სახასო — მეფის, მისი ოჯახის წევრებისა და თავადების დომენი ფეოდალურ საქართველოში. ტერმინი ხშირად გვხვდება XVIII საუკუნის ქართული სამართლის ძეგლებსა და ისტორიულ დოკუმენტებში. ნაწარმოებია არაბული სიტყვიდან „ხას“ (კერძო, საკუთარი, გამორჩეული პირი).
ლიტერატურა