ფილია (ძვ. ბერძნ. φιλíα) — ძველი ბერძნული სიტყვა, რომელიც არისტოტელეს ნიკომაქეას ეთიკაში ხშირად ითარგმნება, როგორც „მეგობრობა“, ან „სიყვარული“, თუმცა ეს ტერმინი უფრო ფართოდ გამოიყენება. როგორც ჟერარ ჰუგი აღნიშნავს, არისტოტელეს წიგნში მოყვანილ ფილიას აქვს შემდეგი მნიშვნელობებიც:
- „ახალგაზრდა შეყვარებულები (1156b2), სამუდამო მეგობრები (1156b12), მეზობელი ქალაქები (1157a26), პოლიტიკური ან საქმიანი კონტაქტი (1158a28), მშობლები და შვილები (1158b20), თანამგზავრი და თანამებრძოლი (1159b28), საერთო რელიგიური საზოგადოების წევრები (1160a19), ან საერთო ტომის (1161b14), ქუჩის მეწაღე და ადამიანი, რომელიც მისგან ყიდულობს (1163b35).“[1]
იხილეთ აგრეთვე
სქოლიო
