Varða er steinhraukur sem er hlaðinn til vegvísunar um fjöll og óbyggðir, en einnig til að sýna landamæri, skil milli bújarða eða benda á siglingaleiðir með ströndum fram og jafnvel vísa á fengsæl fiskimið. Vörður voru þó ekki engöngu hlaðnar steinum, því stundum voru þær einnig hlaðnir úr mold eða aðeins með moldarkögglum, en þær entust síður. Þegar lagðar voru vörður eftir einhverri leið var talað um að vörðuleggja hana. Beinakerlingar voru alkunnar hér á landi. Það voru grjótvörður sem hlaðnar voru upp við alfaraveg. Munurinn á beinakerlingum og vörðum var oftast sú að oftast þegar talað er um beinkerlingar leyndust í þeim vísur, en annars er beinkerling stundum einnig haft um venjulega vörðu.
Vörður voru stundum hlaðnar til minningar um atburði, og sumar þeirra notaðar sem eyktarmörk.
Eitt og annað
Að varða veg merkir að hlaða vörður meðfram honum, ferðamönnum til leiðbeiningar og öryggis.
