მალტის ალყა – მეორე მსოფლიო ომის სამხედრო კამპანია ხმელთაშუაზღვის სანაპიროზე. 1940 წლის ივნისიდან 1942 წლის ნოემბრამდე, მალტის ბრიტანული გვირგვინის კოლონიის სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი კუნძულის კონტროლისთვის ბრძოლამ დაუპირისპირდა ფაშისტური იტალიისა და ნაცისტური გერმანიის სამხედრო-საჰაერო ძალები მალტის საჰაერო ძალებს. 1940 წლის ივნისში ჩრდილოეთ აფრიკაში ახალი ფრონტის გახსნამ მალტის ღირებულება გაზარდა.
კუნძულზე დაფუძნებულ ბრიტანულ საჰაერო და საზღვაო ძალებს შეეძლოთ შეეტიათ აქსისის გემებზე; ჩერჩილმა კუნძულს უწოდა "ჩაძირული ავიამზიდი". გენერალმა ერვინ რომელმა, ჩრდილოეთ აფრიკაში აქსისის ძალების დე ფაქტო საველე მეთაურობით, სწრაფად აღიარა მისი მნიშვნელობა. 1941 წლის მაისში მან გააფრთხილა მთავრობა, რომ "მალტის გარეშე ღერძი დასრულდება ჩრდილოეთ აფრიკაში კონტროლის დაკარგვით".[2] აქსისმა გადაწყვიტა დაებომბა კუნძული. ასევე მათ გადაწყვიტეს ზიანი მიეყენებინათ თავდასხმით მის პორტებზე, ქალაქებზე, ქალაქებსა და მოკავშირეთა გემებზე, რომლებიც ამარაგებდა კუნძულს. Luftwaffe- მ (გერმანიის საჰაერო ძალებმა) და Regia Aeronautica- მ (იტალიის სამეფო საჰაერო ძალებმა) ჯამში გაატარეს 3000 ბომბდამშენი, მხოლოდ გრანდ ჰარბორის რაიონში 6,700 ტონა ბომბი ჩააგდეს,[3] ორი წლის განმავლობაში, გაანადგურეს RAF თავდაცვა და პორტები.[4] ამის მიუხედავად მოკავშირეთა კოლონებმა შეძლეს მალტის მომარაგება და გაძლიერება, ხოლო RAF იცავდა მის საჰაერო სივრცეს. 1942 წლის ნოემბერში აქსისმა წააგო ელ ალამეინის მეორე ბრძოლა. ალყა ეფექტურად დასრულდა 1942 წლის ნოემბერში.[5]1942 წლის დეკემბერში მალტადან მოქმედი საჰაერო და საზღვაო ძალები შეტევაზე გადავიდნენ. 1943 წლის მაისისთვის მათ 164 დღის განმავლობაში ჩაიძირეს 230 გემი[6]. მოკავშირეთა გამარჯვებამ მალტაში დიდი როლი ითამაშა ჩრდილოეთ აფრიკაში მოკავშირეთა საბოლოო წარმატებაში.
იტალიის ალყა (1940 წლის ივნისი – დეკემბერი)
ალყის დროს საჰაერო დაბომბვა იყო მალტას შეტევაზე არჩეული მეთოდი. Regia Aeronautica– მ კუნძულის საჰაერო დაბომბვა დაიწყო სიცილიის ავიაბაზებიდან. პირველ დღეს, 55-მა იტალიურმა ბომბდამშენმა და 21-მა მებრძოლმა გადაიფრინეს მალტის თავზე და 142 ბომბი ჩამოაგდეს სამი აეროდრომი ლუკას, ჰალ ფარისა და თაყალის მიმართულებით. [7] პირველი საჰაერო თავდასხმების დროს, მალტას სამი თვითმფრინავი იცავდა, მათ "რწმენა", "იმედი" და "საქველმოქმედო" უწოდეს. ერთი თვითმფრინავი ჩამოაგდეს, მაგრამ დანარჩენებმა მოახერხეს რამდენიმე იტალიური თვითმფრინავის ჩამოგდება.[8] იტალიელები დაახლოებით 6100 მეტრზე გაფრინდნენ და ცეცხლი გახსნეს მონიტორზე HMS Terror და gunboats HMS Aphis and Ladybird. ნაშუადღევს კიდევ 38-მა ბომბდამშენმა 12 მებრძოლის თანხლებით დაბომბა დედაქალაქი. იმ პირველ დღეს სულ რვა დაბომბვა განხორციელდა. დაბომბვას დიდი ზარალი არ მოჰყოლია და მიყენებული მსხვერპლის უმეტესობა სამოქალაქო იყო. იმ დროს მალტაზე არ ფუნქციონირებდა RAF აეროდრომი; ერთი, ლუკასთან, დასრულების სტადიაში იყო.
ივლისის დასაწყისისთვის მალტის გლადიატორები (მებრძოლები) გაძლიერდნენ Hawker Hurricanes– ით და აგვისტოში 261 – ე ასეულის RAF– ით დაცვით. აგვისტოში HMS Argus– მა თორმეტი თვითმფრინავი მიიტანა, პირველი ჯგუფი, რომელიც გადამზიდავმა კუნძულზე მიიყვანა. 17 ნოემბერს 12 Hurricanes- ის მალტაში ფრენის შემდგომი მცდელობა, FAA Blackburn Skua- ს ხელმძღვანელობით, (ოპერაცია თეთრი) კატასტროფით დასრულდა რვა თვითმფრინავის დაკარგვით; ისინი აფრინეს კუნძულის დასავლეთით იტალიური ფლოტის არსებობის გამო. ჩამოვარდა შემდგომი ორი თვითმფრინავიც, ერთ – ერთ მფრინავთან ერთად მოკლე სანდერლენდის საფრენი ნავი გადაარჩინა.
Caravaggio, Angelo N. (Summer 2006). „The Attack at Taranto: Tactical Success, Operational Failure“. Naval War College Review. Newport, RI. 59 (3). ISSN0028-1484.
Cocchia, Aldo (1958). The Hunters and the Hunted, Navies and Men. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN0-405-13030-9.
de Zeng, H. L.; Stanket, D. G.; Creek, E. J. (2007) Bomber Units of the Luftwaffe 1933–1945: A Reference Source. London: Ian Allan. ISBN978-1-85780-279-5.
de Zeng, H. L.; Stanket, D. G.; Creek, E. J. (2007) Bomber Units of the Luftwaffe 1933–1945: A Reference Source. London: Ian Allan. ISBN978-1-903223-87-1.
Halley, James J. (1988). The Squadrons of the Royal Air Force & Commonwealth 1918–1988. Tonbridge: Air Britain (Historians). ISBN0-85130-164-9.