Далај-лама

Далај-лама^[1] — врховен поглавар на тибетските будисти, што го сметаат за бог на земјата, а не само божји намесник. Оваа традиција потекнува од 1391. Ламаистите веруваат дека далај-ламата е бесмртен, дека му старее само телото и, кога тоа ќе умре, неговиот дух поминува во некое момче што е однапред определено за наследник на покојниот лама; додека да порасне тоа дете, врховната власт ја врши панчен-лама или таши-лама.

Во табелата во продолжение е направен преглед на сите далај-лами.

	Име	Слика	Живеел	Владеење	На тибетски звучи
1.	Гендун Друп		1391–1474	нема	Гедун Чуб
2.	Гендун Ѓацо		1475–1541	нема	Гедун Ѓацо
3.	Сонам Ѓацо		1543–1588	1578–1588	Сојнам Ѓацо
4.	Јонтен Ѓацо		1589–1616	1601-1616	Јоиндаин Ѓацо
5.	Лозанг Ѓацо		1617–1682	1642–1682	Лобзанг Ѓацо
6.	Цангјанг Ѓацо		1683–1706	1697–1706	Цангјанг Ѓацо
7.	Келзанг Ѓацо		1708–1757	1751–1757	Гаизнг Ѓацо
8.	Џамфел Ѓацо		1758–1804	1786–1804	Ќамбе Ѓацо
9.	Лунгток Ѓацо		1806–1815	(1808–1815)	Лунгдог Ѓацо
10.	Цултрим Ѓацо		1816–1837	?-1837	Цучим Ѓацо
11.	Кедруп Ѓацо		1838–1856	1844–1856	Каичиб Ѓацо
12.	Тринли Ѓацо		1857–1875	11 март 1873-1875 ?	Чинлаи Ѓацо
13.	Тубтен Ѓацо		1879–1933	1895–1933	Тубдаин Ѓацо
14.	Тенцин Ѓацо		1935	1950 (во прогонство)	Даинзин Ѓацо

Поврзано

• Тибетски будизам

Наводи

1. „далај-лама“ — Лексикон на македонскиот јазик