Iter tuberoinfundibulare signa dopaminergica ab nucleo arcuato (seu nc. infundibulari noto) hypothalami in glandulam pituitariam ope liberationis dopamini in eminentiam medianam et postea circulationem trans venas portales hypophysiales transmittit. Iter hoc secretionem varium hormontum gubernat, ut prolactini ex glandula pituitaria liberati. "Infundibularis" verbi "tuberoinfundibularis" ad infundibulum pediculum hypophysis respicit, ex quo glandula pituitaria emanat.
Viae mesocorticalis et mesolimbica interdum communiter proiectio mesocorticolimbica, systema mesocorticolimbicum, sive iter mesocorticolimbicum nominantur[2][12].
Functiones
Viae dopaminergicae, quarum proiectiones ab substantia nigrapars compacta et area tegmentali ventrali in striatum (i.e., itinera nigrostriatalia et mesolimbica) inveniuntur, vero una pars sequentiae multorum itinerum circulus gangliothalamocorticalis corticobasalis nominatae, formant[13][14] Iste classificationis methodus in multorum morborum mentis inquirendo adhibetur. Circuli antea dicti pars nigrostriatalis ex substantia nigra parte compacta consistit, initium et inhibentium et incitantium itinerum, quae ex striato in globum pallidum currunt, protractura adversus thalamum; aut currunt in nucleum subthalamicum, protractura adversus thalamus. Istius circuitus neurona dopaminergica phasium magnitudinem, numerum potentialium actionum icentium ope, responsum erroris remunerationis positivi, augent, quod est cum primum remuneratio vera remunerationi expectatae emineat. Neuronae haec minime incentium phases, praedictionis remunerationis negativae causa (minus remunerationis quam praedictum), minuunt. Hac de re hypothesis, plus enim serotonergica, quam dopaminergica neurona remunerationis spoliationem indicare, evolvebat. Dopaminergicorum quoque actionum phases, stimulis negativos eventus indicantibus, incrementum ostendunt, quamvis dopaminergicorum neuronorum stimulatio constanter praeferentiam loco condicionalem exorsa sit, ita ipsum momentum principale in stimulorum positivorum calculando indicans. Istis de investigationibus hypotheses duo elucebantur, quoad et nucleorum basalium et circuituum nigrostriatalium dopaminergicorum momentum selectionis actionum. Exemplum primum cum criticum valorem imprimentem, dum auctor stimulis valore percepto elictis responsa imprimentem, poscit. Secundum tamen exemplum actiones non in ganglionibus basalibus oriri, sed verisimiliter in cerebri corticibus generari atque omnino ganglionibus basalibus seligi, proponit. Itaque retur exemplum hoc pariter iter et directe pariter mores congruentes gubernare et indirecte actiones condicioni non congruentes supprimere. Proponit quoque id exemplum incentes potentiales actiones dopaminergicas tonicae directi itineris augere, ita inclinationem obliquam actiones celerius faciendi elucidare[15].
Mesocorticale iter imprimis ad functionas executivas gubernandas (e.g., attentionem, memoriam laborantem, gubernationem inhibentem, proponenda, et cetera) relatum, ita illud praecipue ad CHAD spectat[19][20]. Iter mesolimbicum salientiam incensivam, motivationem, apprehensionem incrementi ope, atque timorem, velut alias res cognitivas, gubernat.[9][20][21]. Praeterea ad motivatione cognitionem relatum est. huius itineris dopamini inopia, aut laesionibus loco originis sui, voluntatis magnitudinem cuiusque animalis praemium accipiendi minuit (e.g., aut numerum vectem nicotini deprimentem aut vitam nutrimentum quaerendi). Dopaminergicae drogae etiam animalis magnitudinem voluntatis approprinquandi praemo dein praemium recipiendi augere queant; supra itineris mesolimbici neuronorum potentiales actiones anticipatione remunerationis ineunte numerus augent[22]. Putabatur olim dopamini liberationem mesolimbicam voluptatis mediatorem primarium esse, hodiernis autem temporibus illae modo momentum minus voluptatis perceptionis habere[23][24]. Duo status hypothesis actionum corticis praefrontalis, ope actionis itinerum D1 ac D2, propositi sunt: alter itinere D1 iussus quo cancelli melius informationem tenendi, alter D2 iussus quo mutationes faciliores melius informationem ingenerandi permittent [25][26].
Gubernatio
Recipiunt area tegmentalis ventralis et substantia nigrapars compactainformationem de aliis systematibus neurotransmissoribus, ut de glutamatergicis , GABAergicis, cholinergicisinditis velut de aliis nucleis monoaminergicis. Continet ATV receptoria 5-HT1A, quae effectus biphasicos ad potentialium actionum generationem exercent, cum dosibus exiguis agonistatum receptorii 5-HT1A potentialium actionum numerum augentibus, at dosibus maioribus actiones reducentibus. Expresserunt receptoria 5-HT2A neuronibus dopaminergicis incrementum actionum, vice versa receptoria 5-HT2C decrementum[27]. Mesolimbicum iter, quod ab ATV in nucleum accumbentem profertur, acetylcholini receptoriis quoque gubernatur. Praecipue et receptoriorum M2 et M4 agentia liberationem dopamini inhibent, sed receptorioriis M1 mediantibus liberationem dopamini auget.[28] Indita GABAergica ab striato orientia actiones neuronales dopaminergicas minuunt, insuper indita glutaminergica ab multis areis et corticalibus et subcorticalibus multitudinem agentis electrici neuronorum dopaminergicorum augent. Praeterea endocannabinoida habere effectus gubernantes in liberationem dopamini ab neuronibus ex ATV ac SN transcurrentibus videtur.[29]Noradrenergicis inditis ab loco caeruleo derivatis effectus et excitantes et inhibentes in neurona dopaminergica, quae ex ATGV et SNc egrediuntur, sunt.[30][31] Indita excitantes orexinergia in ATV in hypothalamo laterali oriuntur; ea lineam basales potentialium actionum ATV neuronorum dopaminergicorum gubernent[32][33].
Effectus gubernantes, receptorii sybtypo pendentes Effectus et excitantes et inhibentes loci caerulei in ATV et SN partem compactam tempori pendentes sunt
Effectus excitantes in neurona dopaminergica, ab inditis GABAergicis inhibentibus Effectus inhibentes in neurona dopaminergica, ab inditis glutamatergicis inhibentibus Interagat cum orexino per CB1–OX1receptoriorum heterodimera ad actiones neuronales electricos gubernandos
Effectus excitantes in dopaminergica neurona ope signa dantium receptoriis orexini (OX1 atque OX2) Auget et tonicas et phasicas actiones neuronorum dopaminergicorum in ATV Interagat cum endocannabinoidis per CB1–OX1receptoriorum heterodimera ad actiones neuronales electricos gubernandos
↑ 9.09.19.29.39.49.59.6Malenka R. C., Nestler E. J., Hyman S. E. (2009). "Chapter 6: Widely Projecting Systems: Monoamines, Acetylcholine, and Orexin". In Sydor A., Brown R. Y.. Molecular Neuropharmacology: A Foundation for Clinical Neuroscience (2nd ed.). New York: McGraw-Hill Medical. pp. 147–148, 154–157. ISBN9780071481274
↑Malenka R. C., Nestler E. J., Hyman S. E. (2009). "Chapter 10: Neural and Neuroendocrine Control of the Internal Milieu". In Sydor A., Brown R. Y.. Molecular Neuropharmacology: A Foundation for Clinical Neuroscience (2nd ed.). New York: McGraw-Hill Medical. p. 249. ISBN9780071481274
↑Cragg S. J., Baufreton J., Xue Y., Bolam J. P., Bevan M. D . (2004). "Synaptic release of dopamine in the subthalamic nucleus". Eur. J. Neurosci.20 (7): 1788–802
↑Malenka R. C., Nestler E. J., Hyman S. E. (2009). "Chapter 13: Higher Cognitive Function and Behavioral Control". In Sydor A., Brown R. Y.. Molecular Neuropharmacology: A Foundation for Clinical Neuroscience (2nd ed.). New York: McGraw-Hill Medical. pp. 313–321. ISBN9780071481274
↑Durstewitz, Daniel; Seamans, Jeremy K. (1 November 2008). "The dual-state theory of prefrontal cortex dopamine function with relevance to catechol-o-methyltransferase genotypes and schizophrenia". Biological Psychiatry64 (9): 739–749
↑Seamans, Jeremy K.; Yang, Charles R. (1 September 2004). "The principal features and mechanisms of dopamine modulation in the prefrontal cortex". Progress in Neurobiology74 (1): 1–58
↑Jacobs, edited by Christian P. Müller, Barry (2009). Handbook of the behavioral neurobiology of serotonin (1st ed.). London: Academic. pp. 262–264. ISBN978-0-12-374634-4
↑ 34.034.1"Human orexin/hypocretin receptors form constitutive homo- and heteromeric complexes with each other and with human CB1 cannabinoid receptors". Biochem. Biophys. Res. Commun.445 (2): 486–90. 2014