Соборни посланија — седум посланија од Новиот завет напишани од различни личности (или припишани на нив), иако официјално се водат како дела на апостоли. Според нивниот редослед во Библијата, тие се:
Три од седумте посланија се анонимни, но традиционално му се припишуваат на апостолот Јован Богослов. Поради ова тие се нарекуваат „Јованови посланија“, иако авторот е споменат само во едно од нив. Највеќето денешни стручњаци сметаат дека нивен автор не е апостолот Јован, туку некој друг. Идентитетот на авторот не е утврден и останува предмет на расправа.
Во две посланија се вели дека се напишани од апостолот Симон Петар, па затоа тие се нарекуваат „Петрови посланија“. Меѓутоа, највеќето денешни стручњаци се на ставот дека второто послание веројатно не е негово дело, бидејќи се смета дека се напишани на почетокот на II век, долго по неговата смрт. Мислењата за првото послание се поделени, иако многумина сметаат дека неговиот автор е навистина Петар.[1]
Во едно послание самиот автор се ословува како Јаков (Ἰάκωβος), но не се знае за кој Јаков се работи. Постојат неколку различни традиционални толкувања на Новиот завет во кои го наведуваат Јаков Праведниот, брат на Исус. Сепак, највеќето современи теолози го отфрлаат ова мислење, бидејќи самиот автор никаде не споменува семејна врска со Исус. Сличен е проблемот и со Посланието на апостол Јуда (Ἰούδας): пишувачот се претставува како брат на Јаков (ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου), но не појаснува кој Јаков. Според некои христијански традиции, ова е истиот Јаков кој го напишал Посланието на апостол Јаков, кој пак наводно е брат на Исус; оттука овој Јуда исто так бил бил брат на Исус, иако во текстот не се споменува такво нешто.[1]
Со исклучок на Петровите посланија, кои може да се псевдоепиграфски, седумте соборни посланија се ставени во новозаветниот канон, бидејќи ранохристијанските црковни отци им припишувале анонимни посланија на важни личности, па кога имињата се совпаѓале со оние на важни личности, претпоставката била дека се работи за токму тие личности.[1](4:18) Затоа македонската Библија традиционално ги нарекува „послание на апостол...“ и покрај горенаведените проблеми со приписот и прашањето колку од авторите навистина биле апостоли.
↑Писмото е упатено кон примачите како „Чеда мои“ (на пр. 1 Јован 2,1) и „возљубени“ (на пр. 1 Јован 2,7). Во 1 Јован 3,2 се вели: „Возљубени, сега сме чеда Божји!“, што кажува дека авторот им ги упатува зборовите на неговите христијани, кои наизменично ги нарекува „чеда Божји“ (каде се вбројува и себеси) и „возљубени“.