Зафир Хаџиманов бил роден и израснат во Кавадарци, од таткото Васил Хаџиманов, додека по мајчина линија е скопјанец. Неговиот татко бил првиот во семејството кој започнал да се занимава со музика уште од неговите средношколски денови во Велес. Подоцна, тој се запишал на фармацевтски факултет во Белград, но го напуштил и се запишал на Вишата педагошка школа во Скопје, отсек музика, по што својот животен век го посветил на фолклористиката. Зад себе, Васил Хаџиманов оставил над 5.000 записи од македонски изворни песни.
Во 1991 година, Хаџиманов бил еден од основачите на друштвото за македонско-српското пријателство „Шар Планина“ и на здружението на Македонците во Белград, „Македониум“.[2] Поради неговите заслуги за промоцијата на македонската култура во Србија, во 2007 година, тој бил промовиран во почесен амбасадор на културата на Македонија во Србија.[3]
Кога навлегол во осмата деценија од животот, Хаџиманов се соочил со бројни здравствени проблеми: најпрвин, по зивршената хируршка интервенција, го загубил видот на едното око; потоа преживеал срцев удар; а исто така боледувал и од дијабетес. Зафир Хаџиманов починал на 27 март 2021 во Белград, како последица на инфекцијата со вирусотКОВИД-19.[4]
Зафир Хаџиманов е автор е на две прозни книги и на шест стихозбирки: „Шансони на хартија“, „Азил“, „Народен пејач“, „Пес-Пејачка“ и „Брат“, објавени на македонски и на српски јазик. Во 1975 година, тој освоил награда на Струшките вечери на поезијата.[2]
Музика
Од бројните песни што ги испеал Зафир Хаџиманов, најпознати се: „Како Вардар“, „Љуби ме и главата горе“, Од љубов не се бега“ итн. Во 1965 година го освоил првото место на познатиот Опатиски фестивал, со песната „Зошто доаќаш само со дожд“. Публиката во Белград особено го памети по улогата на Жан Валжан во мјузиклот „Клетници“ во режија на Небојша Брадиќ, кој бил поставен на сцената на „Мадленианум“. Исто така, тој е автор на две музички книги за деца. Во 2003 година, тој освоил награда на Меѓународниот фестивал на шансони во Загреб.[2]
По повод 55 години од неговото музичко творештво, на 28 ноември2014 година бил промовиран неговиот компилациски албум со 19 песни, којшто во тираж од 10.000 примероци, на 3 декември бил дистрибуиран како подарок, во склоп на списанието „Теа модерна“. Проектот бил поддржан од Министерството за култура на Македонија, а издавач на албумот била продукциската куќа „Пасворд“.[5]
Настапи на музички фестивали
1965. Загреб - Човјек као ја
1966. Опатија - Тамара
1966. Сплит - Вражја Маре, друга награда публике
1966. Сплит - Трешња (со триото "Јека")
1967. Сплит - Риђе косе
1967. Сплит - До виђења у јесен (со Сенка Велетанлиќ)
1969. Опатија - Био је мај
1970. Загреб - Мари, Мари, Мари
1971. Скопје - Панаѓур
1972. Скопје - Како Вардар
1973. Опатија - Украшћу те
1973. Београдско пролеће - Циганске очи
1973. Скопје - Зошто, награда "Сребрни мост"
1973. Загреб - Има - нема
1974. Опатија - Хајде да се играмо мала (дует со Сенка Велетанлиќ)
1974. Скопје - Туѓа си
1975. Београдско пролеће - Од сунца до сна
1976. Београдско пролеће - Спавај (со Владо и Бајко, и ансамблот Лоле)
1976. Сплит - Узалудна серенада
1976. Југословенски фестивал револуционарне и родољубиве пјесме - Црвена је крвца
1978. Београдско пролеће - Плави жакет
1978. Скопје - Љубов неверна, победничка песна
1979. Опатија - Девојка воћка незнана (дует со Сенка Велетанлиќ)
1980. Опатија - Марица
1980. Београдско пролеће - Свирај свирче док зора не сване (со Тамбурица 5)
1981. Загреб - Голубице, победничка песна (дует со Сенка Велетанлиќ)
1982. Београдско пролеће - Београд, стари бекрија (дует со Сенка Велетанлиќ)
1982. Загреб - Се само сјети
1984. Опатија - Песма људе воли (со Сенка и Бисера Велетанлиќ)
1985. Загреб - Треба нам лове (со Владимир Савчиќ Чобија)
1986. Београдско пролеће - Докле тако Соња, прва награда
