Sveinn Víkingur Grímsson, f. 17.01. 1896, d. 5.06. 1971, var íslenskur prestur, biskupsritari og rithöfundur.
Uppruni og ætt
Foreldrar Sveins Víkings voru Grímur Þórarinsson, f. 5.02. 1852, d. 30.04. 1905, bóndi á Garði í Kelduhverfi 1885 til 1904, og kona hans, Kristjana G. Kristjánsdóttir, f. 12.01. 1856, d. 6.12. 1911. Sveinn Víkingur var giftur Sigurveigu Gunnarsdóttur frá Skógum í Öxarfirði, f. 5.03. 1905, d. 3.02. 1998. Þau hjónin áttu fjögur börn.
Náms- og starfsferill
Sveinn Víkingur varð stúdent árið 1917. Hann innritaðist í Guðfræðideild Háskóla Íslands og lauk cand. theol. embættisprófi þaðan árið 1922. Hann var sama ár vígður sem aðstoðarprestur að Skinnastaðaprestakalli, og 1924 settur til Þóroddstaðar sem hann þjónaði til ársins 1926. Það ár var hann skipaður prestur að Dvergasteini við Seyðisfjörð. Árið 1942 var hann skipaður biskupsritari, og því starfi gegndi hann til 1959 er hann lét af störfum fyrir þjóðkirkjuna fyrir aldurs sakir. Sveinn Víkingur starfaði í ýmsum nefndum, aðallega á vegum kirkjunnar. Hann var einnig forseti Sálarrannsóknafélags Íslands um alllangt skeið. Greinar og þættir komu eftir hann í ýmsum blöðum og tímaritum, og hann var þekktur útvarpsmaður og fyrirlesari.[1][2] Þá var hann Skólastjóri Samvinnuskólans á Bifröst 1959-60.
Bækur, rit og greinar eftir Svein Víking
Kirkjuþing 1955. Kirkjuritið 1955.
Efnið og andinn, Fróði, 1957.
Að kvöldi. Kvæði, sögur, ræður og ritgerðir. Karl Finnbogason og Sveinn Víkingur völdu og bjuggu til prentunar. Rvk., Prentfell, 1957.
