Сеизмичност

Сеизмичноста - мерка што опфаќа појави на земјотрес, механизми и големина на дадена географска местоположба.^[1] Како такво, таа ја сумира сеизмичката активност на регионот. Терминот бил измислен од Бено Гутенберг и Чарлс Франсис Рихтер во 1941 година. Сеизмичноста ја изучуваат геофизичари.

Пресметка на сеизмичност

Сеизмичноста се пресметува квантитативно. Општо, регионот што се изучува е поделен на подеднакво големи области дефинирани со географска ширина и должина, а внатрешноста на Земјата е поделена на различни интервали на длабочина заради слоевитоста на Земјата: До 50 км длабочина, 50-300 км, и повеќе од 300 км.^[2]

Вообичаената формула за пресметување на сеизмичноста е:

${\displaystyle S={\frac {\sum _{i}{E_{s0}}_{i}}{{\delta \phi }_{0}{\delta \lambda }_{0}{\delta h}_{0}{\delta t}_{0}}}}$

каде

${\displaystyle {E_{s0}}_{i}}$ : е енергијата на еден сеизмички настан (т.е. земјотрес);

${\displaystyle {\delta \phi }_{0}}$: интервал на географска ширина;

${\displaystyle {\delta \lambda }_{0}}$: интервал на должина

${\displaystyle {\delta h}_{0}}$: интервал на хипоцентарот ;

${\displaystyle {\delta t}_{0}}$: интервал од времето на сеизмичкиот настан.

Резултатот е сеизмичност како енергија по кубна единица.

Поврзано

• Скала на моментна магнутуда
• Тектоника на плочи
• Сеизмологија
• Вадатиово-Бениофова зона

Наводи

1. Stacey, Frank (2008). Physics of the Earth (4. изд.). Cambridge, UK: CUP.
2. Schneider, Götz (2004). Erdbeben. Eine Einführung für Geowissenschaftler und Bauingenieure. Hamburg, Germany: Springer.