Роден во Тренто, Мозер доаѓа од семејство на професионални велосипедисти; неговите вујковци Франческо и Алдо завршувале на првите пет места на големите трки, додека Франческо го освоил Џиро д’Италија во 1984.[1] Неговиот татко Диего, браќата Леонардо и Матео и неговиот братучед Игнацио исто така настапувале професионално. Бил именуван во почетниот состав за Вуелта а Еспања 2015.[2]
Кариера
Рана кариера
Настапувајќи за У.С. Монтекорона како јуниор и Арведи Луки Униделта како член, Мозер ѝ се приклучил на професионалната екипа Ликвигас-Канондејл во втората половина на 2011, како стажант.[3][4] Мозер останал со Ликвигас-Канондејл и по завршувањето како стажант, потпишувајќи двегодишен професионален договор од 2012.[5][6][7]
Сезона 2012
Мозер ја постигнал својата прва професионална победа во февруари 2012, на Трофео Лаигвелја, откако нападнал сам за победа во последните метри.[8][9] Го повторил тој потег и на мајската Трка околу Франкфурт, напаѓајќи од четиричлената водечка група, во рамките на последните километри од трката.[10][11]
Мозер ја освоил својата прва трка од Светската турнеја на Трката околу Полска во јули. Во текот на првата етапа на трката, Мозер отпочнал напад во последниот километар; успеал да се одржи пред остатокот од групата до целта за етапна победа.[12] Го одржал водството на трката до четвртата етапа, кога возачот на Омега Парма-Квик СтепМихал Квјатковски го преземал водството поради бонус секундите добиени на средните спринтови.[13] На претпоследната етапа, Мозер ја однел втората етапна победа откако го поминал возачот на Тим СкајСерхио Енао во последните метри, откако се одвоил од групата со напад.[14] Мозер не доживеал никаков проблем на последната етапа и ја освоил трката со пет секунди предност пред Квјатковски.[15]
На Гран при Монтреал 2012, Мозер бил близу победа, бидејќи бил дел од групата на четворица „бегалци“ пред групата, која одржувала многу мала предност пред водечката група, кога ја поминале ознаката за последниот километар. Возачот на КатјушаАлександар Колобнев развил брзина, но бил поминат од Мозер и Ларс Петер Нордхауг (Тим Скај), кој ја освоил и трката. Мозер се задржал на второто место, две секунди зад победникот, додека некои членови од групата ја поминале целта само две секунди зад Мозер.[16]
Сезона 2013
Во февруари, Мозер му помогнал на колегата Петер Саган во победата на Гран Премио Чита ди Камаиоре со задржување на водечката група и смирувајќи ги нападите, како тој на нивниот поранешен колега Винченцо Нибали, кој сега вози за екипата Астана.[17] Следниот викенд, Мозер победи на Страде Бјанке во Сиена, забрзувајќи и одвојувајќи се од групата на 17 километри пред целта во потера на бегството од четворица возачи. Ги достигнал и ги поминал на последното искачување со наклон од 16% до последниот километар; го довел Канондејл за победа еден-два, бидејќи и Саган успеал да заврши на второто место.[18]
.jpg)
