Алпскиот зајак спаѓа во класата цицачи, ред гризачи (RODENTIA). Тој уште е познат како Бел зајак[2], а негово латинско име е Lepus timidis L.
Распространетост
Во подрачјета на Северна Европа, каде што зимскиот период е долготраен и му оневозможува опстанок на обичниот зајак, таму живее посебен вид - бел зајак. На високите подрачја на Алпите преовладуваат слични одлики како и во Северна Европа, па се има развиено посебен вид на зајак, наречен алпски зајак. На овој вид единствено подрачје на неговото распространување го прави појасот на Алпите над 1.200 метри надморска височина.
Опис
Во летно време бојата ме е жолтеникаво-кафена, а во зима сосема бела, со црни петна на врвот од ушите. Ушите му се малку покуси отколку на обичниот див зајак, а во тежина е нешто полесен од него.
Како се исхранува
Исхраната му е прилично поскромна отколку на обичниот зајак, бидејќи алпската вегетација, до која во зимно време тешко може да допре, и во другиот дел од годината е мошне скудна.
Размножување
Се пари во март или април, а женката носи 38 дена. Годишно женката се коти од два до трипати, а бројот на младите во едно легло изнесува 2-5.
Наводи
- ↑ „Lepus timidus“. IUCN Red List. Version 2008. International Union for Conservation of Nature. 1996. Посетено на January 28, 2010.
- ↑ „Ловечки прирачник“, Скопје, октомври, 1978
