Јован Ристиќ ( Белград, 2 април 1939 - Белград, 12 октомври 2013 ) [1] бил српски и југословенски театарски и телевизиски режисер.
Биографија
Се школувал во Белград, каде што дипломирал на III машка гимназија, а потоа дипломирал режија на Академијата за театар, филм, радио и телевизија, во класата на професорот Вјекослав Африќ .
Приватен живот
Тој бил сестран колекционер и еден од српсаките најзначајни филателисти, добитник на златни медали и комесар на српски поставки на меѓународни изложби. Благодарение на неговите идеи и упорност Србија добила прекрасна серија поштенски марки посветени на глумци и режисери.
Оние кои го познавале велат дека умеел да биде „тежок, исклучителен“, понекогаш и на своја штета. Уметник во стекнување непријатели, но и пријатели, а толку добар, топол и нежен човек... “[се бара извор]
Кариера
Театар
Основал голем број камерни театри: ДАДОВ, потоа Театар Лево, Кабаре Степенице, Кабаре Комарац, како и Театар Игралиште со Радомир Стевиќ Рас. Станал асистент на Бојан Ступица, тргнал по неговите стапки опседнат со неговите постапки, се обидел малку да личи на него, па Трифковиќ го режирал навнатре и станал ексцентричен боем чии испади зборува тогашната белградска „штрафта“. Неговата кариера започнала во театарот. Режирал во Мостарскиот и Белградскиот Народен театар, Ателје 212, Современиот театар, Српскиот народен театар во Нови Сад и Театарот „Гавела“ во Загреб.
Телевизија
Тој дошол на телевизија во 1966 година како режисер на култната серија „Концерт за луд млад свет“,[2] ги смислил првите музички спотови на Елипса и Силуета, потоа во субверзивниот мјузикл „Нашите настани“ критички играл со чувствителни општествени парадокси, режира „Диви Години“, „Влажни денови“ „Враќање во џезот“, „Било па поминало“, „Седум плус Седум“, „Малку јас, малку ти“ .
Го режирал првиот концерт на Здравко на Маракана, а потоа и филмот „Пјевам дању, пјевам ночу“. Тој го предводел авторскиот тим на „Неделно попладне“ и „Игри без граници“ и е еден од основачите на Втората програма на Телевизија Белград, каде што поминал 48 години како режисер, уредник и автор на емисии.
Истовремено работел и за италијански (РАИ), германски ( ZDF ), романски, бугарски, унгарски, советски и португалски телевизиски куќи. Учествувал на фестивали во Варшава, Даблин, Москва, Барселона, Блед, Порторож и други градови низ поранешна Југославија, освојувајќи повеќе од дваесет значајни награди, меѓу кои и Златната роза на Монтреа од 1979 година.
Режирал околу 2.500 ТВ-емисии, два филма, околу педесет театарски претстави, видеа, 3.000 манифестации, вклучително и осум митинзи за Јосип Броз Тито .[3]
Ристиќ се натпреварувал на фестивали во Варшава, Даблин и Москва.[4]
Добитник е на повеќе домашни и странски награди.[4]
Театрографија
Предлошка:Некомплетан списак
| бр.
|
Име на претставата
|
Премиера
|
Режисер
|
Писател / Адаптација
|
| 1
|
Доживувањата на малиот Ѓокица
|
1959 година
|
Зоран Ратковиќ
|
Јован Ристиќ
Михаило Тошиќ
|
| 2
|
Чудниот свет на еден дневник
|
1962 година
|
Јован Ристиќ
|
Јован Ристиќ
|
| 3
|
Гладен
|
1962 година
|
Јован Ристиќ
|
Виљем Саројан
|
| 4
|
Барбара
|
1962 година
|
Јован Ристиќ
|
Жак Превер
|
| 5
|
Фатаморгана
|
1962 година
|
Јован Ристиќ
|
Богомир Мршуља
|
| 6
|
Рецитал на светска лирика
|
1962 година
|
Јован Риситиќ
|
Јован Ристиќ
|
| 7
|
Процес број два
|
1963 година
|
Јован Ристиќ
|
Милован Илиќ
|
| 8
|
Ајде да играме
|
1964 година
|
Јован Ристиќ
Михаило Тошиќ
|
Б. Црнчевиќ, Д. Радовиќ, М. Данојлиќ, С. Раичковиќ, Д. Лукиќ, В. Булатовиќ
|
| 9
|
Денови на дваесетти октомври
|
1964 година
|
Јован Ристиќ
|
Г. Тартаља, М. Алечковиќ, Д. Максимовиќ, М. Павловиќ
|
| 10
|
Матеја
|
1964 година
|
Јован Ристиќ
|
Миодраг Илиќ
|
| 11
|
Поезија од Жак Превер
|
1964 година
|
Јован Ристиќ
|
Жак Превер
|
| 12
|
Прославување на едни спомени
|
1964 година
|
Јован Ристиќ
|
Драган Алексиќ
|
| 13
|
Лицитација
|
1965 година
|
Јован Ристиќ
|
Јарослав Абрамов
|
| 14
|
Водач
|
1967 година
|
Јован Ристиќ
|
Ежен Јонеско
|
| 15
|
25 годишнина од АВНОЈ
|
1968 година
|
Јован Ристиќ
|
Избор на текстови: Јован Ристиќ
|
Наводи
Надворешни врски
