Ант – жеке тұлғаның ең қастерлі нәрсемен өзге адамды не адамдар қауымын өзінің адал ниетіне салтанатты түрде сендіруі, уәде беруі, куәлік етуі. Қазақ дәстүрінде нан, Құранды ұстап адалдығына ант беру рәсімі ежелден қалыптасқан. Жаугершілік замандарда сарбаздар елдің еркіндігі, намысы үшін жан аямасқа серттесіп, қылыштың жүзін сүйіп ант берген. Ел қорғау міндетін өтерде ант беру салты қазір жаңа мазмұнмен байыды (қ. әсккери ант). Елбасының, өзге де мемлекеттік лауазымды кызметке сайланған не тағайындалған адамдардың мәртебелі қызметтеріне кірісер алдында салтанатты жағдайда халқына, еліне ант беру рәсімі әлемнің бірқатар елдерінде бар. ҚР Президенті өзінің мәртебелі қызметіне кірісер алдында Конституцияға алақанын тигізіп тұрып: «Қазақстан халқына адал қызмет етуге, ҚР-ның Конституциясы мен заңдарын қатаң сақтауға, азаматтардың құқықтары мен бостандықтарына кепілдік беруге, ҚР Президентінің өзіме жүктелғен мәртебелі міндетін адал атқаруға салтанатты түрде ант етемін» - деп ант береді (ҚР Конституциясы, 42-баб).[1]
Дереккөздер
- ↑ Айбын. Энциклопедия. / Бас ред. Б.Ө.Жақып. - Алматы: «Қазақ энциклопедиясы», 2011. - 880 бет.ISBN 9965-893-73-Х
