенет ја напишал претставата ” Уживајте” во 1980 година. Новота обработка на Уживајте привлече многу поволни забелешки за време на нејзината турнеја во 2008 година во Велика Британија и се пренела во Вест Енд во Лондон во јануари 2009 година. Шоуто Вест Енд зема однапред £ 1 милион за продажба на билетите. Следна претстава на Бенет Луѓе ќе се изведе во Народниот театар во октомври 2012 година.

Личен живот

Во септември 2005 година, Бенет откри дека во 1997 година, тој бил подложен на рак, и ја опиша болеста како "гњаватор ". Неговите шанси за преживување биле дадени како "многу помалку" од 50%. Тој мислеше дека Нераскажаните Приказни (објавена во 2005) ќе бидат објавени посмртно, сепак неговиот рак се проширил. Во автобиографските скици кои формираат голем дел од книгате, Бенет пишува отворено за првпат за својата хомосексуалност (Бенет имал односи со жени, иако ова е само споменато во Нераскажаните приказни). Претходно Бенет се однесувала на прашањата во врска со неговата сексуалност како што е човек кој штотуку поминува низ пустината Сахара и треба да избире меѓу Perrier или Malvern минерална вода.

Бенет живеел во Камден Град во Лондон, и го делел неговиот дом со Руперт Томас, уредник на World of Interiors. Бенет, исто така, имал долга љубовна врска со својата поранешна куќна помошничка, Ана Дејвис, до нејзината смрт во 2009 година.

Во 2010 година, Бенет опиша како тој бил ограбен од страна на две жени, додека го премачкувале со сладолед во Маркс & Спенсер, градот Камден. Според тие тврдења крадците украле £ 1500 готовина кој тој ја повлекол од банката минути претходно.

Архива

Во октомври 2008 година Бенет најавил дека ќе ја донира целата негова архива на работни документи, необјавени ракописи, дневници и книги во Бодлајн библиотеката, во која се наведува дека тоа е гест на благодарност.