Verbum geographia (ab lingua Graeca γεωγραφία – geographia) apud Erasthostenem primo tempore usata fuit.
Europa et Mediterraneum
Antiquitas
Graecia
Homerum pater geographiae vocabur. Opera sua (Ilias et Odyssea) opera artis litterae sunt, autem multa percontatio geographiae continent.
Roma
De Rerum Natura partem de geographia habet. Ptolomeus etiam de geographia scripsit. In hoc tempore, Imperium Romanum expansum est per Europam et areae antea ignotae sicut Insulae Britannicae explorabantur.
Medium Aevum
Imperium Byzantinum
Postquam lapsus Imperii Romani Occidentalis, Imperium Byzantinum produxit varios geographos notabiles.Stephanus Byzantinus fuit grammaticus in Constantinopole et auctor dictionarii geographici Ethnica.
Mundus Islamicus
Aliqui geographi islamici fuerunt:
Geber (721– c. 815) scripsit de multis argumentis et expansit sapientia classicorum Graecorum. Non sapemus si erat Persicus aut Syrius[1].
Algorismus (780–850) scripsit Imago Terrae (Kitab surat al-ard), ubi adhibuit Geographiam Ptolomei sed melioravit cognitionem Mediterranei, Asiae et Africae.
Vedi et Puranae habet descriptionem fluviorum et montium.
Bibliographia
Gómez Mendoza, J., Muñoz Jiménez, J. et Ortega Cantero, N. (1988) El pensamiento geográfico. Estudio interpretativo y antología de textos (De Humboldt a las tendencias radicales), Matritum: Alianza Editorial.
Martin, Geoffrey J. (2005) All Possible Worlds: A History of Geographical Ideas. Novum Eboracum: Oxford University Press.
Notae
↑S.N. Nasr, "Life Sciences, Alchemy and Medicine", The Cambridge History of Iran, Cambridge, Volume 4, 1975, p. 412: "Jabir is entitled in the traditional sources as al-Azdi, al-Kufi, al-Tusi, al-Sufi. There is a debate as to whether he was a Persian from Khorasan who later went to Kufa or whether he was, as some have suggested, of Syrian origin and later lived in Iran".
